Onze harten wijken geen ogenblikGeschokt en aangedaan
dat een ziekte volkomen haar
eigen weg gaat en ieders ziel
binnenstebuiten keert,
maar zie dan hoe het alle liefde
blootlegt en de juiste lichtheid
schenkt en het ons door het huilen
heen toch weer mogelijk maakt de wereld
kleiner te zien worden.
[© MN. Voor Erna, haar gezin en al haar dierbaren. Zie eventueel mijn reactie bij het paasgedicht. Zij drukte me op ’t hart hier dóór te gaan, maar het lijkt alsof ik in mijn taal geen weg meer weet. Bij een schilderij van de Russische kunstenaar Andrei Belle.]
18 opmerkingen:
Sterkte... (ik weet niet wat ik verder moet zeggen)
Je beschrijft het Juweel dat in het lijden verborgen ligt. En hoe je dat beschrijft Marius, dat beneemt me de adem.
Want je moet het 'gevonden' hebben, dat lees en herken ik.
't is alléén dat je zo diep moet gaan in die peilloze afgrond ..... steeds opnieuw...
Houd moed.
heel veel kracht, liefde en licht,
voor allen
Sterkte Marius ! Want als ik deze woorden zo lees is er verdriet he?
och lieve marius, wat vreselijk. ik wens jou en je zus en alle mensen om haar heen heel veel sterkte en kracht.
jullie zijn in mijn gedachten.
(je gedicht vandaag, ondanks de pijn, wel prachtig.)
Veel kan ik niet zeggen, maar ik wens jullie heel veel sterkte Marius
.....................
X
Cath*
wolkje blauw hangt daar
naast veel wolken in de lucht
hij kijkt, huilt en zucht
© Ellen Clé, 14 jaar
STERKTE, mijn lieve Marius...
Marius, je woorden letter voor letter, getuigen van een leven geleefd.
Hoe diep moet je gaan om dit op te kunnen schrijven.
Hoe ver ben je gekomen om dit op te kunnen schrijven.
Hoe hou je van ons om dit te delen.
(over gouden handen gesproken!)
Het lijkt alsof je in je taal geen weg meer weet, lieve vriend, wat moet het dan zijn als je het wél weet ? Zo'n prachtgedicht dat je hier weer neerzette !
Voor Erna en jou en al haar dierbaren wil ik graag dit meegeven : wat ik jullie graag wil wensen :
Verzorgenden die kwaliteitsvol comfort willen bieden.
Kracht om te aanvaarden wat niet kan veranderd worden en onrust toe te laten.
Toch rust in de onrust vinden.
Zorgzame aandachtige aanwezigheid.
Tijdloze luisterbereidheid en openheid om de stilte te laten spreken.
En speciaal nog voor Erna : nabijheid van haar liefsten, die er zijn speciaal voor haar en die openstaan voor de waardigheid in het samen lijden zodat het draaglijk wordt.
Lieve lieve Marius, héél veel sterkte en kracht ,ook voor jou, want het verdriet om je tweelingzus voelt dubbel denk ik.
We zijn in gedachten bij jullie.
ps En Erna deed er goed aan je die raad te geven. Wellicht weet zij ook wel dat in het woord "virtueel" evengoed VIRTUS verscholen zit ;-)
soms zeggen minder woorden, juist veel meer: een krachtig gedicht dit
Niets is vanzelfsprekend.
Niet meer, of minder.
Belevingswerelden kunnen groot zijn, maar ook klein.
Jaren geleden was ik aan het werk bij een chronisch langdurige zieke.
Vroeg me af,of ik in zo,n kleine wereld kon leven.. zo beperkt,met luxe raamzicht op een plein en kijken wie er wanneer op de bus stapt, dat al jaren, eigenlijk zijn hele leven lang al klein was.
Toch hechtte hij zijn waarde aan zijn beperkte manier van leven, had hij zijn momenten, al was het voor mij te klein, was wel zijn wereld..
FeeX
Niets is vanzelfsprekend.
Niet meer, of minder.
Belevingswerelden kunnen groot zijn, maar ook klein.
Jaren geleden was ik aan het werk bij een chronisch langdurige zieke.
Vroeg me af,of ik in zo,n kleine wereld kon leven.. zo beperkt,met luxe raamzicht op een plein en kijken wie er wanneer op de bus stapt, dat al jaren, eigenlijk zijn hele leven lang al klein was.
Toch hechtte hij zijn waarde aan zijn beperkte manier van leven, had hij zijn momenten, al was het voor mij te klein, was wel zijn wereld..
FeeX
Marius,
Misschien heb ik wat al te snel en impulsief gereageerd op je gedicht van 14 april.
Ik weet natuurlijk niet precies waar het om gaat, want ik ken je nog maar veel te kort. Maar ik begrijp gaandeweg door de andere reacties dat het verdriet en dus de pijn enorm groot is.
En..... het doet me zoveel verdriet om je zo te zien lijden, dat is het wat ik je alleen maar zeggen wil.
Gelukkig zijn er erg veel mensen die veel van jullie houden.
Liefs van Jan en mij.
Welke woorden
slaan niet op de vlucht
voor de dood ...
Ik ken ze niet.
De tuinman.
Uvi
Marius,
maakt de filosofie je krachtiger of rijker, maar wel een behouden mens.
Precioes daar waar liefde verdriet en geluk elkaar raken en totaal een zijn.
Wat staat het er weer doordringend prachtg.
Laten we het leven met innerlijke kracht, die zwakheid lijkt en sterkte Marius.
Een reactie posten