De achtste editie – maar achter de schermen was het een lastig en frustrerend parcours want bij elk openen van het document gaf Word een foutmelding en herstelde het, maar dat bleef zich continu herhalen. Het leek erop dat een deel van de tekst verloren was. Ik stuurde alles naar een Vriendin en trachtte intussen op papier de eerste stukken te reconstrueren, maar die miste natuurlijk de op het laatst aangebrachte fijne nuances. Met Word-Vieuwer volgde knip- en plakwerk naar een nieuw document. De foutmeldingen keerden terug, dus toen vanuit Vieuwer het nodige plakwerk en, eenmaal alles weer terug, door mij hetzelfde procedé, maar dan naar Word. Mooi. In de laatste etappe echter, als mijn vriendin het geheel gereed maakt voor publicatie, nam het euvel opnieuw wraak en pas toen ontdekten we dat de fout vermoedelijk was ontstaan door een foutief verkleinde illustratie. Zo zie je, het werk lijkt een peulenschil maar wordt Sisyfusarbeid wanneer je niet samenwerkt – en dat is de essentie, goede, toegewijde samenwerking heft de stagnatie op en verlicht.
20 opmerkingen:
Ik heb me eerst maar eens bezig gehouden met het schilderachtige gedicht en daarna de twijfels wikken en wegen over acupunctuur.
Soms denk ik: er wordt zoveel aangeboden een mens ziet door de bomen het bos niet meer. Tja we zoeken toch naar oplossingen.
Ook las ik nog de frustraties over de mislukkingen van het plaatsen. Computers zijn leuk maar ook zulke ondingen. Toch zeggen ze dat je het allemaal zelf in de hand hebt. ;-))
Het bijna verplicht rouwen heb ik altijd iets raars gevonden. Ik heb een keer echt rouw gehouden toen mijn moeder overleed. Dat duurde twee jaar. Tot ik zeventien was dus. Sindsdien rouw ik niet echt meer.
De photo en de painting of the day zijn schitterend. Net zo als het wonderlijke leven van micro organismen.. Raadselachtig ...
't resultaat is in elk geval prachtig, straks lees ik dat allemaal eens aandachtig!
Goedemorgen lieve Marius!
Ben er dus terug, en heb lekker bijgelezen op je blog. Wat ben jij ondertussen actief bezig geweest! Dankjewel voor al dat moois...
En ook bedankt voor je lief commentaar en de fijne vakantiewens!
Maak er nog een superzondag van, jij verdient dat!
line 86 into the light,
but sadly and with a melancholic heart.
time will heal you, i hope
De lijn naar huis ...
verdrietig, vermoeid en de juiste schaarste aan gevoed worden.
Keuzes zijn soms momenten van onaangekondigd treurig zijn- omkleed met ruimte makende rozen ...
Mooie, sprekende krant!
Ik wens je zachtheid in het hart Marius*
X
Cath*
.
De knobbels op m'n voeten
de knopen en de plooien
ze dromen als een open boek
waarin ik leefde
leerde en beloofde
maar ook vergat
hoe liefde als een leeslint
tussen twee covers ligt en lag
alpha en omega
.
Je zou ze allemaal moeten verzamelen en op het eind als één Glossy-magazine moeten uitbrengen. Een soort 'Hollands Diep', maar dan met meer diepgang en het gewenste van hoe HD er eigenlijk weer had moeten uitzien.
Erwin, ben het hélemaal met je eens!Chapeau!
Ja, ik zag het: Goeie ouwe Simon
Marius, je lezers hebben verstand van zaken...luister naar ze.
meer dan eens tranen bij gelaten:
http://www.youtube.com/watch?v=Wzj4F6CTybk
wie weet zijn we allemaal wel zelf wind, nemen mee en laten achter in fluisteringen...
*prachteditie!*
Een lastig parcours schrijf je, maar het resultaat mag er weer zijn.
Maar heb je wel eens gedacht aan het gratis office pakket: Open Office? Dit is stabieler en relatief eenvoudiger dan word? Wellicht een tip?
Lieve Marius,
Wat een dichter-uitgever lijden kan. Maar toch mag het resultaat er weer zijn.
Vroeger kwam ik hier ook graag,
maar sinds je lumineus idee om een eigen krant uit te geven,
voel ik mij hier opperbest.
Niet dat het allemaal rozengeur en maneschijn is, maar toch...
Het leest als een trein, is mooi gepresenteerd en leert mij zoveel dingen waar ik geen weet van had. Ik ben blij en dankbaar U en uw site via Uvi ontdekt te hebben.
Vriendelijke groet en dank voor je innemend bezoek.
ria
Wat moeilijker te lezen maar wel zeer leuk.
En de kunstwerken zie je nu wel beter!
Rouw, een heel persoonlijk iets. Zoveel soorten van ra/ouw en dan de verwondering om hoe sommige mensen er zo mooi, ontroerend, mee kunnen omgaan, zie http://gedichtengerard.blogspot.com/2008/01/bedroefd-staat-hij-aan-haar-graf-en_16.html#links (wat ik toevallig via via las)
Weer een prachtige krant (geen komkommertijd bij jou lijkt me ;-)
Hoop dat de acupunctuur je toch eens meer deugddoend effect mag geven.
(alle 4 pagina's nu wél te zien, goed gelukt !)
Wens je een goede nachtrust.
.
De trage tederheid.
Nooit is ze flitsend.
Ze haast zich langzaam.
Soms is liefde eeuwig.
De titel van een tv-uitzending
over één van uw landgenoten en grote dichters, met z'n vrouw.
Profiel: Leo en Tineke Vroman.
Tik de woorden gewoon in bij Google en hij gidst je naar twee bijzondere mensen.
Je zal het je niet berouwen, Marius.
> Dank voor al mij toegezwaaide lof, hij gaat als wind door mijn geest. (Hé, 'Wind van de geest' is volgens mij een boektitel, ik meen van een theoloog.) Uvi: dank voor je link; schreef hier al wel over zijn twee magnifieke dagboeken.
prachtige foto`s en ja rouw dragen doen we allemaal verschillend toch?
zo. weer even de tijd genomen. voor een ochtendkrantje =) en het is weer veel, wat je schrijft, maar het is beter dan de reguliere krant, met z'n berichten over de mexicaanse griep en andere narigheid ; )
je begint met een heengaan en eindigt ermee. en of we dan moeten rouwen. in welke mate...
ik dacht altijd dat ik meer van oma hield (na haar dood 6 weken thuis van school) dan van opa (wiens dood we aan zagen komen en waar ik gewoon minder van van slag was), maar inmiddels weet ik dat het er niet toe doet.
en de acupunctuur.. ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet zo in geloof, maar tegelijkertijd heb ik het nooit geprobeerd en hoor ik wel de 'succesverhalen' ook.. ik hoop hoe dan ook dat er gauw iets op je pad komt wat je pijn verlicht.
dat hoop ik van harte.
en al dat leven in de sloot =) ik heb een zoon, een ZOON! en ik kan niet wachten ; )
De rest gelezen. Het ziet er ook allemaal erg mooi uit.
Soms denk ik, gaat het om het verfijnen van de literatuur of om de emotie die er doorheen speelt, ofwel om beiden. Ik denk het laatste.
Zoals je al schrijft het is niet zinvol als je emoties met je op hol slaan. Dat zegt niets over de geliefde die niet meer lijfelijk in je nabijheid kan zijn.
Dan is het goed en waardevol in vriendschap te kunnen verkeren.
lieve marius, een beetje licht in mijn hoofd van alle vlinderkes di edaar fladderen, ben ik tóch de kramt, jouw krant gaan lezen :-)
het stopte de vlinders niet:-)
integendeel:-)
xxx
slaap lekker
Een reactie posten