Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

Een schilderij vertelt zijn eigen verhaal, dat is juist de schoonheid ervan (22)
De rede en de verbeelding in het scheppingsproces

Lessines, een Waals stadje in de provincie Henegouwen, was in 1898 de geboorteplaats van de (anti-)surrealistische, soms provocatief en beangstigend schilder René Francois Ghislain Magritte, de man die velen kennen van “Ceci n’est pas une pipe” (‘unless the government says it’, zag ik ergens staan. Magritte toont hier zijn voor hem typische opvatting over de werkelijkheid, want ook al zie je een pijp, het is slechts de afbeelding van een pijp). Hij was de oudste van drie zonen in een moeilijke, ongelukkige jeugd. Toen hij een jaar of dertien, veertien was, pleegde zijn moeder Adeline zelfmoord door van een brug over de rivier de Sambre te springen; weken later werd zij gevonden met slechts de nachtpon over haar hoofd – een beeld van een mysterie dat de jonge Magritte zijn leven lang pijnlijk gefascineerd heeft. Op zijn 15de leerde hij Georgette Berger kennen met wie hij in 1922 trouwde. Hij leidde een teruggetrokken, burgerlijk bestaan. Over zijn werk zei hij: “Voor de oorlog drukten mijn schilderijen angst uit, maar de ervaringen van de oorlog hebben mij geleerd dat het in de kunst erop aankomt betovering uit te drukken. Ik bevind mij in een zeer onaangename wereld en mijn werk is bedoeld als een tegenwicht.” Hij minimaliseerde het belang van zijn prestaties, en zei, “ … het leven dwingt me iets te doen en daarom schilder ik.” Een bescheiden man, een genie, een stille genie.
Hij overleed aan kanker in 1967 en liet meer dan duizend kunstwerken na. Een zeer groot deel is te ontdekken in het Magrittemuseum, een gebouw van de Koninklijke Musea voor Schone Kunsten van België in Brussel.


[© MN. Afbeelding onderaan: Magritte, een portret van Ben Heine, 2009. De collage boven toont zes van zijn werken: ‘The dangerous liason’, ‘Homesick’, ‘Discovery’, 'The son of man’, ‘Attempting the impossible’ en ‘The lovers’. Bronnen: Uwe M. Schneede over M. en Michel Draguet “Voici Magritte”.]