Willen zien wat aandacht verdient‘Neig het oor van uw hart’, zegt Benedictus
Het luide gedruis in alledaags leven,
in de afrekencultuur, is een bron van laksheid,
grofheid en verspilling. De vermaledijde gejaagdheid
voert tot cascades van kwaad en innerlijk geweld.
Waar is de stilte, het rustige geduld, waar is
de eerbied, is het met alle ambities verdreven
naar het isolement? Van alles is de gedaante tijdelijk,
we kunnen nog morgen beginnen.
De dichter voedt zijn verlangen, hij tracht
zich te verbinden met anderen in het besef van velerlei
beperking. Zijn lichaam gelijk een ruïne, geconserveerd
met schroeven, maar zieltogend, neen, dat is hij lang niet.
[© MN in ‘Met gespitste oren luisteren’, mede geïnspireerd
door Wil Derkse, auteur van ‘Gezegend leven’.
Afbeelding als ‘tegenbeeld’: “A silence like intimacy” by Jackie Morris.]
19 opmerkingen:
goeiemorgen marius,
het lijkt inderdaad wel alsof alle rust en eerbied verdwenen is en respect een vies woord is....
jammer dat het zó snel gaat...
zou dat nou vroeger in onze tijd ook zo zijn gegaan....
de stilte.... ahhh jawel die hebben wij nog. het enige geluid hier is dat van landbouwmachines die druk bezig zijn om de oogst van het land te halen..
maak er een fijn weekend van marius,
de indiansummer is gisteren begonnen :-)
groetjes
kalproos
De stilte begint in jezelf.
Laten we beginnen.
Daarin zijn we niet beperkt. maar misschien wel eindeloos.
Ik lijk me vertraagd te verplaatsen in het leven.
Van gejaagdheid trek ik me niets meer aan..
Al datgene wat ik mis of ben verloren…
Mis ik niet omdat ik er niet aan denk….
Mooi geschreven Marius.
" Van alles is de gedaante tijdelijk" Het gaat om de ziel en dat wordt vaak vergeten denk ik.
heb t sinds vanmorgen al n paar keer gelezen, maar weet er nix op te zeggen. het is 'af'. ondanks alle vragen die je stelt.
maar omdat je laatst aangaf ook 'ons' zo gemist te hebben, kom ik toch nog ff vertellen dat ik nix te zeggen heb ; )
goed weekend, marius.
Ach Marius dat zijn een paar woorden die je daar schrijft....hmmm vol goede moed en inderdaad zijn het misschien wel woorden.... zoals de zon schijnt door een herfstblad met nerven en nog wat overgebleven bladgroen.
Novelle
Daar zeg je het juist Marius, WILLEN zien wat aandacht verdient.
Velen zijn jammer genoeg ziende blind en sommigen, nog erger, bewust ziende blind.
En gelukkig, van nog anderen, is zien wat aandacht verdient een tweede natuur, alsof het hen ingebakken zit, maar die zijn op minder dan 1 hand te tellen. Spijtig genoeg.
Jou wens ik in je omgeving zoveel mogelijk mensen toe van wie het een tweede natuur is, liefdevolle aandacht te schenken, onvoorwaardelijk
Een prachtig gedicht van een prachtig mens na een gruwelijke week vol geweld op mijn werk.
Je mag ons niet meer verlaten:-) of zelfs geen gedachte daarover meer hebbben...
Bloem
punt.
en ik Marius, ik heb vandaag een dag vrijaf genomen. Doelbewust om niets te doen tenzij te genieten van rust, herfstzon, vissen in de vijver, wandelen in het bos om de herstkleuren te zien, lekker te gaan eten met mijn lief, wat te oefenen op de contrabas, een strijkje placeren, me scheren, naar de muziekles om te eindigen onder musicerende vrienden. Een blueske en een jazzke en liedjes ontcijferen van Norah Jones. Om te besluiten met een borrel die me naar jou mooie gedicht leidt, geschreven voor deze dag. Merci. Kan best druk zijn zo'n dagje vrij.
Een zwaar gedicht Marius*
Je verbinding met anderen is altijd daar, daar hoef je niks voor te doen, alleen aan te beleven.
'Je schroeven' geven je de mogelijkheid ze aan te kunnen draaien. Dat geeft een intensiteit van leven die weinigen ervaren.
Rust en stilte is overal, verspilling evenzo en grofheid is al zo oud als de mensheid is, dus ...
Deze tijd is niet anders als andere tijden, alleen staat er meer de schijnwerper op.
Gezegend leven? Wat is dat?
Cath*
Goede middag Marius,
Ik weet niet of mijn email is aangekomen, maar ik vertel graag een keer op jouw verzoek..
Het eeuwige moeten, het eeuwige voldoen aan, de gestelde (en eigen) verwachtingen,de (tijd)schema,s (veiligheids)protocollen(Er wordt idd erg veel verspild..) Dat soort dingen jaagt op.
Niemand wil eigenlijk teleurstellen, wel gezien, maar niet bekeken worden.
Het Rustige geduld, de eerbied en het respect, of luisterend oor zijn niet te meten ,niet te wegen,niet vast te pakken, dus een inmateriële 'iets'dat m.i wel een degelijk verschil uitmaakt.
Eigenwaarde.
Alleen...
Als men het niet meer zaait, zal de oogst ook minder worden vrees ik..
Ik denk dat iedereen en alles aandacht verdient
Hans, mijn man en ik zeggen nog steeds wel eens tegen elkaar....
"wat heerlijk als je ook samen stil kunt zijn"
Zonder dat er een echte stilte valt.
Rust, stilte en gewoon tijd om te zijn... ik kan niet zonder, zeker niet in een maatschappij waar continu geluid en hectiek lijkt te zijn.
Carpe Diem
Natasza
Een ongelukkige samenloop van omstandigheden: nu ik een paar daagjes weg was, postte je hier wel heel beklijvende logjes. Gelukkig blijven die staan, zodat ik er nu nog van genieten kan. Merciekes lieve Marius!
En je knappe gedicht neem ik de hele dag met me mee...
Kijk, er staan weer mooie nieuwe gedichten op je log Marius.
Keep up the great work :)
From one peninsula to another far away we too can whisper. White bears are painted here, while we walk the autumn cliffs through bracken as rusted with autumn as our fur. Birds fly, seals still pup late on the beaches. She who paints here has a new book out, about Snow Leopards.
We send you greetings.
Een reactie posten