Leef dit edele leven!
Het gaat mij aan het hart dat
wat mij niet doodt, mij niet sterker maakt,
maar mijn pen neerleggen doe ik niet.
Het is een teken van innerlijke zwakte,
misschien nog met een randje moed,
de ontwikkelingsgang is traag, eentonig
maar hoopvol. Daarom vooral, hoe pathetisch,
is de tweede regel όnwaar en
van een ondenkbare somberheid.
Vergeet het niet, dacht ik laatst, te leven,
in een adempauze even, terwijl er zoveel is
dat mij naar de stilte sleept en de zachtheid.
[© MN, in “Engelengeduld”. Afbeelding: “Ange gardien” van Nathalie IJzerman.]
26 opmerkingen:
Ik weet niet of het een teken van zwakte is.. het lijkt me dat doorvechten hoe traag de dingen ook gaan een teken is van moed.
Ik zie dat je nu zelf plaatst,Dat doet me goed.
Wat is innerlijke zwakte?
Wat is innerlijke kracht?
Het zit hem in kleine dingen.
Wat met moeite is overwonnen is m.i een innerlijke kracht, ook was het voorheen het vanzelfsprekend om die dingen te doen, nu kan het moeilijk zijn of vergt overwinning vanuit jezelf.
Maar de wil daarbij, en de hoop daarbij is zeker nodig.
Dat je vechtlust hebt, merk ik wel.. De criticus van de afdeling!
Pas wel op dat je sterke punten niet je valkuilen wordt.
Neem jezelf in acht!
* heeft makkelijk praten*
Groeten FeeX
'All the things you treasure most
will be the hardest won.
I will watch you struggle long
before the answers come.
But I won't make it harder,
I'll be there to cheer you on.
I'll shine the light that guides you down
The road you're walking on...'
(dar williams in 'the one who knows')
moest er meteen aan denken toen ik je prachtige gedicht las.
die tweede regel is zeker onwaar. some of life's best lessons are learned at the worst times. (ani)
Prachtig gedicht Marius.
Ik lees ook net:
Op zang van vogels
mag ik de nacht uitdrijven
mij met schemer bekleden
en de dag verwachten.
Ik hoop dat je regelmatig de vogels kunt horen zingen. De dageraad komt onherroepelijk.
Geen teken van zwakte maar juist van kracht!
Wat je niet dood, maakt je ergens toch wel sterker.. het heeft niets met zwakte te maken, maar met doorzettingskracht
Leef dit edele leven ! Vis ta vie !
Je opdracht ter harte genomen, pas terug (2u30!) van een avondje uit en Jef Neve, echt genoten Marius. Fijn dit idee van Luc. Tussendoor daar de woorden : How blue can you get ? As long as I can hold my breath...;-)
Zo spijtig dat ik hier geen antwoordafbeelding kan plaatsen ;-)
Lieve Marius, wat is het weer een prachtig gedicht. Ik bewondering je hoe je hier door heen slaat ook al gaat het soms maar langzaam.
Liefs en dikke kus, Erna
Wie schrijft die blijft!
Mooie zondag thuis Marius*
Lieve groet Cath*
heel erg mooi!
@Erna : Die bewondering voor hoe Marius zich hier doorheen slaat, delen wij allemaal denk ik. Geef hem maar eens dikke kussen van ons allemaal, zovéél als hij maar kan verdragen... ;-) ;-) ;-)
Ps Subliem, dit alles. Hoe contradictorisch ook en de somberheid hoort erbij.
...juist daardoor wordt je pen nog aangescherpt en ontstaan zo'n mooie gedichten ;-)
Ik vind je juist heel sterk marius want het is ontzettend zwaar allemaal denk ik ! Worstel ook wel met de vraag waarom de één zoveel meer op z'n bordje krijgt dan een ander !
lieve marius,
ik kan me je frustratie zó goed voorstellen, maar probeer oor te gaan, en al zou je nooit meer de sterke kerel van weleer worden,
leer dan te roeien met de riemen die je hebt, en haal daar "alles" uit,
liefs
klaproos
Ah,ja zo af en toe mag je een innerlijke zwakte hebben,want het is niet niks wat je allemaal ondergaat.....maar dan weer ferm en gericht op de toekomst,manpower meneer Nuy...
een paar dikke zoenen van Bloem
Je bent een vechter Marius,
en ik en de andere lezers ook leven met je mee
al kan ik het me voorstellen dat niet alles dat je niet dood, je ook niet sterker maakt
langzaam dan lukt het je wel probeer het als het kan.Langzaam leer je wel,wat er te ontdekken valt in taaiheid en toch niet opgeven..Ach Marius ik wens je goede moed in deze dagen.
Novelle
je schrijven is prachtig!!!!! vandaag.
Bedacht nog : broeders in de rauwe realiteit... (broer van de witte ridder schreef me nu : my life is a battlefield), hoewel ik niet zo hou van 'gevechtstermen'. Herinner me dat K. Spaink daar een héél goed stuk over schreef.
Hou je taai, lieve Marius, schildpadden komen heel ver en worden heel oud.
Hoi Dappere strijder,
"Langzaamaan,dan breekt het lijntje niet"
Dat waren wijze woorden van mijn moeder vroeger.
Wellicht ook nu voor jou van toepassing nu het lijf minder snel gaat dan de geest zou willen.
Mare..... wat zit er achter die andere deur verborgen....De ene dicht wil zeggen dat de andere..... Nog meer moois, boeiends, onthullends toch, nou ja, je begrijpt het wel.
Lieve groet,
Joke, Eindhoven
Marius, ouwe rakker, wanneer spreken we eens af? Ik kom graag tot jou.
Gerard
Rebel, mijn hart ...
Rebel, mijn hart, gekerkerd en geknecht,
die aan de tralies van den al-dag rukt;
weest om uw tijdlijk lot geenszins bedrukt,
al zijn de kluisters hard, de muren hecht.
Want in den aanvang werd het u voor-zegd,
dat het aan enkelen steeds is gelukt
het juk te breken, dat hun schouders drukt,
laat dus niet af maar vecht en vecht en vecht.
Breekt uit en blaast de doove sintels aan,
die zijn verdoken onder 't rookend puin;
vaart stormgelijk over den lagen tuin,
die Holland heet; slaat doodlijk toe en snel,
opdat het kwaad schrikk'lijk zal ondergaan,
o hart, mijn hart, o bloedroode rebel.
© Jan Campert
Misschien is je lichaam gehavend, lieve Marius, maar je spirit en creativiteit zéker niet!
We blijven je steunen door dik en dun...
Marius, ik denk dat als je hoopt er altijd ook verlangen is. Verlangen om er te zijn en in contact te zijn. Ik hoop dat dat je dat verlangen af en toe kunt voelen. Dank voor je mooie gedicht.
Het weekend weer fijn naar je 'eigen' plek, waar leven je de andere kant laat zien.
De tuin, de volgels, je schrijverij die altijd en overal met je meereist.
Heb het goed daar!
Kus: Cath*
'Wat mij niet doodt, dat maakt mij sterker', een citaat van Nietzsche. Niet de meest fijnzinnige uitspraak van hem.
Je bent een mens Marius, met je grenzen. Niet onoverwinnelijk, niet onuitputtelijk, maar broos. Een mens kan maar zoveel hebben. Je knokt, je haalt eruit wat erin zit, maar de moeheid slaat af en toe toe. Toch blijven de woorden zich aaneenrijgen, tot prachtige gedichten, keer op keer. Je bent er nog, en je woorden zijn er nog, en je unieke gevoel is er nog. Dat mogen lezen is een voorrecht.
Fijn weekende toegewenst :)
FeeX
Een reactie posten