Geborgen in afhankelijkheid
Tranen als bloed gestold
De man die zegt ongelukkig te zijn, neigt
zijn hoofd naar het hare, zoals een veulen de kop
tegen de ranke hals van zijn moeder, maar dat is anders.
De man zegt niet bij haar te willen zijn, “maar
dat toch liever dan zielsalleen” want alle stilte wordt
hem te machtig, niet zijn ongeluk, dat koestert hij,
niet zoals het veulen de moeder, maar als een man die
zichzelf uit de weg gaat en niet kijkt naar wat hij ziet, 'hoe
treurig is niet ons verbond'. Zullen we maar verder gaan?
[In “Lijdenslust” (zo luidt ook de titel van een essay van Marcel Möring). Niét autobiografisch. Naar “Elegie”, een beeld van Tjikkie Kreuger.]
Tranen als bloed gestold
De man die zegt ongelukkig te zijn, neigt
zijn hoofd naar het hare, zoals een veulen de kop
tegen de ranke hals van zijn moeder, maar dat is anders.
De man zegt niet bij haar te willen zijn, “maar
dat toch liever dan zielsalleen” want alle stilte wordt
hem te machtig, niet zijn ongeluk, dat koestert hij,
niet zoals het veulen de moeder, maar als een man die
zichzelf uit de weg gaat en niet kijkt naar wat hij ziet, 'hoe
treurig is niet ons verbond'. Zullen we maar verder gaan?
[In “Lijdenslust” (zo luidt ook de titel van een essay van Marcel Möring). Niét autobiografisch. Naar “Elegie”, een beeld van Tjikkie Kreuger.]
17 opmerkingen:
Laten we dat maar doen:-))
Bai de wee: een veulen heeft een hoofdje, geen kop.
Paard heeft hoofd-
Veulen hoofdje-
Ik begrijp dat het misschien in het gedicht beter paste, anders heb je twee keer hoofd, maar toch ...:-))
Je begrijpt me vast Marius.
Met de hoop dat het je goed gaat'n groet: Isolde
Dat beeld vind ik heel mooi. Eens gekeken welke T nog maakt maar van de rest was het enkel de grote groep 'goed volk' die me beviel. Heel ongelijk werk leek het me en wat je hier koos eigenlijk het mooiste.
Ik ken andere beelden met de titel 'geborgen of geborgenheid' die hier niet aan kunnen tippen.
Nog een aangenaam paar avonduurtjes, lieve Marius
prachtig verwoord, prachtig beeld erbij.
afhankelijkheid heeft zo'n negatieve klank in onze hedendaagse maatschappij, maar ik heb er niet zoveel problemen mee...
.
En toch staan ze daar
vastgenageld
in hun zalig verdriet
de stilte
is soms oorverdovend
hard voor een allenig mens
en dan weer
weent ze ... troost
zelfs met twee
staan we alleen, Marius.
Blijf vechten
voor het leven
en de liefde
.
ik geloof niet dat ik het helemaal snap, de man roept wrevel bij mij op.
@Yvette, wie zich wentelt in zelfmedelijden raakt niet vooruit. Wellicht is dat de verklaring voor het gevoel van je terechte wrevel.
Het is anders als het gaat om mensen die in situaties verkeren waarin je kan spreken over : er is moed voor nodig om toe te geven dat er geen antwoorden zijn.
Ik lees er duidelijk de angst om alleen te zijn in. Maar als hij liever niet bij haar is, blijft hij ongelukkig zolang hij dat wel is..
ja ga maar verder, met een blik op oneindig.....
dat was Bloem hierboven
@Lut, wat prachtig, er is moed voor nodig om toe te geven....het werpt meteen een heel ander licht op het gedicht, en het beeld van het veulenhoofd tegen de hals van de moeder is iets wat ik steeds op kan roepen om me gerust te voelen.
@Marius, wat moedig om je rondjes te blijven lopen!Het is zo belangrijk om in beweging te blijven.wbt osteopaat, ook hij zegt dat het te complex is en dat pijnbestrijding en proberen in beweging te blijven het enige is.Maar wat we WEL hebben Marius, dat is zo kostbaar...
Dit is zo mooi Marius dat ik er écht geen reactie op geven wil of gewoonweg kàn.
Ook zo mooi: jouw reactie op mijn blog, een waarlijk pareltje! Dank je wel...
Ontroerend gedicht met mooie beeldspraak en een eenvoudig slot om U tegen te zeggen.
Elk mens kiest zijn eigen weg, hoe ondenkbaar en onnavolgbaar soms ook. De een blijft, terwijl gaan beter zou zijn, of meer ruimte geeft. De ander gaat en zoekt een nieuwe richting.
Beide keuzes kunnen een vorm van eenzaamheid opleveren waar je geen weg mee weet.
Zo gaat dat in relatieland, zo gaat het ook met mensen die denken te kiezen voor de ruimte, maar de beknelling krijgen die men niet heeft verwacht.
Eenzaamheid is geen grond voor keuzes, lijkt mij.
Keuzes maak je soms ook tegen beter weten in.
Ik kies persoonlijk voor de ruimte en vrede in mijn leven, althans waar dat mogelijk is.
Jouw Marius, wens ik veel ruimte en bevrijding, vooral in je pijn en zwaar wegend lot.
Jouw keuzes zijn beperkt, maar daardoor niet minder belangrijk daarin zorgvuldig te kiezen.
Het is een eenzaam bestaan, zowel in pijn als de gevolgen.
Maar een keuze heb je altijd, in wat dan ook.
Soms wordt er voor je gekozen, dan kom je van een koude kermis thuis.
Zo gaat dat met mensen en relaties.
Zo gaat dat ook soms onbedoeld.
Geniet je ruimte ondanks alles.
Isolde
Marius,
mooi beeld beschreven.
mooi beeld bij gevonden.
dank voor je schrijven.
ik sta klaar om te vertrekken , hopelijk kom ik terug met een stapel nieuwe werken en ideen.
NB: Tisselt ligt tussen Antwerpen (20 km van beide )en Brussel op de A12 .
groetjes
ludo
Open & Dicht
Ga je wel eens open?
Bloei je wel eens op?
Sla je je vleugels wel eens uit om de wereld anders te zien?
In vogelvlucht... of mijmering?
Ga je wel eens open?
In droomgezicht... of hersenschim?
Ga je wel eens open?
Pak dan je pen en ... dicht!
Twijfel je?
Een mens is een dichter, hij kan niet anders.
De wereld zou te open zijn.
Wij leven tussen schuifpuien van poëtisch materiaal.
Lang leve de dichter!... hij dicht niet alleen... hij opent ook!
Nieuwe beelden, nieuwe vergezichten,
het onbenoembare krijgt een naam...
Al schuivend en schuifelend komt hij vooruit...
verzet hij de bakens... draagt hij zijn tijd.
Dichten om te openen.
Openen om te dichten.
Taal is adem voor een levende geest.
Kom!
word weer dichter, open jezelf... jij...
tuindichter, wolkendichter, dichter van de zon
straatdichter, werelddichter, dichter op je eigen balkon
dichter in de regen, dichter op je huid
dichter dicht... gooi open... en
sla ook ongerijmd het woord eruit.
© Robert la Boresa
Dichter bij Marius!
Merciekes voor je mooie reactie en héél veel goede moed gewenst...
Wat is dit weer een prachtige veeloproepende tekst, Marius, en wat staan hier weer prachtige reacties...
Elk volgt zijn eigen keuzes binnen de grenzen van wat h/zij nog kan kiezen, en wetende dat het een zoekend kiezen is, dat de keuze van vandaag niet die van gisteren hoeft te zijn. Wetende dat zelfmedelijden de kop op kan (mag) steken, maar best niet te lang, want het sluit je af van andere mensen.
Wat heb je hier iets moois neergezet Marius.
Een reactie posten