“Wish I was here”Het beroemde album van Pink Floyd uit 1975 is aan de ander, “Wish you were here”, maar ik waag het erop dit uitstapje vanuit mijn gezichtspunt te mogen zien. Ik wil de akkers van mijn eiland al een poos voor even verlaten, maar vind steeds niets van mijn gading of stuit op allerlei obstakels.
Via emails van NS-Hispeed word ik al wekenlang gelokt voor weinig geld naar een van de Europese steden te reizen. Meestal verdwijnt deze post meteen in de prullenbak, maar een enkele keer inspecteer ik ze op de aanbiedingen die gedaan worden omdat er nog enkele stoelen vrij zijn. Zo kun je voor € 28 naar Antwerpen, voor € 43 naar Berlijn en voor € 38 naar Parijs, enkele reis. Het is dan wel de vraag tegen welk tarief je zult terugreizen. Bovendien is het thans hoogseizoen en de hotelprijzen liegen er niet om. Zou ik op reis gaan, dan wil ik ook een behoorlijk, een gerieflijk hotel.
Zo’n korte reis zou buitensporig zijn en noodzakelijk, maar ook onmogelijk, niet reëel. Als alleenstaande reiziger in een rolstoel en de nodige bagage raak je overal in grote verlegenheid. Perronpersoneel zal vermoedelijk zo welwillend zijn je naar een taxi te brengen die je voor het geboekte hotel afzet, een piccolo zal wel zo behulpzaam zijn je naar de gereserveerde kamer te brengen, maar vanaf dan vangen de moeilijkheden pas echt aan. Even anticiperen en het is een door te strepen wens mijn dagelijks leven op deze wijze te doorbreken. Ik verkeer niet in de staat van bijvoorbeeld Gregorius Mundis die abrupt de hele boel achter zich liet en de nachttrein naar Lissabon kon nemen. Ik ben (ook) graag een alleenganger. Een ‘Einzelgänger’? Nee, dan ligt het accent op iets heel anders – en ik voel me een dichter die waakt over de tederheid.
“Ta vie est sauvée”, schreef iemand me. Zien en doen wat je kunt, leven bij de dag, dat is ook een kunst. De kunst van dankbaarheid, van creativiteit. “Dat gouden randje, zie je dat?” “Ja, dat is de verbeelding en dat vond ik warempel weer terug terwijl ik op zoek was naar een schilderij waarin ik enkele dagen kan wonen.” Dan trillen de snaren van geluk ….. dus zo gek is dit leven nog niet.
[© MN, in ‘De verbeelding’, fragment in “Weer een kreukje hersteld”. Afbeelding/peinture: “La collection” by Lynn Shaler.]
19 opmerkingen:
een parel heb je geonden Marius
Novelle
huh/ gevonden dus he foutje
Laat jouw snaren van geluk maar goed trillen en vibreren. Straks word je nog een echte gelukscomponist ! (Inventieve levenskunstenaar mét vernieuwende muziek, wellicht zou ik zo mijn neologisme definiëren)
Ik wil naar het Chelsea Hotel om daar het boek te schrijven die al jaren in mijn rond spookt. Of kies ik voor de achtertuin om mijn innerlijke reis te vervolmaken? Om te verdwijnen zonder een spoor achter te laten?
mijn hoofd, dus.
Rust goed uit Marius en geniet van wat wel is, al kan dat heel lastig te leven (of ervaren) zijn.
Mooie afbeelding!
Op reis in je 'eigen land', das ook een vreugde, klinkende verhalen, lieflijke sferen, de zachtheid/tederheid aan jezelf.
ps: voor de duidelijkheid; met'eigen land'bedoel ik je persoonlijke leefwereld. Uitbreken is daar anders, maar niet minder boeiend geloof ik.
Isolde
Hé Marius,
misschien heb je iets aan deze tips?
http://www.toegankelijk.com/plaza/welkom.asp
http://www.picturevakanties.nl/
http://www.toegankelijkreizen.be
(of misschien ken je deze sites al...)
En eh, fijn dat je terug bent!
Reizen met een rolstoel en baggage, ik neem het meteen van je aan dat dat extreem lastig is, er komen is idd het eerste van de obstakels, de stad waar je naar toe gaat zien de volgende... Europa is nog niet drempelvrij
dag Marius
Behalve de steeds boeiende teksten die je hier neerzet is het ook steeds genieten van de prachtige afbeeldingen die je erbij plaatst! Bedankt!
zomergroetjes
MJ
.
Dag Marius,
Zopas het laatste blad dicht geslagen.
'Het leven is niet het leven dat we leven; het is het leven dat we ons voorstellen te leven.'
Prado.
Ik heb er een arrogant uitroepingsteken naast geplaatst. Je sais ...
Natuurlijk, ben ik onrechtvaardig bevoordeeld.
Ik ben immers oud en een immobiele reiziger.
Mijn wereld is 'une chaîse longue'.
Niet iedereen heeft een zetel.
.
Ik las 'Nachttrein' in de vakantie. Wat een heerlijk en geweldig boek. Inderdaad een schrijver waarna vele anderen verbleken.
Ja, het is lastig, het reizen wanneer je bewegingsapparaat je in de steek heeft gelaten, maar het is niet ondoenlijk. Eigenlijk zou je een begeleider mee moeten kunnen nemen, die je toch het gevoel kan geven dat je een alleenganger bent.
Wat en geweldig idee van Gerhard, Marius:-))
Doen zou'k zeggen:-))
.
Marius,
Mag ik even mijn vorige tekst nuanceren.
IK heb natuurlijk de vrijheid om te kiezen voor m'n zetel.
Bij jou is die echter 'opgedrongen'
en dàt is pas onrechtvaardig spijtig ...
.
Sorry voor mijn iets wat te 'lichtvoetig' antwoord...
.
lieve marius..
eens je het klappen van de zweep kent en weet dat de striemen ook weer wegtrekken is het leven hélemaal zo gek nog niet
ja marius, ook wij kunnen opbreken, maar daardoor zijn we niet verslagen
groetjes en een dikke knuffel
klaproos
Ik ben hier een beetje (veel) stil van geworden, lieve Marius. Wat een pràchtstukje, dank je wel voor deze parel van de dag!
Nu kan je wel zeggen: reis in je hoofd, daar is plaats genoeg. Zéker in het jouwe.
Maar ik begrijp je hunkering naar andere, verre en avontuurlijke plaatsen...
Pink Floyd wist me met dat album flink te lokken.. :-)Beter als de NS dat kan
Geniet ervan Marius!
zolang je nog mee kan reizen op nachttreinen naar lissabon en als je je ogen sluit nog terug kan naar plaatsen waar je geweest bent en zelfs mss naar een plek waar je graag heen zou willen nog...
maar ik ben dan ook geen wereldreizigster. ik snap die mensen ook nooit zo goed, die naar alle uithoeken van de wereld vliegen, terwijl ze in hun eigen stad nog nooit eens een dagje in het park door hebben gebracht. en of ècht om zich heen gekeken hebben.
de wereld is (gelukkig, toch, ook en nog) zo mooi. trek een vakantie-outfit aan, throw on a pair of sunglasses en ga in je achtertuin zitten (als je die hebt... hier geen tuin nl) en kijk met de ogen van iemand die daar nog nooit is geweest en je hebt je vakantie al op zak. zo zie ik het.
mss te simpel...
maar ik lees ook, weer een kreukje hersteld.
dat klinkt goed.
een lieve groet, marius.
"Wish I was here" Ja , geen gekke plaats Marius, maar mogen wel de openslaande deuren open? om het gekletter van die heerlijke regen te zien.
En ja ik zie het gouden randje:-)
heb een goeie dag vandaag
Bloem
Een reactie posten