"Jouw zomerland, ééns zal ik landen"
Dan zit je daar, de ogen geloken,
tranen door je wimpers,
Jan in zijn eindeloze stilte,
op zijn lippen de gezochte vrede
in het volle pond, jouw adem
in zijn ziel, zo zuiver en verknocht
in eeuwigheid, dáár zal hij bewaren
wat hem het innigst was, één zal er zijn
op wie hij altijd wacht. Jij bent het
lieve, wees gerust, de lege plek naast je
is je tederheid, je troost en je genade,
"dat was ik", zei Jan, je levensbode.
[© MN, Voor Marieke. Het gedicht van Marieke zelf, een poosje geleden, is zo'n warme, ontroerende gedachte van zo zielsvele liefde naar hoe het dan moet zonder Jan. "Eens zou een van jullie beiden het eerst gaan Marieke. Hij zal hemelen in diepst menselijke tederheid, een geschenk dat alleen in jouw handen branden kan."
Jan is deze avond om 19:15 uur in alle kalmte overleden.
Afbeelding: Photo by Mariusz Jankowski.]
19 opmerkingen:
Op zijn lippen de gezochte vrede: dat is toch wel een van de meest romantische en liefdevolle dingen die ik de laatste tijd gelezen heb. Ik heb dit weer graag gelezen Marius.
Hoe zou men in 's hemelsnaam niet van je kunnen houden, marius.
Zo stil is mijn hart en zo met ingehouden adem heb je die stilte volledig gehoord.
Als je 't zou kunnen zien.... de meest volmaakte vrede ligt over het gelaat van je vriend, maar dat was gisteravond tijdens jullie gesprek ook al zo.
heel veel warmte voor Marieke,
zo ook voor jou,
liefs
Danny
Dank je om ons dit te vertellen, Jan heeft gelukkig zijn rust, Marieke zal ieders hulp hard nodig hebben!
Ook voor jou heel veel sterkte, Marius.
Dan is het gegaan zoals Jan ten einde gewild heeft, begrijp ik.
Veel sterkte voor de nabestaanden, ik voel hier veel liefde vloeien.
gecondoleerd.
en wat een mooie woorden weer. hoe je dat toch voor elkaar krijgt, steeds weer, als het zo dichtbij komt...
Oprecht innige deelneming aan Marieke en aan allen wie Jan dierbaar was/is.
Las voor ik hier kwam lezen, pas 'Mooie gesprekken' van Kopland (net een ingeving), als cadeau gekregen voor 5/6
I - Over de ziel
Dat de ziel het lichaam verlaat bij het sterven
daarover bestaat geen twijfel - waarom immers
zou de ziel willen blijven
maar waar hij heen gaat is onzeker
iemand van ons meende dat hij nergens heen gaat
want hoe zou hij zonder lichaam kunnen bestaan
iemand dacht dat hij naar een ander lichaam zou
kunnen verhuizen, hij moet toch ergens heen
iemand veronderstelde dat hij teruggaat naar waar
hij vandaan kwam voordat hij een lichaam nodig had
en natuurlijk was er ook iemand in het gezelschap
die zei dat er volgens hem meer aan de hand was
dat er zijns inziens nog iets was blijven liggen
dat achter iedere vraag een andere vraag schuilt
en ik - ik begon hevig te verlangen naar de troost van een sigaret.
Marius, lieve vriend, rook jij maar je sigaret.
Ja marius er is hier zóveel schoonheid en vrede, dat je inderdaad vogels ondersteboven door een waterplas kunt zien vliegen.
Moge deze vrede ook jou bereiken.
Ik keek even om en zag dat je vriend je van hier, uit deze kamer toe-glimlacht:
-dag Marius-
"ik zal het doorgeven" zei ik hem.
mooie liefdevolle tedere woorden.
de woorden zijn gekend , ze in volgorde krijgen is bloed, zweet en tranen.
Dag Marius, ik ben even stil... Sterkte voor Marieke
Morgen, de 8ste, komt er een gedicht voor Jan; ik had even tijd nodig na 19:15 uur om het 'gebroken goed' weer als eenheid te beleven, "maar dit sterven is zo mooi" zegt Marieke, zoals al het frisse goud in haar hart en handen, zo is sterven een geschenk.
Voor Marieke en haar Jan.
Liefje,
laat mijn verdriet altijd groter zijn
dan het jouwe
zodat het eromheen kan liggen
als armen.
Wees niet droef als ik zal heengaan,
dan zal ik altijd aan je denken.
En anders ook.
Herman de Coninck
Uit de bundel: De Gedichten
@Marius: gecondoleerd ook jij, je hebt er weldadig over geschreven hier. Marieke en haar Jan, wat een echtpaar!
X
Cath*
-----zodat het eromheen kan liggen
als armen-----
Ja Cath, zo lag het om Jan heen en zo zullen we ook om marius heen liggen. Je hoeft er niet fysiek voor te sterven of wat dan ook.
Dicht, héél dichtbij zijn is genoeg om zoveel te verzachten.
@Marieke: idd.
Dichtbij, héél dichtbij.
En jij,
jij lijkt een vrouw van gouddraad geweven
Van nemen, maar vooral van geven
Van winst en verlies
Van al de dagelijkse dingen
Van houden van
En geven om ...
Jan geeft je een hemel
Om hem in te bewaren
Schenkt jou zijn beeld
Zijn niet te evenaren,
rijkdom in levenskracht
Zijn souplesse
Het dragen van zijn lot
dat zijn pas ware levenslessen.
Met een warme groet: Cath*
Dichters kijken met andere ogen en horen met andere oren. Zo geven ze vertroosting.
Toch is er niets anders.
Cath, ik weet niet waar ik je ánders moet vinden dan hier, bij marius.
Was het niet Marcel Messing die ons bewustzijn vergeleek met Golgotha.
Het beklimmen van de berg, het lijden, het verlangen, de angst en de ongelooflijke 'weltschmerz' die onherroepelijk in ons gaat wonen als we eenmaal aan de klim beginnen...Cath, en ons hart dat wegens aangegroeiende kwetsbaarheid vele malen kan breken en dat dat er dan toch niet toe doet, omdat je weet dat de reis naar de ziel en verder nog naar de Goddelijke vonk in ons gegaan moet worden.......via Golgotha.
Het vergt veel moed om met vallen en opstaan het licht te laten schijnen in het eigen bewustzijn, het eigen universum onder ogen te zien.
Verlangen Cath, en hoop dat je ooit aan zult komen bij de vrede geven je vleugels brandstof om met het kruis dat we in het leven dragen moeten de berg te beklimmen.
Lieve marius, dit 'onderonsje' met Cath...ehhh...moest even.
@Marieke: dat vindt Marius denk ik niet erg, die kent mij goed, zo ook mijn mailadres. Dus vraag het hem even;-))
@Marius: dag dag- deze dag voor jou met een lieve lach*;-))
X
Cath*
Heb nog een boekentip voor je Marius.
Titel: Dageraad
Auteur: Rik Smits
Uitg: Nieuw Amsterdam Uitgevers.
Over hoe taal de mens maakte.
Een uitdagende visie op het ontstaan van taal.
* gaat werken *
Cath*
Een reactie posten