Is ons leven een zelfgekozen gevangenschap?Zie voor mijn raam een zorgvuldig geweven web met achttien spaken, gespannen met zes draden in een kozijn van 60 x 80. Het web, 40 x 55, is al meer dan tien dagen oud, de kleverige draden als sporen van begeerte, dunner dan het dunste garen, trillen in de zachte ochtendwind en er vallen gaten in. Het is een verlaten huis geworden, in korte tijd een versleten doek, zelfs geen gevangenis voor vliegjes. De kruisspin, die ik meermalen van noord naar zuid zag gaan, is verdwenen. Ik zie dat hij in de vrije hoek van het raam nog even geprobeerd heeft opnieuw te beginnen, een veel fijnmaziger wielweb, maar na tien rondjes hield hij het voor het gezien.
Is ons leven niet ook een zacht wiegend web, sterk en kwetsbaar, een weefsel waarin wij wonen? Beven we niet ook soms als een haas in een strik? Is het soms ook niet een onontwarbare knoop waaruit we ons nauwelijks kunnen bevrijden? Worden onze gedachten niet vaak overweldigd door twijfels, vermoedens en felle hartstochten? Hoeveel onkruid als haat of ongenoegen en hebzucht hebben we niet te wieden? En zo gaan we van geboorte naar ouderdom.
[Afbeelding: “Fairy on a spider’s web” by Arthur Rackham.]
20 opmerkingen:
Ik voel me iig de laatste drie jaar gevangen door mijn eigen rug. Ik zeg dus ja op je vraag..
Ik denk dat we allemaal ja op die vraag zeggen.
Toch kom ik er niet omheen.
De Boeddha zegt:
'Er IS lijden en er is een weg uit het lijden'.
Door er één enkel draad uit te trekken valt het hele web uit elkaar.
Het lijkt makkelijk gezegd, maar ja....
Toch zijn er groten die bewezen hebben dat het kan.
Intussen blijven wij in kringetjes ronddraaien.
Prachtig beschreven Marius.
Ach, gevangenschap, we zitten één leven lang op aarde ja, daar doen we niets aan. En we hebben allemaal maar twee benen en geen vleugels, jammer. Maar verder is leven gewoon leven, ik doe wat mijn genen mij ingeven.
die leveren mij gereedschap, inspiratie en beperkingen, ze horen bij mij. Ik heb er vrede mee.
Maar dat achtergelaten web baart mij zoren. Een goede spin ruimt zelf zijn rommel op.
nou kan ik dan eindelijk eens tegen je ingaan !!! want zo ervaar ik het niet.
ik citeer in de herhaling ; )
when I chose to live, there was no joy, it's just a line I crossed...
(dar williams - after all)
Webloggen is het uitwerken van hersenspinsels..
Ik vind het prachtig die webben van kruisspinnen zeker als er kleine spinnetjes als gouden druppels heen en weer bewegen.of condensdruppels in blijft hangen dat mooi schittert in de zon. en je ziet hem soms ook aan het werk, die prachtige kruisspin, in het midden van de web zijn touwtjes op spanning houden, razensnel op de gevangenprooi springt.
Binnen heb ik de verlichting op wat plaatsen aangepast, viel me op dat ik veel spinragen had, heb de hooiwagens met hun eiervoorraad maar naar buiten gekiept...Van hun creatie,s ben ik wat minder gecharmeert, zie ze ook nooit iets vangen of zo..mugje of motje..
Volgens mij leven ze van de stoffigheid.
Ja zo is het precies Marius!
Chronische ziekte maakt je veel onvrijer dan je ooit voor mogelijk hield. In die zin zou ik zeggen : NIET "zelfgekozen".
Had ik nog maar gewoon te kiezen...
Ps Prachtig herfststukje en prachtige afbeelding !
ik denk dat jij hélemaal gelijk hebt marius,
alleen..
zo mooi als jij het hebt beschreven :-)
zo lijkt het wel een feest :-)
ik heb genoten van dit log
lieve groetjes
klaproos
Ja vind je dat? Ik ervaar het leven niet zo heftig eigenlijk. Of ben ik gewoon een zondagsspin? Onze huisspin hangt ieder jaar weer op hetzelfde plekje voor ons raam. Het blijven intrigerende beestjes. Dat zijn mensen trouwens ook.
Hai lieve Marius..
je log deed me hieraan terugdenken:
Uitgelezen
naakt sta ik hier
kwetsbaar als de zijdespin
gesponnen vastgezet
in mijn eigen web
en geen schaar te bekennen
dus ontwar ontweef beleef
de scherpte van de draad
opdat ik deze op kan pakken
en verder ga
zonder
verknipt
te wezen
Lieve groet,
D.D.
niet enkel je teksten zijn om over te mijmeren, maar je weet er ook telkens prachtige afbeeldingen bij te plaatsen, 't is hier altijd dubbel genieten
Ik heb ook een dikke kruisspin voor m'n raam en hij maakt elke dag wel 2x opnieuw z'n web met eindeloos geduld en dat moesten wij bij tijd en wijle ook maar doen . Alles herzien en dan maar weer oppakken het leven, het web maar proberen te herstellen en nog steviger te maken. Valt niet altijd mee dat is zeker .
Mooi log Marius !
tjonge dat is scherp geschreven
Novelle
"Transplantaties zijn goed voor het spinnenbestand" ;-)
Those are the words of the fairy on the spider's web...
Maar we proberen op ons ene draadje te dansen, hé :-)
Tja, zélfgekozen hebben we het zeker niet, maar van dit natuurgegeven prachtgeschenk moéten we wel genieten, willens nilles. Anders is al die moeite bij het creëren van nieuw leven, voor niks geweest. Zoals ook al de moeite van de spin zinloos lijkt te zijn... maar is het dat wel?
PS: dank je wel voor je lieve woorden op mijn blog, Marius!
Haha! Inge, helemaal eens! Ik ervaar het af en toe zo, maar dat heeft niets met het leven op zich te maken, maar met de medicatie die ik gebruik. Dus ja, heerlijk dat ik ook een x tegen je in kan gaan Marius!
Doeg!
Carice
Ik denk dat verlangens,dromen, pijn macht en onmacht "het zijn , het bewustzijn" toch wel een soort ziel is, gevangen door het lichaam.
Verslaafden.
Maar ook kunstenaars, of mensen met een manie.intelectuelen,hoogbegaafden
gedreven,bedreven, gegeven.
De kunst van het leven.
Ik weet het niet..
Zolang je maar tevreden bent, en soms,.. ook intens geniet?
Ik wens je een zonnige weekende en ook een glimlach voor de hele dag.
Groet FeeX
"zelfgekozen" gevangenis ?
Misschien is het dat minder als je eens de eigen gewoontes en patronen durft/kan doorbreken bij tijd en wijle en alleen al het zich bewust zijn kan positief zijn.
Een reactie posten