Oases zijn er ook: dat zijn mensen
Over waar ik ben, moet ik zwijgen
en toch brandt het van mijn lippen.
De gezichten van vroeger waren ongetwijfeld
erger, maar de instanties van tegenwoordig
zijn rampen van regels. Koud
en ongenadig, maar er is een zonzijde.
Er is aanmoediging en verwarmde toewijding,
die breken mijn innerlijk verzet en verlichten ’t pad.
©MN, in “Willen leren is net als zaaigoed”
[Foto op mijn kamer van Enno, geplaatst door Erna]
en toch brandt het van mijn lippen.
De gezichten van vroeger waren ongetwijfeld
erger, maar de instanties van tegenwoordig
zijn rampen van regels. Koud
en ongenadig, maar er is een zonzijde.
Er is aanmoediging en verwarmde toewijding,
die breken mijn innerlijk verzet en verlichten ’t pad.
©MN, in “Willen leren is net als zaaigoed”
[Foto op mijn kamer van Enno, geplaatst door Erna]
32 opmerkingen:
Allereerst dank* aan je lieve zus Erna, voor het plaatsen van een beeld van jou in het NU!
Oases ...
zoals jij je innerlijke verzet probeert ruim te laten waaien-
zo probeer ik een liefdevol medemens te zijn voor jou.
Niet om je verzet te breken-
meer om te spiegelen wie je bent
en hoe belangrijk het is, DAT je er bent!
Cath*
En dat er veel licht mag schijnen op je pad Marius...
Licht als kameraad tijdens het verzet..
lieve marius, heb nog even courage,
uiteindelijk kom jij goed weer naar huis in ouwen doen,
het is geweldig je te zien, en ik bedank ook zussie:-)
voor het plaatsen van je foto.
zussie dank je wel
groetjes
klaproos
Aha. Op en top Marius.
Tot gauw.
Elly.
hou de wil vast
Wat fijn om weer van je horen en je zelfs te zien ! Ik hoop zo voor je dat het verdere herstel naar wens gaat en je gauw naar huis mag !xxx
....en wat je zaait dat wordt weer geoogst.
Hoe moeilijk het af en toe ook zal zijn voor je , je straalt wel kracht uit op de foto's!
Goed om je zo te zien lieve Marius.
Een blom van Bloem
Oef ! En een glimlach om vanalles ;-)
Lieve Marius, levenszin is inderdaad onpeilbaar. Zolang jij je niet gewonnen geeft is er hoop ! Echter niet evident... maar gelukkig ben jij héél taai.
Prachtige foto's van Enno en blij dat Erna ze kan plaatsen ! Met vereende krachten kom je er wel, geduld ! We hopen en leven mee naar de dag dat je alles weer zelf kan !
Ps En zijn er momenten dat je wild om je heen wil slaan en woedend uithalen naar alles en iedereen in je omgeving, hou je dan maar niet in, dat moet ook kunnen, kan je eens goed opluchten ! (Zie het jou echter niet doen , haha)
(Hoewel je er alle reden toe hebt !)
Dag Marius,
Het doet goed je zo, met de twinkelende glimlach, te zien.
Groet Carlo
Magnifiek, ogen die bewust er zijn en me aankijken en inderdaad een "ondeugende" twinkeling....
De copie goed ontvangen van het bewuste beeldje uit Doetinchem. Bij mij staat een kleinere versie in de computerkast.
Dank jullie, broer en zus voor de mooie foto's.
Een warme wintergroet voor jou van Joke
Alles komt goed, dat zie je zo.
Amai, wat een opluchting van je te zien ! Ik leef met je mee : rampen van regels, wat vreselijk! Houd moed, ik stuur je extra energie om vol te houden en duim voor een goed herstel.
http://flanders-inside.skynetblogs.be
"Willen leren is net als zaaigoed."
Mooie zin eigenlijk:
Bewegen is groeien
groeien is leren
leren is inzichtelijk krijgen-
waar het best te zaaien is.
Loop vandaag Dichter-
en zaai je persoonlijke kwaliteiten!
Cath*
Lieve Marius,
Wat fijn om die foto's te zien. Het is even een
ontmoeting.
Dank daarvoor.
Lieve groet, thea
* Net ff googleaccount gemaakt*
Fijn dat we nu wat meer kunnen zien, met eigen ogen dus.
Ik hoop dat je je kaarten kunt lezen of laten voorlezen, anders dan de computer heeft nu ieder een eigen schrift.
Ik hoop dat je in/zicht nog steeds zo scherp is gebleven of misschien weer zo zal worden. Vragen zijn er genoeg, en een antwoord daarop zullen er ook zijn, dat wil niet zeggen dat antwoorden ook oplossingen zijn.
Ik zie de kaarten aan de muur, begint al een mooi behangetje te worden.
Innerlijk verzet, tja doet me denken aan een man die de zorg als ware kwelling ervaart, stijf en stram en bang verklaarde hij gisteren om toch maar niet geholpen te worden, sla mij maar over was de boodschap..
ik probeerde hem over te halen 'Ach Eventjes wassen en aankleden en eenmaal aangekleed voelt u zich al heel wat beter ( Was altijd nette man 3 delig kostuum toen hij kwam)
"Jullie altijd met eventjes dit, en eventjes dat" werd hij geirriteerd en ik werd even stil..
Ik heb hem gewassen en gekleed, zonder al te veel moeite, nam er maar EVENTJES de tijd ervoor, liet hem de kans om in zijn tijd de dingen ZELF te doen ipv overnemen.
Verteld wat ik deed, en wat ik van hem verwachtte en waarom.
Eventjes en strax..
Het viel me gauw op dat het erg variabel is. Hoe lang duurt eventjes, en wanneer is strax?
Voor "ons'is het eventjes wassen, eventjes.. mijn werk bestaat eigenlijk uit nix anders, dan eventjes.. even wassen, even eten geven, even wat drinken geven,even naar de w.c.maar éven kan ook heel láng duren.
Eigenlijk.FeeX
@Feex : klopt wat jij schrijft en ik had er een hekel aan, na mijn transplantatie, dat ik thuis direct in kledij zou moeten zitten, want daar voelde ik me niét beter bij. Als je "aankleden" ten koste gaat van zoveel anders, vind ik dat je mensen daarin moet vrij laten en niet opdringen wat zogezegd normaal zou zijn. En nee, ik ben niét oud en nee , ik ben niét onverzorgd, maar ik hou dikwijls wél van wat langer mijn pyjama aanhouden ! Ach, "gezonde" mensen leven in een andere wereld en dat kunnen ze gewoon niet beseffen. Wat levenskwaliteit voor iemand is, kan alleen die persoon zélf bepalen en dat kan vér afwijken van alle mogelijke normen die "zogezegd" normaal zijn.
Marius, jij bepaalt wat jij wél en niet wil, maar jou hoef ik dat niet duidelijk te maken ;-)
Gelukkig is er altijd wel een zonzijde. Laten we daar onze blik op richten, Marius.
Ieder zou er vrij in moeten kunnen zijn,Maar ik werk op pg, al zijn er wel wat bij die een vrij goed besef lijken te hebben in veel opzichten,tot voor kort wou hij toch zijn kostuum nog aan, hoe onhandig soms ook..
De ene x kan hij wel erg veel zelf, de andere x is hij erg passief, stram en zwaar.
Opmerkelijk soms..frustratie.. dat lijkt me een medeoorzaak, maar dat niet alleen, medicijnverandering? mogenlijk ,of angst? want hij grijpt/klampt zich ook snel vast bij onverwachtte beweging.ook als je hem verteld wat je doet, maar dat ligt niet in mijn takengebied, ik observeer en rapporteer vooral daarin. Ik hoefde hem niet "te draaien, hij deed het zelf, hoefde zijn been niet hoog te houden voor zijn broek, hij kon het zelf.
Maar ik moest het verzoek wel meerdere malen herhalen, en in 'zijn tempo' werken.
Het scheelde beide wel energie, maar kostte wel meer tijd.
En daarin ligt het denk ik..
Het moet allemaal maar 'eventjes'
Zelf vind ik ook wel dat mensen die zich liever in pyama rondlopen dat ook zouden moeten kunnen, of lekker laten liggen in bed, of dat je ze ook een zinvolle daginvulling kan aanbieden , meer interactie onderling kan bewerkstelligen dan hooguit "kunt u het kopje van de buurvrouw even aangeven"
We nemen idd meer over dan we zouden moeten vanwege tijdsnood, de formaliteiten wegen steeds zwaarder dan de capaciteiten lijkt wel..
FeeX
dixit Feex...
Wat ik miste aan mijn bed was een "filosoof" (kende Marius nog niet, haha). Luc vroeg of een socioloog ook goed was en dan hebben we allebei hartelijk gelachen. Miek Pot zou zeker niet mis geweest zijn. Stilte en humor. Voor mij een goeie combinatie. Houdt Marius ook wel van vermoed ik, maar eerst nog al dat drukke vermoeiende gedoe met revalideren.Héél véél moed, sterkte en doorzettingsvermogen lieve Marius. And we continue to look at the bright side of life.
Lieve Marius,
allereerst; (na enkele weken het al zonder eigen pc te stellen, was het ook vandaag op gastpc weer)
een aangename verrasssing jouw gedicht en foto's te mogen omhelzen.
Je zult het Eiland zeker missen,
nog niet op eigen plaats & bepaling vergt soms een slikken,
bewondering voor je altijd positieve, immer krachtige boventoon, die uit het hart.
Wil voor jou mijn laatst geschreven gedicht nu en hier plaatsen, gewoon omdat enzo, beetje dichter-bij:)
```````````````````````````````````
W-oei
zoals ook de wind
bij vlagen
verstand verliest
ons staan
verkennend verloop
verkiest
een heen zonder terug
want een waarom
verwerpend wervelen
dekt hier de rug
``````````````````````````````````
Alle liefs en warmte,
Danny
het is inderdaad fijn om je te zien, na alles, de afgelopen weken... wat vliegt de tijd. hopelijk daar ook !
rampen van regels... I hear ya !
gisteren hebben we hier de 3e verjaardag gevierd van mijn kleine grote man en dat was in één woord Magisch ! 's avonds, moe van de drukke dag, heb ik nog even de maan 'opgezocht' en een moment stilgestaan bij de moedige mensen van het moment.
je blijft in mijn gedachten ! en ik zie dat je nog ruimte zat hebt voor 'schriftelijke' aanmoediging daar, dus daar zal ik mij van de week weer eens aan wijden ; )
stay strong !!!
Het Hopeloze Handschrift werd moeiteloos door mij ontcijferd. Bedankt voor je woorden, echt lief dat je terugschreef!
Het leven is kort, en kan zomaar veranderen... Ik beloof je dat ik er uit ga halen wat er in zit! Voor jou wens ik dat je leven aanvaardbaar is (of wordt). Hoe zijn de verwachtingen? Is er veel onherstelbaar schade? Ik hoop niet dat je me brutaal vindt dat ik daar naar vraag...
Het hopeloze handschrift hoefde zelfs niet ontcijferd te worden, zo mooi, waarvoor nog eens dank voor de ferme inspanning. Marius, bij ons vader duurde het màànden tot hij weer een beetje zijn handtekening leesbaar kon schrijven (hebben we nog als souvenir : een A4tje vol van héél bibberig en onleesbaar tot leesbaar). Maar de rest hé, hopelijk komt dat toch spoedig in orde. We blijven duimen !
Kaartje komt eraan.
Is nog ruimte voor zie ik.
Het leven lag te dromen aan mijn voeten
Heel stil wachtte ik op de dageraad
Ik wilde graag de zon ontmoeten
afscheid nemen
Van het duister
En het kwaad
Heel zachtjes
Kuste de zon het leven wakker
Het nam mij mee
De toekomst tegemoet
Zo nam ik afscheid van de dodenakker
De zon gaf mij
Leven, licht en moed.
© Anne d Ore
Blij je nog eens te zien, lieve Marius! En jouw lieve familieleden: dank dat jullie dit mogelijk maakten!
Doorbijten, jongen, laat je niet kisten... we blijven aan jou denken en duimen dat je er vlug terug bent...
Na een drukke dag, nog efkes een goeiedag aan jou Marius.Omdat ... er in het fotografiemuseum in Antwerpen o zo'n mooie foto's hingen van Stefan Van Fleteren en daar hopen karakterkoppen bij zaten van mensen die jou zo dicht aan het hart liggen. O.a. 5 kolommen met horizontale reeksen van zo'n 10 fotootjes, dus zo'n 50tal, die het dagelijks bestaan van een man vertoonden, die voor hij in de begeleide thuiszorg voor psychiatrie belandde, 7 jaar niet gesproken had na de dood van zijn ouders. Beetje bij beetje had men hem kunnen overhalen om toch zijn rug niet meer te keren naar de andere bewoners en is hij uiteindelijk beginnen praten.
Er hingen in het museum ook metersgrote portretten van mensen die in armoede leven. De titel van de tentoonstelling was Belgicum en toonde dus België over een groot aatal jaren en in héél diverse vormen. Alle foto's in zwart-wit.
Spijtig dat jij dit jaar niet meer in Schoten bent geraakt, deze tentoonstelling had echt iets voor jou kunnen zijn. Voor anderen die ze nog willen zien : ze loopt nog tot 6 januari. Echt een aanrader.
Ben nu wel doodop. Marius ,hou je taai, je was in gedachten mee met ons !
Ps Nog iets verrassends en positiefs in de bus gehad (en jou wellicht ook zal verheugen): de mama van wijlen Peter heeft nu zelf contact gezocht, d.m.v. een dankmail. Als zij dat wil is ze hier altijd welkom.
Slaapwel Marius !
Nice to meet you Marius!
Ik hoop dat je goede dagen tegemoet zult gaan, met veel liefde
xx
De rijp siert de wereld
klein, beschut en teder.
De schaatsen gaan onder-
de slagen van links naar rechts afgezet.
Dat eindeloze glijden door het
oerhollandse landschapen de tijd.
Wat een voorrecht deze winter.
Zie je zaterdag*
Herstel:
Dat glijden door het oerhollandse landschap en de tijd.
Was ik ook overigens: Cath*
Zwijgen is vaak het meest zinvolle dat je kunt doen. Spreek daar waar men je woorden horen wil. En je dan ook nog even mogen zien op de foto, dat maakt het helemaal compleet. :)
Welkom in je nieuwe thuis, je leven blijft je verbazen. Koester dat maar. Grijp het roer.
Een reactie posten