Het einde, een verzoening
Onze wereld even in lichterlaaie
Een volle week aan de rand
van eb en vloed, en de wind Jan,
we dachten, de wind waait je rustig weg.
In licht en donker van het bewustzijn
van de onvolkomenheid, het lichaam,
jouw woning, werd onbewoonbaar,
getroffen door een lijden, het dreunde
op ons hart, méér dan het zachte geroffel
van de liefde, je leven, een eenheid.
Een reis van ontroering en
verwarring, plots je onmisbare helderheid
en zo werd het einde je begin van verstilling,
Een ademloze vrede ben je geworden,
je blijft ons hart vervullen Jan
ook al staan we als genageld aan aarde.
[© MN, in ‘Alles van aarde wordt weer aarde’. In Memoriam Jan van der Hart, 1929 – 2009. Ik heb een flinster van zijn hart. Geschreven bij Erik Satie, « Prélude de la porte héroïque du ciel », afbeelding: « Spirit of the light » by Jorgen Schön.]
17 opmerkingen:
wederom prachtig.
weet niet wat verder nog te zeggen.
Silence that speaks,
sluit me aan bij Inge, sprakeloos
marius, elk woord hier...een wéreld. Wij kennen die wereld nu van binnen uit, wij de mensen waar Jan van houdt en waarin jij nog op de valreep aan boord kwam, maar NIET achteraan, zijn woorden aan jou waren 'goudomrand' zoals hij het je zelf zei. Sprakeloos mocht ik van dat moment getuige zijn...
Ik heb hem zojuist gekust uit jouw naam, de vrede op zijn gelaat leek toe te nemen.
Ja lieve, genageld zullen we blijven, in diepe eerbied voor Groot en Wijs man, die droomde van vrijheid voor álle mensen en die de 'volgende keer' in Afrika wil terugkeren, omdat daar zoveel ellende is en juist daar goede mensen zo heel erg hard nodig zijn...
marius, ik kniel voor je neer, want ik dank je voor.....zo onbenoembaar véél.
lieve marius,
ik wete even niet goed wat ik moet zeggen hier,
heb het gevoel dat dit een afscheidsgedicht is....
mag ik jou en je \dierbaren sterkte wensen .
xxx
Afscheid
is pijn voelen
is missen
is willen weerzien en niet kunnen
is nog een laatste woord willen zeggen.
En dat laatste deed je schitterend in dit gedicht dat me beroerde.
Als je dit leest, hoef je niet meer te leren wat de kracht van - en wat- zuivere liefde is, dan hoef je alleen maar te voelen.
In diep respect voor Jan, zijn zo pure Marieke en voor jou,
alle liefs Danny
.
Goedenmorgen Marius,
Ik hoop
dat het weer vlug ochtend wordt.
Voor jou.
Dat de wolken opklaren.
De lente doorbreekt.
In je letters.
En dat het verdriet
z'n plekje vindt.
Om nu en dan aan terug te denken.
Op een bank.
Onder het lover.
In volle zon.
.
"Een ademloze vrede ben je geworden,"
Deze, en àl die andere mooie zinnen in je prachtgedichten en schrijfsels, doen mijn hart zo'n deugd, lieve Marius. Want jouw poëzie betekent voor me een lichtpuntje - wat zeg ik? Een héle lichtBUNDEL - in het bestaan.
Dankjewel voor al die mooie momenten op je blog.
En sterkte, heel veel sterkte lieve jongen...
zo mooi!
Marius, wat een geluk dat je zo veel zo heel veel voor Marieke kan betekenen.
Dat je deze moeilijke periode met een magische glans omhult voor Marieke. Zo belangrijk is het om de laatste en eerste dagen in rituelen te kunnen beleven zodat er vrede is.
Dit is echt mooi geschreven.
Woorden die ik als comment zou gebruiken vervagen bij wat jij schreef..
@ Yvette'
Ik moet je zeggen dat ik in de verste verte niet denk aan welk riueel dan ook. Hier voltrekt zich alleen maar het alledaagse diepgevoelde leven, in leven en dood.
En mooie mensen die er omheen staan.
Gewoon de heldere werkelijkheid met al zijn lachen en huilen.
Ik houd 'in deze' niet van rituelen, want men kan er zo gemakkelijk van allles in 'verstoppen', dat het 'aan de haal' gaat met je.
De grote dingen in het leven ervaar ik mooier in zijn pure werkelijkheid, het naakte bestaan, er is geen ritueel dat grotere diepgang heeft.
Je hoeft alleen maar te blijven 'doorademen' en voelen, niets anders.
Liefde...heldere klare universele (niet aan iets speciefieks gebonden) Liefde dat is het enige wat je nodig hebt om het leven te doorstaan.
Hoe verdriet en smart zo dicht bij schoonheid kan liggen. Soms onbegrijpelijk.
Wat ongelooflijk mooi, tekst met het wondermooie plaatje, daarvan raak je stil.Vol betekenis.Afscheid, kilte die door woorden warmer wordt.
marius:
Tears like diamonds, but much softer.
Er is een stoel vrij vanmiddag voor je hart.
Wat een mooi gedicht voor Jan, Marius!
Marius,
Lijden, pijn, afscheid,
het zijn helaas gebeurtenissen
waar U de laatste tijd zoveel
mee geconfronteerd wordt.
En ondanks alles, sereen blijven
en in schoonheid.
Veel sterkte, aan Jan's familie
en ook aan U.
ria
Een reactie posten