De dichter als strandjutterDagenlang worstel ik met het beeld
van de strandjutter alsof ik op geen ander
kan komen. Het is niet slechts van dit eiland,
maar van de twijfel die ieder kent. Ik stel vragen,
sprokkel halve antwoorden en weeg elk ervan in stilte,
zie wat waar is voor de tijd dat ik leven mag.
De strandjutter neemt zelfs op ‘t oog het onaanzienlijke
en daarin is hij gelijk een dichter die later wel weegt
welke waarden hem binden of breken.
Hoe ook de onvolmaaktheid ons eigen blijft, ik moet
wel mijn meester zijn want als ik daarin verzaak,
word ik de knecht van onechtheid.
[© MN, in Tot je een ons weegt, Afbeelding: painting “Wisdom” by Charmine.]
13 opmerkingen:
> Het is niet zo, dat ik het maar heel gewoon vind, al die reacties van jullie. Ik ben er telkens heel blij mee, maar bij al wat ik doe op dit eiland, lukt het me niet om daar ook weer op te reageren
we hebben hier het mu-zee-um en de opperstrandjutter daar, een vriendelijke, doch ietwat vreemde man, staat zoveel meer met z'n voeten op de grond dan het beeld wat ik vroeger bij 'strandjutters' had. en nu vergelijk jij de strandjutter met een dichter en denk ik weer even aan hem... het mu-zee-um viel me de eerste keer trouwens onwijs tegen, maar nu, na een paar jaar, zie ik hem en z'n spulletjes meer als een geheel...
jij bent (voor mij)(qua beeld) ook een geheel met je woorden en dus ook met je twijfel, je vragen, je halve antwoorden die je soms hier brengt als hele waarheden en soms ook weer als vragen naar de wereld toe.
het beeld van de strandjutter aan het werk is voor mij nu veranderd (merk ik als ik dit schilderij zie weer eens) in wim, die ook gewoon een bakkie komt doen bij onze gezamenlijke vriendin op de EHBO-post (zit in hetzelfde gebouw als het mu-zee-um) en lekker 'aanklungelt'... iets minder romantisch als voorheen, maar zo echt.
Ook voor stukjesschrijvers gaat dat wel een beetje op
Grappig, ik ben geen kustbewoner en had zelf altijd een beeld voor ogen van sprokkelen en bloemen plukken in een mandje. Maar wel een lek mandje, er valt zoveel uit steeds, nog voor ik het op bruikbaarheid kan toetsen. Daar word ik wel eens ongelukkig van.
Strandjutten heb ik altijd zeer bijzonder gevonden. Het oude jutten wel te verstaan. Je zag het ook in de steden tijdens de vuilnisophaaldagen.. jutten in de stad...
Goed W-end!
De meester zit ook volgens mij heel diep in mezelf, maar het is altijd weer wat ik zelf voor waar en echt houd dat mij breekt en mij beheerst. Vooral in extreme situaties. Het blijft zoeken en volgende kamers betreden. De ware jutter heeft geen binnenkamers meer nodig.
je hoeft toch ook niet te reageren, wij reageren op jouw prachtge schrijfsels.
Fijn weekend Marius!
en de strandjutter is vrij, hij ademt zeelucht en voelt de bries :-)
Integriteit blijft het sleutelwoord.
Prachtig gedicht lieve Marius,
Fijn weekend , van harte.
een strandjutter zijn...
dat lijkt me wel heerlijk om een tijdje te zijn marius,
eigenlijk jut ik ook...
zit alleen ver van het strand...
sil de strandjutter.... ik was nog een kind.. en vond het prachtig...:-))
fijn weekend gewenst marius,
geniet maar niet met mate hé.
lieve groetjes
klaproos
Prachtig !! Fijn weekend Marius !
Lieve Marius, hoe mooi en to-the-point ik je ander werk ook vind, jouw poëzie blijft bij mij toch altijd bovendrijven!
En jij reageert wel degelijk, en nog wel met knappe reacties, die ik telkens weer weet te appreciëren!
PS: Was het feestje leuk? Heb je er een beetje van genoten?
Maak er een fijn weekend van, boordevol creativiteit, jongen!
....en dan loopt het weer heel anders in het leven dan je had bedacht:-)door invloeden van buitenaf, en toch is dat ook wel weer de zwoem van 't leven....
Prachtig schilderij met daarbij je prachtige woorden.
Bloem
Eerst zag ik de mooie afbeelding en toen las ik je prachtige tekst, bedankt Marius!
Een reactie posten