Een man die brandhout maakt
Een karakter van siddering
Op het terras zat een man, Nachtglas.
Hij sprak echter even gezwollen en bombast als
zijn obscene buik, als zijn gebaren, als opwaaiend gruis.
Steeds wees hij met zwart behaarde vingerkootjes of trommelde
ermee, met ongeduld of uit verveling, en hij keek om zich heen
alsof alles zinloos was geworden om over na te denken.
Hij was gearriveerd in een windstoot, een Saab cabrio,
toonde een mager verstand, maar het zat in zijn
aard, hij wilde openlijk superieur zijn. Ik weet niet
of het kinderlijke rijkheid is, of naïviteit, maar
geen schoonheid, en zijn vrouw, een lieve gedaante,
verschool zich aandoenlijk in haar tegenwind.
[© MN, in Die Nase so hoch. Afbeelding: by Guido Daniele.]
Een karakter van siddering
Op het terras zat een man, Nachtglas.
Hij sprak echter even gezwollen en bombast als
zijn obscene buik, als zijn gebaren, als opwaaiend gruis.
Steeds wees hij met zwart behaarde vingerkootjes of trommelde
ermee, met ongeduld of uit verveling, en hij keek om zich heen
alsof alles zinloos was geworden om over na te denken.
Hij was gearriveerd in een windstoot, een Saab cabrio,
toonde een mager verstand, maar het zat in zijn
aard, hij wilde openlijk superieur zijn. Ik weet niet
of het kinderlijke rijkheid is, of naïviteit, maar
geen schoonheid, en zijn vrouw, een lieve gedaante,
verschool zich aandoenlijk in haar tegenwind.
[© MN, in Die Nase so hoch. Afbeelding: by Guido Daniele.]
21 opmerkingen:
Zo gaat dat...
Mooi weergegeven, ik zie het al voor mij..
Die man, zijn verveling en ongeduld.zijn onzichtbare maar aanwezige metgezellin..
Voor wie figuurlijk maar ook letterlijk geen brandhout maakt, voor wie eert en verwelkomt wat groeit en is bij een ander zoals het die ander (mens, boom, ...) eigen is, heb ik een bijzondere plaats in mijn hart.
verveling is leegheid, brandhout geeft nog warmte
Dag Marius, het doet me plezier weer een bericht van je aan te treffen! Mooi gedicht, beeldend zoals altijd. Vooral die vrouw, dat is altijd zo lijkt het wel. Mooi ook dat je het niet weet. Maar waarom Nachtglas?
Mijn god, je bent er weer ;-)))
Een geschets portret van een figuur zoals we ze overal tegen kunnen komen.
Goed w-end..
Dacht nog bij het vorig logje : le bourdonnement d'une ruche d'abeilles... Nu komen ze maar bij mondjesmaat binnenvallen want ja, heel onverwachts ben je er al !
welkom terug marius,
zat zij niet te nagelbijten :-))
van ergernis aan hem ...
groetjes
klaproos
Mooie woordkeuzes! Heel warm.
Je bent er weer...*blij*
Zoveel verschillende mensen, met verschillende karakters...met een Bigg smile...om op zo'n manier te spiegelen dat ik nooit zo zal worden en blij bent met wie ik ben, met als z'n ups and downs....maar...je hebt ze prachtig omschreven.
Bloem
oeps...."ben"
Haaaaaaaa daar is ie weer :)
Ik zie ze zo zitten op dat terras . Dat komt door jouw rake observatie !
Nachtglas. Beschonken gesprekken in de late uren van de dag. En dan die vrouw, zijn vrouw, die dit gedicht snijdend afsluit. Ik zie zelfs haar houding, haar haarkleur, haar lippen.
Marius is back. :)
Ha Marius, fijn dat je er ook weer bent. En mooie frisse layout!
Ik vind dit echt heel mooi. De woorden en zinnen raken me. Prachtig geschreven.
Ben weer terug uit zonnig Italie, vol nieuwe energie.
Fijn weekend.
Carpe diem
Natasza
welkom terug in blogland, Marius, ik heb je teksten een beetje gemist! ;o)
In- en inmooi, deze poëtische tekst.
Hoe blij ben ik dat je ons weer genieten laat van je pen, lieve Marius.
Want dit alles... heb ik vreselijk gemist!
Fijn weekend jongen, boordevol creativiteit!
Fijn dat je er weer bent.
een warm welkom terug, marius !
en meteen zo'n prachtig en typisch-marius gedicht... heel mooi.
Mooi!
*blaast haar Frisse wind van ZIJ richting de Dichter*
Opdat de rust hem goed zal doen, de wind de woorden laat rijpen.
xx
Hij is terug!
En hoe, weer een mooi gedicht Marius!
Een reactie posten