ik hoop maar dat mijn zoon later zich ook nog zo verbonden voelt met me. when i'm gone.. verbondenheid, liefde, ze verzachten ergens ook de pijn en het gemis, heb ik zelf door de jaren geleerd.
De essentie ontroerend mooi verwoord. Telkens moet ik dan aan mijn, lang geleden gestorven ma'tje denken. En de woorden : aan het hart van de wieg, aan de wieg van het hart kwamen bovendrijven, zomaar onbewust.
De tederheid van je woorden ontroert me zo Marius, dat ik moet vechten tegen mijn tranen. Ik kén haar gezicht zo goed.
Vaak zat ik urenlang in stilte naar haar foto te kijken en telkens voelden wij, zij en ik, (zo dacht ik) ons aan elkaar verwant. Want Marius, we hebben allebei zo ontzéttend veel van je gehouden. "Ik ga wel verder Mimi, waar jij het niet meer kon", zei ik haar dan. En nu.... nu kan ik het zelf niet meer spijtig genoeg. Ik hoop niet lieverd, dat je het 'koud en eenzaam' gaat krijgen in je leven. Waarom is er toch niet wat meer geluk voor je?
"Moeders gaan maar sterven niet..." De laatste 10 jaar van haar leven woonde mijn moeder bij ons, na de dood van mijn vader. Ik zie en voel haar hier nog overal.
Lieve Marius, jouw pijn, jouw lijden, dat kan ik niet vatten. Al zijn we zo goed als vreemden voor elkaar, toch blijf ook jij in mijn gedachten.
8 opmerkingen:
ontroerend
Liefdevol*
X
Cath*
ik hoop maar dat mijn zoon later zich ook nog zo verbonden voelt met me. when i'm gone..
verbondenheid, liefde, ze verzachten ergens ook de pijn en het gemis, heb ik zelf door de jaren geleerd.
#denkaanje
Zolang ze niet is vergeten is het goed rusten.
Mooie gedachtenis Marius.
De essentie ontroerend mooi verwoord. Telkens moet ik dan aan mijn, lang geleden gestorven ma'tje denken. En de woorden : aan het hart van de wieg, aan de wieg van het hart kwamen bovendrijven, zomaar onbewust.
De tederheid van je woorden ontroert me zo Marius, dat ik moet vechten tegen mijn tranen. Ik kén haar gezicht zo goed.
Vaak zat ik urenlang in stilte naar haar foto te kijken en telkens voelden wij, zij en ik, (zo dacht ik) ons aan elkaar verwant.
Want Marius, we hebben allebei zo ontzéttend veel van je gehouden.
"Ik ga wel verder Mimi, waar jij het niet meer kon", zei ik haar dan. En nu.... nu kan ik het zelf niet meer spijtig genoeg.
Ik hoop niet lieverd, dat je het 'koud en eenzaam' gaat krijgen in je leven. Waarom is er toch niet wat meer geluk voor je?
marieke
prachtig geschreven voor je lieve moeder marius,
xxx
"Moeders gaan maar sterven niet..."
De laatste 10 jaar van haar leven
woonde mijn moeder bij ons,
na de dood van mijn vader.
Ik zie en voel haar hier nog overal.
Lieve Marius, jouw pijn, jouw lijden,
dat kan ik niet vatten.
Al zijn we zo goed als vreemden voor elkaar,
toch blijf ook jij in mijn gedachten.
Sterkte,
ria39
Een reactie posten