Het geheimzinnige verbond
op deze aarde, ik noem maar een dwarsstraat,
vermoeden wij een paradijs Jan.
Je weet, mensen willen graag antwoorden,
oplossingen, zekerheden, terwijl erop wordt gehamerd
dat die er zo weinig zijn. Als we dát nu maar wisten, dat van die hemel,
dan werden jullie gek van onze smeekbedes
om ontferming, barmhartigheid of genade.
De clou is misschien, dat het paradijs in ons diepste zelf ligt,
maar we weten het zo zelden te vinden, - of durven we niet zo diep?
Lieve, oude dromer, ik houd het erop dat al je dierbaren jouw hiernamaals vormen,
lichaam en geest zijn er mystiek genoeg voor.
[© MN, IM Jan van der Hart, 16-12-1929 / 5-6-2009.]
10 opmerkingen:
Dank je Lieve Marius, voor dit openhartige en tedere gedicht ter nagedachtenis aan Jan. In al je pijn en ontreddering heb je dit toch maar geschreven.
Hoe graag - zei ik je- had ik zélf op mijn eigen weblog een stukje voor Jan geschreven, maar laten mijn innerlijke onrust,mijn tranen daaromtrent en mijn vermoeidheid dat niet toe.
Over Jan zijn reis door zijn eigen paradijs als voorbereiding op zijn terugkeer naar Afrika om daar ooit eens in het voetspoor van Mandela te treden, dat was zijn grote wens en ik vraag me af hoe ver hij gevorderd is en of zijn ziel van richting is veranderd. Daar had ik over willen schrijven...
Ja, lieve ga er maar van uit: dat we niet diep genoeg durven en misschien wel bang zijn voor de eenvoud waaruit het leven eigenlijk - en de dood als de andere kant van het leven - bestaat, dat onze angst voor wat we dénken niet te kennen zo groot is, dat we bevend in onze eigen beperkingen gekerkerd blijven. Het is inherent aan onze aardsgebondenheid en de beperkingen van ons menselijk bewustzijn. Denk aan de grot van Plato. Konden we leven in ‘niets dan vertrouwen’ en liefheid, dan zouden we helemaal geen angst kennen, dan waren we veilig geborgen in onszelf en dan pas konden we ook een haven zijn voor anderen en niet eerder.
Marius mijn allerliefste vriend en altijddurende levens-kameraad, wat heb je de mooiste foto van Jan gevonden en hier gebruikt, want dat was Jan zoals hij zonder aanziens des persoons niet álle mensen, maar zelfs elk levend wezen liefhad en altijd figuurlijk zijn armen gestrekt hield voor die brede en warme omhelzing. Zo was hij ook voor jou aanwezig, ik mocht het meemaken destijds.
Jan? Die kleine kabouter?
Hij is het die me heeft geleerd wat waarachtig en onbaatzuchtig liefhebben betekent.
Laat mij het voor altijd aan jou doorgeven Marius, heb vertrouwen in het leven, in jezelf en probeer met jezelf en met al je pijn in vrede te leven, want van oorlog wordt geen mens beter...Wordt geen vijand van je lichaam, want dat iselk leven op aarde onmogelijk.
wat mooi. en wat fijn hier weer wat te lezen, ook al is de aanleiding minder.
mooi.
en de reactie van marieke niet minder mooi.
liefs!
Mooie gedachten in een mooi eerbetoon. Ik herinner me haarfijn plaats en gedachten van 2 jaar geleden. Hier blijvende gedachten aan cirkel dood en Leven. We ZIJN.
Mooi Marius, een vriend zo te gedenken.
Ik denk dat de diepte in jezelf wonderen laat zien, indien er geschouwd wordt vanuit de lichtheid, de acceptatie van wat er is, te zien of te ervaren.
Fijne zondag lieve schat*
Cath*
Marius...probeer te kijken in het diepste..
je liefde voor Jan en Marieke is er een stukje van...als je voor Jan schrijft vergeet je jezelf.
Kijk naar iets moois en je bent mooi.
knuffel
of durven we niet zo diep?
Als we de aandachtige kenner van onszelf kunnen worden, ligt het paradijs erachter of daaronder zo je wilt.
Sommigen vangen er af en toe een glimp van op en weten dan dat het bestaat. Dat geeft kracht.
Ach wat bazel ik, je weet het toch? :-)
Een mooie ode aan Jan.
En fijn dat je er weer even aan raakte.
Blij je te lezen, Marius.
Gaat het wat beter?
Het Paradijs, hoe en waar?
maar bereikbaar voor ons
als wij in Zijn spoor durven gaan.
(dat is mijn mening en ook wel
ervaring hierover).
Ik zag heel eenvoudige mensen
afscheid nemen en binnengaan
in het Paradijs.
Om nooit meer te vergeten.
goede moed, Marius
ria39
Zo liefdevol, met de schittering van het paradijs, die soms al in een warme wijze glimlach besloten ligt.
Veel liefs voor jou- en voor Marieke
(en post onderweg)
Danny
( p.s.
http://cf.hum.uva.nl/dsp/ljc/waals/7heuvels.html )
Van een ontroerende schoonheid om op deze manier je vriend nog eens te kunnen omarmen...
Een reactie posten