Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

De versobering van het eiland
La vie du poète

Even dacht ik vanmorgen dat het maandag was, maar wanneer je helemaal vrij bent van verplichtingen gaat het met dat tijdsbesef wel vaker mis. Het hindert niet en het is trouwens in een mum van tijd weer hersteld. De daken zijn met vorst geslagen, de lucht is wit, mogelijk vol van sneeuw.
Met schone gedachten en een helder hart kijk ik over de velden van het nieuwe jaar, het jaar waarin nog even de regie in handen ligt van de omstandigheden en niet in die van mijzelf, maar over veertien dagen is dat definitief anders. Alles dat schetsmatig als een soort van maquette in m’n hoofd zit, zal met hulp van vrienden heel planmatig worden gewijzigd want geen enkele metamorfose maakt kans van slagen als we slechts impulsief te werk gaan. Kleur, beelden, boeken, verlichting, schikking van ander meubilair zullen zowel het eiland als het woonhuis een ander, persoonlijker aanzien geven. (Geen idee voor hoelang want het huis blijft gewoon te koop, maar wachten op een koper is volkomen onzinnig en als die komt, moet het er aangenaam uitzien, naar Maarten van ’t Hart, ‘een huis in lokkend postuur’.)
Op zekere morgen eind deze maand zal ik met dezelfde zintuigen hier alles anders waarnemen. De euforie zal kortstondig zijn, maar ’t genoeglijke wonen zo lang als het duurt. De akkers die ik moet bewerken, zullen dezelfde zijn, maar wat ik zaaien zal, dat ligt in de lijn van het vernieuwde genoegen.

[© MN. Afbeelding: “Morning” by Franz Schumacher.]