Het hart van elke aanbidding
So far away, so close
Ook hier kun je leeftijden bereiken, nu
totdat je er 45 jaar te ruste ligt Mam en het zijn
er pas 37, zolang ben je al gemist, maar
wees gerust, er komen nog heel wat jaren bij
dat we je kleine woonstede in ere houden want
hier ligt het geheim van je eeuwigheid.
Al zo lang je ogen toegedaan en
toch is zoveel droefenis je niet ontgaan; -
niet ver van hier is Erna aan je toegevoegd,
een verse wonde in ons leven, maar eerstens
in die van jou want de moeder is de mens
die wij aanbidden, de eerste die wij leren kennen.
Jij, mijn levensbron, ik mis je, je warmte
en veiligheid; - vele moeders worden zo oud met
een huid van cracalé, weet je nog, zoals van oma?
Het is fijn om aan je te denken, jij met hetzelfde warme
hart, je vertederende ogen, eigenlijk ben je niet eens
zo ver weg, jij, moeder van de dichter, hoor je me nog?
[© MN, IM Mimi Sterenberg, 13 mei 1923 - 3 december 1972. Afbeelding: „Mortal life” van Herman Smorenburg.]
So far away, so close
Ook hier kun je leeftijden bereiken, nu
totdat je er 45 jaar te ruste ligt Mam en het zijn
er pas 37, zolang ben je al gemist, maar
wees gerust, er komen nog heel wat jaren bij
dat we je kleine woonstede in ere houden want
hier ligt het geheim van je eeuwigheid.
Al zo lang je ogen toegedaan en
toch is zoveel droefenis je niet ontgaan; -
niet ver van hier is Erna aan je toegevoegd,
een verse wonde in ons leven, maar eerstens
in die van jou want de moeder is de mens
die wij aanbidden, de eerste die wij leren kennen.
Jij, mijn levensbron, ik mis je, je warmte
en veiligheid; - vele moeders worden zo oud met
een huid van cracalé, weet je nog, zoals van oma?
Het is fijn om aan je te denken, jij met hetzelfde warme
hart, je vertederende ogen, eigenlijk ben je niet eens
zo ver weg, jij, moeder van de dichter, hoor je me nog?
[© MN, IM Mimi Sterenberg, 13 mei 1923 - 3 december 1972. Afbeelding: „Mortal life” van Herman Smorenburg.]
11 opmerkingen:
Moeders zijn nooit weg, lieve Marius. Ze vinden hun wegen, ze wachten altijd érgens in je hart, in je verlangen. Ze wachten teder in élke ontmoeting.
Mimi, de vrouw die een dichter baarde...en hem een zusje meegaf, voor de veiligheid...Je weet maar nooit, dichters zijn zo kwetsbaar.
Mooi Marius!
Watou 2004
Een moeder / Jan Geerts
Een moeder voelt of het wel veilig is
en doet koud water bij het warme,
voor alle zekerheid. Ze wikt en weet alles
lichter gemaakt. In het naveldiepe huis
van het water is naakt nog nauwelijks lichaam
en dieptevrees niet meer dan de oppervlakte-
spanning, een huid van smeltende lavendelvlokken.
Ze wast, houdt vast, laat niet gaan maar zingt
tegen waterzucht en pijn. Ze wrijft droog.
Er mag geen verlies zijn
van warmte, ook al is men koud.
Ze legt weg in de handen van het donker,
doet de ogen dicht en laat de deur op een kier;
een hemelsbreed verschil als het licht
op de gang blijft branden.
Uit: Tijdverdriet en andere seizoenen. Uitgeverij P, Leuven, 2004
Gedenk een bijzondere vrouw, je moeder, je herkomst, je warme nest, je een zijn met de dingen.
X
Cath*
Moest mijn zoon ook zo over zijn moeder denken... tja, je moet er misschien eerst dood voor zijn?
*wink, big smile*
Maar nee, lachen wil ik hier zeker niet mee doen, want het is zo'n mooie ode aan jouw moeder, én aan DE moeder tout court!
Mijn moeder was 37 toen ze ging. Missen doe ik haar wel, maar op een goede manier.
Mooi geschreven stukje dit. wle erg droevig ergens
Wellicht zou ze aan het glimlachen gaan en zeer vereerd zijn.
Mooie traditie die jij hier in leven houdt, lieve dichter.
Moeders gaan, maar sterven niet,
lieve Marius.
We dragen ze altijd mee in ons hart.
Dank je wel voor je lieve woorden,
ria
ohh marius, heb jij dat ook,
van die dagen dat je je zou willen verstoppen in je moeders armen en dat zij dan zegt, stil maar jongen het komt allemaal goed, en dat je de troost haast kunt voelen en dan wakker wordt.....
en alles slechts een droom blijkt te zijn....
de pijn gaat nooit over hé.
dikke knuffel
xxx
"Heel vermakelijk geschreven, niet in het minst het gedicht voor Gerda, Zij, ja met een hoofdletter, vormt met Klaproos het koningspaar van de Vlaamse en Nederlandse weblogs. Platonisch, ja."
Dankjewel lieve dichter, jij bent een SCHAT!
Maak er ondanks alles, toch een fijne dag van hé!
Ver weg is ze nooit,
ze is er altijd
in je herinneringen en je dromen,
bij wat je denkt en hoe je kijkt,
als je voor de spiegel staat
of naar je eigen kind kijkt,
haar weg denken kan niet.
kippevel.
niets lijkt me zo erg als Kleuter ooit achter te moeten laten. en toch hoop je als moeder maar op één ding, dat jij in ieder geval als eerste gaat..
Ontroerend gedicht voor je moeder.
Mocht ze het kunnen lezen: ze zou een glimlach om haar lippen hebben.
Een reactie posten