Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

De negende editie opent onvermijdelijk en in liefde met een eerbetoon aan Simon Vinkenoog, een editie die ik het liefst zou achterlaten in de open kist a.s. zaterdag bij het graf op st. Barbara in Amsterdam, maar dat is me onmogelijk. Misschien neemt een bevriend dichter het wel voor me mee en wordt het met de honderden andere prenten, gedichten, tekeningen en andere symbolen een ondergronds museum van dankbaarheid aan de dichter van ons allemaal, Simon Vinkenoog. Iedereen mag een symbolisch schepje zand op de kist gooien en zo zal uiteindelijk een berg ontstaan, bedolven onder een zee van bloemen. (Ondergronds en onzichtbaar zal de berg zijn troon zijn.) Het zal een komen en gaan zijn van mensen, alvorens zijn drie zonen en drie vrienden de kist zullen sluiten en hem de laatste eer geven.
Ooit heeft Simon te kennen gegeven dat hij het liefst op een brandstapel in Ruigoord van deze wereld zou willen verdwijnen en daarom richten dichters en vrienden aldaar een Vreugdevuur aan om de hemel te verwittigen van zijn komst.

Voorts bevat zij een eerste deel van een kleine reeks verhalen, een verhaal dat vrijwel onbekend zal zijn, maar even dramatisch als wonderschoon.