Met de pijn als koploper
Als een verschraald ei in een albasten schaal
Een zonnig huis voor een stille man. Op het web kom ik nergens, precies zoals hier thuis. Soms lijk ik misschien op de bomen in de ochtend en tegen de avond, dan staan ze hier als vaag silhouet, als een veeg in de mist, schimmen van wat ze van nabij zijn,
Een stille man. De veranderlijkheid stroomt door mijn bloed, de gedachte aan wie ik was en geworden ben, voert me naar eenzelfde waas. Het lukt me nauwelijks, ja, bij vlagen, mezelf te bevrijden uit een web van verdwijnen.
Een stille man, turend over het witte stijfsel van het meer. Er is taal in mijn hoofd, maar het is vloed. Van de pijnpoli kreeg ik nieuwe medicatie waar ik zondag geleidelijk mee begin, nu leef ik in een overgangsfase, stil maar vervuld van hoop. De pijn zal nooit geheel verdwijnen, maar hij moet niet lang meer aan de winnende kant zijn.
[© MN, ‘Een kind van de schrik’, en zo kan deze stilte nog wel even duren. Tijd duurt, het is tijd als wachten.]
Als een verschraald ei in een albasten schaal
Een zonnig huis voor een stille man. Op het web kom ik nergens, precies zoals hier thuis. Soms lijk ik misschien op de bomen in de ochtend en tegen de avond, dan staan ze hier als vaag silhouet, als een veeg in de mist, schimmen van wat ze van nabij zijn,
Een stille man. De veranderlijkheid stroomt door mijn bloed, de gedachte aan wie ik was en geworden ben, voert me naar eenzelfde waas. Het lukt me nauwelijks, ja, bij vlagen, mezelf te bevrijden uit een web van verdwijnen.
Een stille man, turend over het witte stijfsel van het meer. Er is taal in mijn hoofd, maar het is vloed. Van de pijnpoli kreeg ik nieuwe medicatie waar ik zondag geleidelijk mee begin, nu leef ik in een overgangsfase, stil maar vervuld van hoop. De pijn zal nooit geheel verdwijnen, maar hij moet niet lang meer aan de winnende kant zijn.
[© MN, ‘Een kind van de schrik’, en zo kan deze stilte nog wel even duren. Tijd duurt, het is tijd als wachten.]
7 opmerkingen:
ik hoop met je mee.. dat het iig maar enige verlichting mag brengen, zodat je even weer diep adem kunt halen en je hoofd vullen met zorgelozere zaken..
Lieve stille man Marius, ben maar waar je voelt dat je het beste kunt zijn.
X
Cath*
Als rafels hangen mijn handen langszij; als rafels zo meegaand, zo zacht als mijn ziel...
In het web van verdwijnen volg ik je - raak ik het spoor niet bijster...
~
Marius,
Als de foto van jou recent is ... is het eerste dat me opvalt je haar : wat is het alweer lekker lang.
Prachtig uitzicht. Dank dat ik dit op afstand alvast heb mogen zien.
Doetinchem, het geeft me zoveel mooie herinneringen, o.a. aan Beethoven op jouw laptop, weet je dat nog?
Liefs, Joke (SB)
Vervuld van hoop in een zonnig huis. Mooi. Moge die hoop in de weken na de medicatie werkelijk tastbaar worden in minder pijn. We hopen mee met je.
Marius,
Ik wil u graag nog even goede dag zeggen
en u het beste wensen.
Ik ga er voor een tijdje tussenuit,
niet dat ik weg ben,
maar wel van het web.
Mijn hart speelt me regelmatig parten
en ik heb rust nodig.
Moge de nieuw pijnbestrijdings- medicatie
haar werk doen. Dat wens ik u van harte.
Wat woont u daar mooi!
liefs
ria39
Ik wens je van harte toe alsnog de "betrekkelijk" jonge man te worden die zeker en vast in je woont.
Een warme groet.
Een reactie posten