De Tiende Editie. Er is een soort frivoliteit om mijn jeugdige uiterlijk ontstaan, alsof ik ben teruggezet in de tijd … en dat zou ik niet eens willen. Maar ik respecteer alle waardering want die is wel oprecht, al heeft lang niet alles dezelfde betekenis. Ik ben gewoon een man met de eerste maanden in de zestig; het lijkt soms even alsof ik de weg kwijt ben, maar niet mijn hart.
13 opmerkingen:
Prachtig gedicht weer en mooie stukjes. Wat meer kan ik zeggen.
En iedereen is wel eens de weg kwijt. Is wel zo leuk om via die weg weer zuchtend van geluk in je eigen straatje terecht te komen.
Een mooie verzameling woorden over van alles bij elkaar Marius, mijn complimenten!
X
Cath*
...een deel van je oudheid,
een halve meter
van je geschiedenis...
het wordt gemist
en het ontmoet de weemoed
van alles wat het méér was
dan 'just a statement'
je maakt weer nieuwe geschiedenis
maar er zal altijd een stukje
ontbreken...
het was geen háár op je hoofd
dat daar groeide...
Je weet de spanning wel op te bouwen in het verhaal van Juliaan. En je staart laten kortwieken : gedurfd !, dat zal wennen zijn.
soms is een reactie zo ontoereikend om te zeggen wat het hart voelt.
mooi, dat goed ouderschap.
kom iik terug voor juliaan.
groeten
ludo
Sluit me aan bij de reactie van Pascal. En verder kwamen K. Gibran's tekst over kinderen en Miek Pot en Yves Duteil me in gedachten.
http://www.youtube.com/watch?v=F0mFSljlZ0g
Goeie vakantie lieve vriend !
blz 1 ;-)
Daar heb ik alleen al tijd voor nodig om het helemaal op me in te laten werken en mee te voelen.
Verder lezen zou het verstoren. Komt dus later. Het woord overgave komt bij me op.
Yes, ik werd toch nieuwsgierig naar die staart hihihi. Niet zo dramatisch hè. Misschien een nieuw begin van ....? Ik sluit me aan bij het applaus en als je er echt zó onder lijdt, dan laat je het toch weer groeien!
ik kom ff langs, in m'n vakantie. en ik ga ook al wat over je haar zeggen hahaha ; )
je lijkt nu, vind ik, een beetje op de papa van de èchte tita tovenaar =)
ps neem je eens een vlog (video-blog) op? zodat we je stem kunnen horen? ben ik, ineens, heel benieuwd naar..
..........het zweet staat in haar handen.....
Hoe klein is nog de ruimte voor zoveel zout, waar zou de wereld deze zeeën van verdriet kunnen herbergen?
Een vuurtoren voor je dochter, het baken langs haar kustlijn dat haar bijlicht, niet méér dan dat te zijn... is voldoende om het kind gaandeweg weer te laten houden van zichzelf en los te weken wat zich te veel heeft vastgehecht.
De gave van compassie.
Marius, 't is hier altijd genieten!
Fijne zomer nog!
ik ben gegaan voor de gedichten vandaag marius,
en ik heb ervan genoten
xxx
Een reactie posten