De adem van Israfel
‘Mijn’ angel Israfel behoedt me hoop ik, na zelfonderzoek, voor dwaze daden, voedt mijn bezonnenheid, beschermt me tegen misleiding. Hij is zeer terughoudend, hij is er slechts om mijn individualiteit te behouden en te versterken, maar waakt voor verwaarlozing, voor moedwillig gesticht kwaad. Voor fouten in dit weefsel dien ik eerst bij mezelf te rade te gaan. Aan mijn lot kan hij niets veranderen. Hij is de altijd stille liefde, zoals een bepaalde mascotte dat voor een ander is, iets dat onafscheidelijk is. De foto, gemaakt door een zekere Dominic, is door Jurjen gedrukt op zijdeglans, met zorg is een passe-partout uitgezocht en ten slotte de mooist passende lijst.
Israfel is geen bezit. Hij is niet mijn idool, het gaat om de symboliek. In zijn bescherming delen ook mijn vrienden, hij kent de ware wel. De engel, van oorsprong Islamitisch en in de Koran de engel met een hart als een luit, zwijgt in alle talen en geeft nergens antwoord op, hoewel er ook staat: “(…) an angel with the sweetest voice of all God’s creatures”. (Maar misschien is dat wel het woord van de dichter Edgar Allen Poe (1809 – 1849) die vaak over hem schreef). Hij, Israfel, is de archivaris van onze ervaringen en aanwezig op de draden van onze intuïtie.
De symboliek. De waarheid is, dat wij niets weten.
En nog steeds gaat het er om, hoe we leren omgaan met problemen waar geen gemakkelijke oplossing voor is. Het gaat over sterfelijkheid, wreedheid, wanhoop, verdriet, verlatenheid. Hoe je kunt leven met pijn, die onlosmakelijk verbonden is met het menselijk bestaan.
Welk pad je ook gaat, elk is goed, als het maar een hart heeft.
http://www.youtube.com/watch?v=5SWOa4NjtaU&feature=related
‘Mijn’ angel Israfel behoedt me hoop ik, na zelfonderzoek, voor dwaze daden, voedt mijn bezonnenheid, beschermt me tegen misleiding. Hij is zeer terughoudend, hij is er slechts om mijn individualiteit te behouden en te versterken, maar waakt voor verwaarlozing, voor moedwillig gesticht kwaad. Voor fouten in dit weefsel dien ik eerst bij mezelf te rade te gaan. Aan mijn lot kan hij niets veranderen. Hij is de altijd stille liefde, zoals een bepaalde mascotte dat voor een ander is, iets dat onafscheidelijk is. De foto, gemaakt door een zekere Dominic, is door Jurjen gedrukt op zijdeglans, met zorg is een passe-partout uitgezocht en ten slotte de mooist passende lijst.
Israfel is geen bezit. Hij is niet mijn idool, het gaat om de symboliek. In zijn bescherming delen ook mijn vrienden, hij kent de ware wel. De engel, van oorsprong Islamitisch en in de Koran de engel met een hart als een luit, zwijgt in alle talen en geeft nergens antwoord op, hoewel er ook staat: “(…) an angel with the sweetest voice of all God’s creatures”. (Maar misschien is dat wel het woord van de dichter Edgar Allen Poe (1809 – 1849) die vaak over hem schreef). Hij, Israfel, is de archivaris van onze ervaringen en aanwezig op de draden van onze intuïtie.
De symboliek. De waarheid is, dat wij niets weten.
En nog steeds gaat het er om, hoe we leren omgaan met problemen waar geen gemakkelijke oplossing voor is. Het gaat over sterfelijkheid, wreedheid, wanhoop, verdriet, verlatenheid. Hoe je kunt leven met pijn, die onlosmakelijk verbonden is met het menselijk bestaan.
Welk pad je ook gaat, elk is goed, als het maar een hart heeft.
http://www.youtube.com/watch?v=5SWOa4NjtaU&feature=related
10 opmerkingen:
Marius, wat onuitsprekelijk ontroerend en teer.
Nog overtróffen doordat je de monnikken van Chevetogne liet reciteren. Alsof ik er gisteren nog rondliep.
Polyeleos: het feest van de 'de Lauden, of Metten'
De inleiding op het vroege ochtendgebed ligt mij zo ná aan het hart! Ik maakte het tot mijn eigen harts-Gebed deze zomer en draag het dagelijks in me:
_________________
"God, kom mij te hulp.
Heer, haast U mij te helpen.
Eer aan de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, zoals het was in het begin, nu en altijd, en in de eeuwen der eeuwen."
Amen.
_________________
Vriend, Moge Israfel je nog heel lang beschermen, en mogen je vrienden hem 'in het klein' daarin bijstaan...
.
Hier lees ik weer, de 'oude' Marius,
zoals ik hem leerde 'kennen'.
Hoelang geleden nu al?
De scherpschutter, de chirurg, de bloeiende pruimelaar ...
al hoort die niet thuis in het rijtje.
Soms moet er een shocktherapie.
Ook in woorden.
Dag Marius,
zo heb ik je graag gelezen.
En nog.
Zonder dat stramien van verzen.
Die je slechts beperken.
En ik weet dat velen dit zullen tegenspreken.
Ach, ik ben maar een verre lezer.
Mooie dag nog, Marius.
Uvi
Mooi!
X
Cath*
ik heb het nu al 3 x gelezen, gekeken naar israfel en ik weet niet wat ik moet zeggen.
dus.
ga ik even wat anders zeggen. ik moest aan je denken vandaag toen ik reageerde op http://christinekane.com/blog/31-flavors-of-gratitude/
en ik schreef:
for the gift of a new day.
for the Love that is being a mum.
for music.
for the wonder that is nature.
for chances and changes.
for new Life.
for being grateful.
Van dwaasheden kunnen we hooguit leren, en tot een ander persoon groeien als we waren toen we begonnen.
Welk pad je ook gaat, elk is goed, als het maar een hart heeft.
... en zo is dat, lieve Marius!
En blijkbaar vond je je pad terug, ondanks alle pijn en problemen. Het volhouden is inderdaad niet tevergeefs gebleken...
Hartverwarmende mooie muziek uit Chevetogne.
Welk pad je ook gaat, elk is goed, als het maar een hart heeft. Met een goeddoorvoeld nooit wijkend basisvertrouwen. Moge je die beschermende kracht van Israfel blijvend voelen , lieve Marius.
.
"Israfel is geen bezit."
Bezit is uitgevonden door mensen.
Een kader waarin de territoriumdrift begrensd wordt.
Alleen de 'angel' der liefde, met z'n stekende pijn,
bevrijdt de geliefde uit die desolate woestijn.
Goedenmorgen Marius.
.
Heeft geloof een hart of een denkwereld?
Hm, daar ga ik nu eens over mijmeren.
Dit was genieten.
Een reactie posten