Laat ons eigen verleden toch sprekenIs niet elk woord nog teveel en rest ons de tranen van
het ogenblik, de tranen om gerechtigheid en géén innerlijke
vergrimming meer? Laten we het toch niet duiden als sentiment,
maar als morele aanraking van verantwoordelijkheid
voor de verschrikking van de nacht, de moordende steek in de middag,
de pest die waart in het donker van de mensheid – wat zei men niet
zestig jaar geleden? Wir haben es nicht gewusst. Zoeken wij
onder die vleugels onze toevlucht, - er kan toch geen huiver zijn
voor opkomende toorn en te tekenen met het bloed van solidariteit?
[© MN, in Darfur, mijn spiegel. Teken de petitie van rechtvaardigheid bij Amnesty.
Méér dan een aanmoediging kan het niet zijn! Photo bij Amnesty International.]
18 opmerkingen:
inderdaad. we weten het wel, ook al sluiten we soms liever onze ogen ervoor. je gedicht vandaag is als een kleine 'wake up call' voor mij, zo ik hier zit in m'n eigen kleine wereldje, die gelukkig doorgaans wel wat groter is, maar waarin ik me soms een beetje opsluit als ik me voel zoals ik me de laatste paar dagen voel.
een 'reminder' hoe goed ik het heb en dat dankbaarheid ook verantwoordelijkheid met zich meebrengt.
Laten we ons niet afwenden uit angst voor het oproepen van de op ons zelf geprojecteerde emoties, maar ze gebruiken om dat te doen wat gedaan kan worden.
Ja, ik heb getekend. Je brengt het ongemak en hoe we (ik ook) daar vanaf proberen te komen, heel goed onder woorden.
Zo, petitie getekend, straks nog eens méér gaan lezen op de sites van Amnesty International. Van de monniken in Slangenburg naar de monniken in Myanmar. Grenzenverleggend ;-) Je opzet is geslaagd !
Tja, dat sentinment he ...
De uitzending werd slecht bekeken.
Alle energie van Jan Pronk ten spijt.
Honger is een politieke kwestie/keuze. Macht en wellust spelen hierbij een grote rol.
Een mens is niet zoveel meer als een dier, gericht op overleven.
De stammen roeien elkaar daar uit op gelijke gronden. Macht, geld en het onderdrukken van mensen van wie er gevonden wordt er niet te mogen zijn. Eigenlijk kun je bijna niet kijken naar die foto's, en toch is het belangrijk dat ze worden gemaakt en gezien. Vooral voor het westen, waar velen, volgevreten kijken zonder dat er een gevoel wakker wordt van medemenselijkheid en daadkracht.
Het is triest gesteld met de wereld, zeker zolang de machthebbers in kwestie ook zo vreselijk goed aan hun eigen positie/onderbuik denken.
Kijk bij ons, met de ooit zo linkse groeperingen en grootsprekers. Ze hebben van die goeie excuses, een enkeling daargelaten. Wat leven we voor voor onzen jonge kinderen? Juist, hebzucht en leegte, hier en daar een kritische geest, maar met grote sociale gevolgen.
Misschien is het goed toch ook het boek te lezen van Simon Roosendaal > wetenschapsjournalist: Het Grote Goednieuwsboek.
De zon schijnt, en wel voor iedereen!
Cath*
het is afschuwelijk as je de beelden ziet er móet ingegrepen worden maar met zeggen alleen komen we er niet hé.
lieve groetjes
klaproos
Het is goed om weer te bloggen, vind ik Marius.
Want je schrijft zoveel mooie dingen, die ik eigenlijk niet zou willen missen.
Vanddaar dat ik de pen ook weer heb opgepakt.
De tekst is goed sociaal kritisch.
naar mijn smaak zou je het woordje 'toch' eerste alinea kunnen weglaten...maar wat ik nu doe is muggenziften over persoonlijke smaak. vergeef mij dat alsjeblieft
Toorn en solidariteit.. Voor het laatste teken ik zo..
Een prachtig beeld heb je erbij geplakt Marius!
sentinment= sentiment*
De gruwelijkheden die daar gebeuren is niet te bevatten!
En denk aan de gruwelijke incidenten waar wij niets van horen.
En de kleine kinderen daar, die denken dat dit het leven is...
Bloem
In elk mens schuilt goed en slecht.
Mijn vader verteld ook dat er woningen van joden door de vredelievende buren werd geplunderd, in oorlogstijd.
De echte lokale helden hier in de regio waren na de oorlog bankroet omdat.... ze alles in hadden gezet om..En deden ook niet mee met de kaalscheerpraktijken.
Ik denk dat de meesten wel beinvloed worden door maatschappelijke druk/malaise en hysterie.
Mijn buurman was een kind van nsb-er, aardige man, maar ook na de oorlog in het gezicht gespuugt door de keuze die zijn vader maakte...
Tja..
een mooiere aanmoediging om die petitie te tekenen is er niet!
bedankt Marius
Vorwärts und nicht vergessen,
worin unsere Stärke besteht!
Beim Hungern und beim Essen,
vorwärts und nie vergessen: die Solidarität!
Auf ihr Völker dieser Erde,
einigt euch in diesem Sinn,
daß sie jetzt die eure werde,
und die große Näherin.
Vorwärts und nicht vergessen,
worin unsere Stärke besteht!
Beim Hungern und beim Essen,
vorwärts und nie vergessen: die Solidarität!
Schwarzer, Weißer, Brauner,
Gelber! Endet ihre Schlächterei!
Reden erst die Völker selber,
werden sie schnell einig sein.
Vorwärts und nicht vergessen,
worin unsere Stärke besteht!
Beim Hungern und beim Essen,
vorwärts und nie vergessen: die Solidarität!
Wollen wir es schnell erreichen,
brauchen wir noch dich und dich.
Wer im Stich läßt seinesgleichen,
läßt ja nur sich selbst im Stich.
Vorwärts und nicht vergessen,
worin unsere Stärke besteht!
Beim Hungern und beim Essen,
vorwärts und nie vergessen: die Solidarität!
Unsre Herrn, wer sie auch seien,
sehen unsre Zwietracht gern,
denn solang sie uns entzweien,
bleiben sie doch unsre Herrn.
Vorwärts und nicht vergessen,
worin unsere Stärke besteht!
Beim Hungern und beim Essen,
vorwärts und nie vergessen: die Solidarität!
Proletarier aller Länder,
einigt euch und ihr seid frei.
Eure großen Regimenter
brechen jede Tyrannei!
Vorwärts und nicht vergessen
und die Frage korrekt gestellt
beim Hungern und beim Essen:
Wessen Morgen ist der Morgen?
Wessen Welt ist die Welt?
© Bertolt Brecht
Het blijft van alle tijden, Marius...
Brecht op de 13-de.
Hij zou er bij glimlachen.
Mooi Gerda!
Cath*
Ja ik schrijf al jaren brieven voor A.I en ga ook tekenen natuurlijk !
een oproep die mij instemmend doet knikken
Novelle
Tegen onrechtvaardigheid, tegen armoede, tegen honger, tegen ... tegen slechte regimes !! "Hoe verlost men een bevolking van een regime dat zich niets aantrekt van het lot van zijn bevolking en het land systematisch ten gronde richt ? ... miljoenen mensen lijden ... ten gevolge van de machtswellust, de corruptie, de onbekwaamheid van de eigen leiders." (Mia Doornaert) Dat is altijd waar het schoentje knelt. Een stem, een brief, meer dan een aanmoediging kan het inderdaad niet zijn, maar men moet iets doen, daar hebben jij en Amnesty gelijk in.
Een reactie posten