Een slakkengang naar de laatste deur
Gespartel van het vluchtige lichaam
Je denkt jezelf te zijn, niet ‘de oude’
maar gewoon jezelf, terwijl je mankement
je aan de pillen houdt, pillen die zichzelf zijn,
die een eigen rooftocht door het lichaam gaan
tegen de traagheid van de pijn, die je bewaren voor
onverhoeds onheil, die een grote schoonmaak houden
in alle kamers en kelders, zonder scrupules en ondertussen
meenemen wat van waarde is, beetjes van je ‘zelf’ –
nu al 17.885 keer vergiftigende stoffen,
pillen houden mijn huis bewoonbaar, maar
’t zijn net muizen die je elke dag weer argeloos
binnenlaat, ‘neem en eet, ik ben jullie been en vlees’.
Het is maar gissen hoe ver de horizon …
er toont zich telkens een nieuwe en ik grijp me
vast aan de idee dat het nog anders wordt
want er staan minstens vier projecten op stapel;
een mens kan zich zelden voltooien, zodra je de deur
uit bent, worden alle sporen uitgewist. Wanneer alle
zandkorrels zijn weggeblazen, zo gaat dat met de tijd,
heb ik van alle emoties mijn portie gehad, met enig geluk
is van de liefde toch iets terechtgekomen.
Straks ga ik trillend het nieuwe jaar in, het jaar
waarin ik plaats maak voor wie wordt geboren, wie weet
zal ik sterven in mijn stem. Geroofd en licht als as.
[© MN, ‘De uittrede’ in “De wind waait de tijd als zandkorrels weg.” After all not unhappy. Photo: “Reflection” by Claude Bour.]
Gespartel van het vluchtige lichaam
Je denkt jezelf te zijn, niet ‘de oude’
maar gewoon jezelf, terwijl je mankement
je aan de pillen houdt, pillen die zichzelf zijn,
die een eigen rooftocht door het lichaam gaan
tegen de traagheid van de pijn, die je bewaren voor
onverhoeds onheil, die een grote schoonmaak houden
in alle kamers en kelders, zonder scrupules en ondertussen
meenemen wat van waarde is, beetjes van je ‘zelf’ –
nu al 17.885 keer vergiftigende stoffen,
pillen houden mijn huis bewoonbaar, maar
’t zijn net muizen die je elke dag weer argeloos
binnenlaat, ‘neem en eet, ik ben jullie been en vlees’.
Het is maar gissen hoe ver de horizon …
er toont zich telkens een nieuwe en ik grijp me
vast aan de idee dat het nog anders wordt
want er staan minstens vier projecten op stapel;
een mens kan zich zelden voltooien, zodra je de deur
uit bent, worden alle sporen uitgewist. Wanneer alle
zandkorrels zijn weggeblazen, zo gaat dat met de tijd,
heb ik van alle emoties mijn portie gehad, met enig geluk
is van de liefde toch iets terechtgekomen.
Straks ga ik trillend het nieuwe jaar in, het jaar
waarin ik plaats maak voor wie wordt geboren, wie weet
zal ik sterven in mijn stem. Geroofd en licht als as.
[© MN, ‘De uittrede’ in “De wind waait de tijd als zandkorrels weg.” After all not unhappy. Photo: “Reflection” by Claude Bour.]
23 opmerkingen:
Mijn oprechte excuus, zó ontrouw in bezoek, maar ik red het werkelijk niet. Ik probeer het wel.
hoe kan dat toch, denk ik nu ik op deze pagina (van de reacties) ben beland, dat zo een wijs man maar altijd met excuses aankomt waar ze niet nodig zijn..
het zal wel net zoiets zijn als met schuldgevoel, wat soms nergens op gebaseerd, maar wel aanwezig is. en dan heb ik 't nu over mezelf dus ; )
marius, niemand weet wanneer zijn of haar tijd op is. of om.
ik denk er soms wel eens teveel aan, volgens mij maak jij je daar ook wel eens schuldig aan ; )
feit is, dat zolang je het geschenk van een nieuwe dag mag ontvangen, je de keus hebt. wat je ervan maakt.
maar pittig blijft het soms wel..
Mariuslief,
Inge spreekt hier de wijze woorden
die ik zocht.
Jij hebt in taal, met sterke beelden hoe het voelt en wat je ervaart, verwoord; dank je voor dit delen.
Hoop je krijgt net zoveel terug als je geeft en zou nog zoveel meer willen schrijven..och, je weet het, daar waar ik kan wil ik er ook voor jou zijn..
alle liefs,
Danny
Jouw huis van Goud gebouwd
De 'muizen' eten van je Zilverdraden
Gesponnen deuren, van een zachtheid
welke jij alleen kan dragen
Mens van vlees en bloed
van hoop en zegen
Met jou loop ik zo graag nog eens door de regen:-))
Mooi dat je de woorden en gevoelens wilde delen vandaag Marius!
X
Cath*
Het lichtpuntje in je gedicht lees ik.. het geluk dat de liefde....
Misschien daar een gedicht over maken? met een schilderij waar zij zo gek op is?
Want...ze willen je daarboven nog niet hoor, er is hier nog veel te veel werk voor je....
Bloem
Marius, ik kan je als Stille troost alleen maar déze muziek geven,(maar die héb je al)
http://www.youtube.com/watch?v=YGRO05WcNDk&feature=PlayList&p=011C5EEB536FA02A
want dat is licht en zuiver genoeg voor je om met je mee te dragen, op je weg boven óf je weg hier beneden.
Maar ik hoop dat Bloem gelijk heeft in haar laatste zin. En ik ga daar ook maar van uit eigenlijk.
Het is een Lieve gedachte Bloem, houd hem nog maar een poosje bij je en bij ons allemaal.
pffff
marius, je bent zeker niet ontrouw aan jezelf en nu is maar net de vraag wat is het belangrijkste
ik geef je ene dikke knuffel
xxx
> Inge, het is geen schuldgevoel, maar ik ervaar heus dat de wederkerigheid een rol speelt en dat begrijp ik goed.
Ik verwonder me over elke nieuwe dag, maar zodra ik ben opgestaan, voel ik me alsof de dag bijna voorbij is, zo hevig is de pijn - een nog hogere dosering van e.e.a. brengt me in slaap, wat overigens nu ook al veel het geval is. Maar ik probeer zo aktief mogelijk te zijn, voornamelijk door lezen en het maken van korte notities voor een autobiografisch gedicht (want ik blijf dicht bij het leven zoals het voor me is).
Die laatste deur is voorlopig nog ver weg Marius.
Excuus is niet nodig. Je kunt jezelf niet excuseren voor iets waar je geen grip op hebt.
Lieve Marius, jij moet doen wat je moet doen... alleen hoop ik zo dat de pijn die je dagelijks ervaart, iets minder worden zou...
Gelukkig heb jij nog je poëzie en weet jongen, dat wij niéts anders van jou verlangen. Alleen dat jij er nog lange tijd blijft en woordenkunstenaart...
Marius.....Ik ben stil en bid even voor je.
groetjes van Novie
Marius,
ik hoop voor u op verlichting van de pijn.
Geestelijk en lichamelijk.
Warme groeten
http://www.youtube.com/watch?v=uiCRZLr9oRw
voor jou
x
lieve lieve Danny
Een schildpad weet meer van de wegen te vertellen dan een haas. - Kahlil Gibran
En een slak nog veel meer zou ik zo denken, lieve vriend.
Afbeelding 'reflection' lijkt een wat troebel zicht. Wens je minder sufheid, maar wat ben je toch een krak terzelfdertijd : 4 ! projecten op stapel. En als we alle kleine liefdekes van iedereen in de reacties samenleggen , moet je toch ook de immense warmte voelen, met alle wederkerigheid ?
Wens je een goede nachtrust met zalige dromen, Sogni d'oro.
PS misschien zou het wel verstandig zijn mijn el.fiets weer in te leveren ;-)
Marius,
Je bent zo moedig,
ondanks alle pijn en lijden,
Je leeft intens Marius,
en je zal altijd blijven leven,
Je bemint en wordt bemint,
er zal altijd Liefde zijn, Marius.
eerbiedig en in vriendschap,
ria
Dank voor al deze lieve morele steun, ik red het er wel mee. I don't give up ...
Good on you !
(And remember " Stick to the fight when you're hardest hit, It's when things seem worst that you must not quit."
Slaapwel lieve Marius.
De regen toverde tranen op de ruiten, het was een dag van weinig woorden, een enkele waardevolle uitwisseling van taal daargelaten.
Maar zacht lag het licht in mijn handen en ik blies het naar je toe in de hoop dat het de pijn wat zou verzachten. Als nu de wind maar niet draait.
Een goede avond Marius, en blijf nog even vriend.......bij ons langszij.
Het antwoord, mijn vriend, zijn woorden in de wind
Het antwoord zijn woorden in de wind
En hoe mooi klinken die, mijn lieve Marius, als ze uit jouw ziel en pen stromen.
Dankjewel dat jij bestaat, dat je er gewoonweg bént.
En ik hoop nog voor een héle lange tijd!
Net als bij Yvette wens ik je zo graag alle kracht en sterkte toe om te kunnen dragen en toch open te blijven staan voor alles uit je omgeving, dat wat het leven waardevol maakt zoals ik dat i.d.d. zo vaak bij je lees.
Een reactie posten