Mysterie van het ongenaakbare
Al mijn zintuigen houden zich
Aan je vast, nog warme springlevende beelden,
Gehuisvest in mijn hart.
Dat is wat wij gemaakt hebben van de dood,
Zij kan je dan wel gehaald hebben,
Maar wij, benauwd om ons eigen einde, houden je hier, -
Want ook aan die zwarte glanzende steen
Kunnen we niets onttrekken,
We missen je zo, maar ’t is onmogelijk je te wekken.
[© MN, voor Erna, 4 februari 1949 – 18 april 2009, ‘Mijn gestorven mens van vandaag’.]
12 opmerkingen:
Mooi gesproken lieve Marius,
Herinneringen blijven altijd.
Vandaag omlijst met de zon
zoals ook de gele rozen.
Liefs, Joke (Ehv)
Fijn dat het weer lukte en dan rolt er meteen weer zo'n schitterend gedicht uit.
Gister keek ik naar een film over Krishnamurti. Hij had het ook over de dood. Heel verhelderend.
Maar missen... tja.
Mooi Marius, en fijn dat je ook je blog nog niet los kunt laten. Gelukkig geen onherroepelijk afscheid. Tot een volgende keer, wanneer je weer zover bent.
Mooi gedicht en fijn om wat van je te "horen".
Bestudeer samen met een groepje het volgende boek
en spreken samen over de inhoud.
Tich Nhat Hanh "Geen dood, geen vrees" Bemoediging en wijsheid voor de levenden. Ook iets voor jou?
ISBN 9789021529813
www.servire.nl
Zalig Pasen Marius,
Lieve groet X
ik wens je een goed pasen toe Marius!
groetjes van Novie
Ja, konden we hen maar wekken... denkend aan mijn ma die 30 jaar geleden stierf op 23 april.
Hier lijkt het wel of je liefste tweelingzus je toch weer kracht gaf om te schrijven. Blijvende aanwezigheid in gedachten. Mooi.
Wens je zonnige dagen met Pasen, lieve vriend. Altijd aangenaam een mooi blog van je te lezen. Slaapwel.
Excuses, hier liep iets fout, vorige reactie was v. Lut
Ik kom je weer zomaar even groeten, Marius...en natuurlijk je wederom het beste toewensen.
Vr. groet Walter.
~
wat nog leeft in het hart
behoeft niet gewekt te worden,
je gestorven mens
zo nabij
als je lévende mens
want wij om je heen - wij
die je zo liefhebben
en daarin nooit slapen
mijn lief
~
die mooie zwarte glanzende steen...ik stop er een stukje kleur in, een heel klein stukje.
knuffel (voorzichtig...zacht...meer een fluistering langs je wang)
Over de grenzen heen,
...zij waakt over jou en
jij bewaart alles in jouw hart.
Liefde kan pijn doen,
maar toch...
we kunnen haar niet missen,
zoals mensen elkaar niet kunnen missen
Lieve Marius een beetje laat,
"Pasen en Verrijzenis",
moge het je beter gaan.
liefs
ria39
Ik kom je even gedag zeggen Marius.
Hou je man!
Liefs
Een reactie posten