Levenszin is onpeilbaar
Aanvankelijk had ik een misschien wel fraai theaterstuk in gedachten over de MRI alsof ik aan boord zou gaan van het schip dat mij stampend door de golven terug zou brengen naar het eiland.
Het ziekenhuis heeft mij echter te stevig in de greep. Een regie die mij helemaal niet bevalt maar omwille van de toekomst toch maar aan overgeef.
Het zal tijd vergen want het is alsof ik fysiek(!) van alles opnieuw moet leren.
Er is gelukkig geen tumorgroei, maar wel veel ander ongemak.
Ik mis de bekoringen van het leven, onze dagelijkse wederzijdse bezoekjes en de aanmoedigingen die we allemaal van tijd tot tijd zo nodig hebben.
Hier in dit stille bed zie ik jullie, de verhalen die ik niet ken en het verlangen dat er altijd blijft, net als de volle maan;) ) van hier, waar alles wordt gepeild………………………………………
De meest hartelijke groet in een reikhalzend weerzien. Als het tijd is, spreken we verder.
Jullie Marius
Aanvankelijk had ik een misschien wel fraai theaterstuk in gedachten over de MRI alsof ik aan boord zou gaan van het schip dat mij stampend door de golven terug zou brengen naar het eiland.
Het ziekenhuis heeft mij echter te stevig in de greep. Een regie die mij helemaal niet bevalt maar omwille van de toekomst toch maar aan overgeef.
Het zal tijd vergen want het is alsof ik fysiek(!) van alles opnieuw moet leren.
Er is gelukkig geen tumorgroei, maar wel veel ander ongemak.
Ik mis de bekoringen van het leven, onze dagelijkse wederzijdse bezoekjes en de aanmoedigingen die we allemaal van tijd tot tijd zo nodig hebben.
Hier in dit stille bed zie ik jullie, de verhalen die ik niet ken en het verlangen dat er altijd blijft, net als de volle maan;) ) van hier, waar alles wordt gepeild………………………………………
De meest hartelijke groet in een reikhalzend weerzien. Als het tijd is, spreken we verder.
Jullie Marius
[Zen painting van E. Snellen van Vollenhoven: The spirit of Silence]
55 opmerkingen:
ik ga 'm voor je op de foto zetten, de maan.
en de envelop die hier al dagen, half gevuld, ligt, zal ik morgen nog wat verder vullen en eindelijk posten.
ik durfde het nog niet eerder...
stay strong ! of, zoals Peuter zou zeggen : kom op hè, je kàn 't !!!
lieve groetjes, ook voor chrisje !
Dag Marius,
We hebben elkaar kort geleden ontmoet in Slangenburg; een ontmoeting, waar ik nog vaak aan terug heb gedacht. Je bent een bijzonder mens.
We hebben over verschillende persoonlijkere zaken gesproken, maar "Whisperings of the Soul" is hierin nog niet aan bod geweest. Tot ik hier redelijk toevalligerwijs op stuitte.
Ik kan je wel zeggen dat ik nu met een mengeling van schrik en vooral ontroering, jou dit bericht stuur. Ik hoop met heel mijn hart dat het inmiddels wat beter gaat met je.
Beste Marius, ik wens jou en jouw vrouw heel veel kracht en sterkte toe! Zoals we al hebben uitgesproken: We zien elkaar weer!! Daar houd ik je aan.
Groeten Carlo
Mooi ! Schreef net een tekst over van Havel, "Ons wachten zal niet zinloos zijn" en zie, daar is onze Marius al terug, met een mooie afbeelding en weer de nagel op de kop : Levenszin is onpeilbaar.Gelukkig te lezen dat je niet vanalles "psychisch" zou moeten leren ! Leven is onpeilbaar, eb en vloed, onderhevig aan de volle maan ?
Alles wordt gepeild, kennen we maar al te goed. Hoop dat je herstel vlot mag gaan zodat jij diegene wordt die peilt en niet andersom ! Kaars blijft branden,nu spijtig genoeg ook voor 14jarige Peter !
ps Mooie afbeelding !
Lieve Marius, blijf sterk. De ongemakken die het leven jou brengt zijn niet gering, maar zonder geduld ben je verloren. Hoe moeilijk het ook kan zijn: leef in het moment, en blijf optimistisch.
Het moment is nu om alle energie aan jezelf te besteden, je lijf weer erbovenop te helpen. Het rondloggen moet even wachten dus. :)
Maar natuurlijk mag je daar naar uitkijken, dat doen wij ook. Toch, vergeet niet in volle aandacht stap 1, 2 en 3 te zetten alvorens je stap 4 kan zetten.
Wij denken in ieder geval aan je, en ook aan je lieve vrouw. Alle warms en liefs en goeds en voorspoedigs van deze kant naar jou toe geschoten, en dat je er maar snel weer bovenop mag komen.
Ik begon me al een beetje ongerust te maken..
Maar nu zie ik weer een teken van leven.
Ik zie dat je nu zelf plaatst,wat fijn dat het mogelijk is.
Ik wens jullie veel kracht en optimisme toe, want ja..het zal wel een deja vu zijn lijkt mij zo..
En een stil bed, tja,een snurkende buurman is ook niet jé van het..Groetjes FeeX
Levenszin is onpeilbaar.
Zo lang je een gemis ervaart, is er nog verlangen, maak ik hieruit op...
Ach Marius. Hoe je er ook bent, je bent er. Tijd is een rekbaar begrip. Neem je tijd. Nu lijkt het lang maar straks zal het een vage herinnering zijn en ben je blij die tijd genomen te hebben.
En wij blijven heus wel op je wachten.
Goed te zien vriend, dat je er virtueel persoonlijk weer bent. Kan dat; "virtueel persoonlijk"? 't Voelt wel zo dus waarom dan niet. Fijn dat je weer in staat bent zelf je gedachten aan ons toe te vertrouwen. Het zal zeker niet meevallen daar in dat ziekenhuisbed maar, zoals je zelf aangeeft, zal het zeker nut hebben dat men er even achter komt waar de algehele malaise vandaan kwam. Toch, het weekend op een ziekenzaal.... ik heb er geen goede herinneringen aan maar wat moet dat moet zei mijn moeder vroeger al.
Marius, ik wens jou en Chris heel veel kracht en sterkte en beterschap!! We denken veel aan je!
Dat bed
dat blijft per definitie,
stil en ruim-
toch ook een soort van ongemak.
De tekst geschreven door de Dichter zelf.
In hetzelfde bed
waar van de hak op tak gaan
niet meer mogelijk is,
alleen in het hoofd.
Dat hoofd staat stevig
evenals de gedachtes die daar borrelen.
Kom, en laat de herfst langs je oren snorrelen
en schrijf lieve man, schrijf!
Cath*
Ah lieve Marius goed om wat van je te horen. Ja, ik kan mij zo voorstellen hoe je je voelt,je hebt eigenlijk ook helemaal geen tijd om daar te zijn, maar het leven bepaalde even anders, en zet je leven behoorlijk "ups side down".
De tijd, het geduld, dat zijn op het moment belangrijke woorden voor je, maar je bent een echte Waterman:-) dus je komt er echt hoor:-)
Ik wens je een manpower, en een hand voor de verpleegster en broeders en een zoen voor die leuke dokters:-)
Bloem
Fijn om iets van je te lezen Marius!
Er zit niets anders op om je idd over te geven aan je herstel, ook al is dat misschien nog even n een ziekenhuis.
Ik wens je beterschap en leuke verpleegsters;-)))
lieve marius,
wat fijn, wat heerlijk dat je dit zelf geschrven hebt..
tijd... de een komt te kort de ander heeft teveel, hoe dan ook, je kunt de tijd niet doden het is de tijd die alles doodt
hou vol en verlies de moed niet, sommige dingen kosten wat meer tijd,
maar tijd.....
is al wat we hebben marius,
heel veel lieve groeten voor jullie
dikke knuffel
klaproos
De tijd zal ons weer samen brengen op het juiste moment Marius..
Hou je taai, en sla je er door heen..
Jullie alle twee.
Redstar
Ik zal straks nog even naar de volle maan kijken, en hem boven je huis wensen. Hij staat ook boven het mijne.
Ik wens jullie heel veel kracht met je herstel.
ziekte en verblijf in een ziekenhuis, dat neemt je ineens bijna alle teugels uit handen. Maar de taal heb je nog, wat is taal toch iets moois!
Levenszin is inderdaad onpeilbaar.
Koester het!
Liefs MJ
Ja, toch weer een heerlijk schrijfsel.
Dank je Marius en ik stuur je alle
goede wensen.
Lieve Vriend,
stilaan is ook een doorgaan,
in een greep, maar ook gedragen in
en door begrip en reeds begrepen.
Voor jou, moedig man, op het web opgesurfd:
Zeeuws volkslied
"Geen dierder plek voor ons op aard,
Geen oord ter wereld meer ons waard,
Dan, waar beschermd door dijk en duin,
Ons toelacht veld en bosch en tuin;
Waar steeds d'aloude Eendracht woont,
En welvaart 's landsmans werk bekroont,
waar klinkt des Leeuwen forsche stem;
'Ik worstel moedig en ontzwem!'
Het land, dat fier zijn zonen prijst,
En ons met trots de namen wijst,
Van Bestevaer en Joost de Moor,
Die blinken zullen d'eeuwen door;
Waarvan in de historieblaên,
De Evertsen en Bankert staan,
Dat immerhoog in eere houdt,
den onverschrokken Naerebout.
Gij, Zeeland, zijt ons eigen land,
Wij dulden hier geen vreemde hand,
Die over ons regeeren zou,
Aan onze vrijheid zijn wij trouw.
Wij hebben slechts één enk'le keus:
'Oranje en Zeeland!' da's de leus!
Zoo blijven wij met hart en mond,
Met lijf en ziel: goed Zeeuwsch goed rond."
Op de Zeeuwse munt, aan een van beide kanten- het opschrift:
Luctor et Emergo
alle liefs,
Danny
@Danny, je maakt me nieuwsgierig, blijkbaar is de volledige tekst : Autore Deo, favente regina, luctor et emergo.
"Den Zeelandtsche leeuw, die worstelende climt op uyt den water, door Gods werck ende goetgunstigheyt der Connunghinne."
Mooi !
Via Inge even hier, zij zette een mooie log neer voor jou. En ik lees hier... een bijzonder mens.
Sterkte Marius, voor jou en voor je dierbaren.
Groet,
Marijke
"Weet je nog zo'n ....1/3/5 jaar geleden in dat ziekenhuis .... Zoveel mensen die mij hun lieve gedachten en mailtjes stuurden, kaarjes brandden....
Ja Nederland was (even) verlicht. Gelukkig kan ik weer alles."
Zo zou een gesprekje tussen Marius en jou/mij kunnen gaan.
Marius daar wachten we op en toen ik deze week Canto Ostinato speelde (de eerste helft) heb ik dat opgedragen aan jouw genezingsproces.
Ik was blij om je bericht te lezen.
Voor jullie beide een lieve groet vanuit een koud Eindhoven.
Gelukkig weer bericht van je ! Het zal dus weer heel wat van je vergen als ik dat zo lees ! Heel veel sterkte hoor in deze moeilijke tijden en we denken aan jullie !xxxx
O ,Inge heeft zo'n mooi "maanlied" voor je op haar blog gezet. Zo lief!
Marius
alles heeft meestal enige tijd nodig, maar blijf vastberaden om te herstellen.
groetjes Novelle
Ik mis je stukjes ook. Regelmatig denk ik aan je... hoe het met je is. Ik blij met dit levensteken. Houd je haaks en beterschap!
Ach Marius, eerst dacht ik dat je weg was en nu ben je terug en ik wist het niet en nu lees ik dit weer en ik wil dat je terug blíjft!
Ik zend je sterkte...
ontroerend was het telefoontje, wat ik gisterenavond kreeg. Marius aan de lijn!
Hij was niet echt somber, maar had té goed door welk vreselijk lot hem toch getroffen had.
Ondanks dat alles belde hij me om mij te bedanken voor Exploratie, een muziekwerk voor drie vleugels. Ik heb daarna een traan gelaten, want steeds heb ik geroepen: "al is er maar een mens op deze aardkloot, die het echt waardeert en er kracht uit putten kan, dan al is mijn 'missie' in deze geslaagd".
Mijn missie is geslaagd maar ik vind het te triest voor woorden, dat een mens als juist Marius dit lot moest ondergaan. Hij waardeerde mijn werk gelukkig al veel eerder, maar dan toch....
Ik merk, dat ik niet uit mijn redenering kom, dat ik vastloop in het rationaliseren van wat ik zeggen wil.....ik laat gevoel maar gewoon gevoel, want waar taal eindigt begint muziek en ik ben blij dat ik iets maken mocht waarmee deze lieve man iets 'kan'.. wat het ook moge zijn.
Marius, sterkte, sterkte, sterkte...ik kom je snel bezoeken!
Beste Marius,
Ik ken u niet maar ik heb al veel over u horen vertellen. Ik wens u vanuit heel mijn hart veel sterkte, kracht, moed en doorzettingsvermogen toe. Je bent een goed mens en je schrijft prachtige poëzie (er is geen enkele dichter die ik ken die zó de ziel kan doorgronden). Ik wens u van harte een spoedig herstel en een totale genezing toe!
Wens ook iedereen heel veel sterkte.
Groetjes,
Trien
(een vriendin van Lut en Luc)
Kan niet anders dan ook hier toch weer zeggen, sterkte, voor jullie, weer. Er zijn veel mensen die toch elke dag even komen kijken, of er toch héél misschien, iets....!
Sterkte, en succes.
@Lut:
Ja, het is best fascinerend, de historie ook.En meer nog de overtuiging/bezieling.
Fijn dat het je nieuwsgierig maakte en zo een prachtige aanvulling plaatste:)
@Marius, ook op zon-dag schijnt de maan:)
* Staart in sterrenlicht en denkt liefs, warmte en deze of gene kracht, voor jou en ook voor de jouwen*
Danny
Mooi, net als het schilderij.
Salute
Neassa
Al deze lieve reacties geven je vast weer nieuwe moed. Ik vind het knap dat je zo positief schrijft. Veel sterkte.
Ja, wat rot dat je terugreis per schip naar het eiland zo vol van ongemakken is en moeilijke taken behelst en langer duurt dan gewenst. Ik stuur je heel veel goede moed en sterkte en je bent in mijn hart ! (Zeer goed gekozen illustratie, en mooi.)
Zelfs vanuit een ziekenhuisbed doe je mijn hart van vreugde sneller kloppen, Theaterstuk of niet.
Ik lees progressie, je komt terug.
Ik gedachten stuur ik je licht en vrolijkheid op je pad.
Tot later!
Al het beste collega dichter, dat je pen en je stem binnenkort weer als vanouds moge klinken!
Deze voormiddag de cd van F Jm Groos opgelegd. En nog eens en nog eens... zijn missie is zéker geslaagd. In mijn aanvoelen is het gewoon pure levenskracht, dat spreekt eruit. En dan krijg ik het gevoel om keihard te willen gaan fietsen om na 2 straten ver al doodop te zijn. Met in mijn hoofd het beeld van een vrolijke MiouMiou, lopend, zich haastend door de straten,MM in de film "La lectrice" die bij mensen van diverse pluimage gaat voorlezen. Wil ik ze ook eens naar jouw kamer sturen Marius ? ;-) ;-)
Ik hoop dat alle ongemakken volledig zullen verdwijnen en dat je weer op bezoek kunt waar en wanneer je wilt. Veel sterkte gewenst, ook voor Chrisje. Het thuisfront heeft het ook zwaar, maar moet de rots in de branding blijven...
Liefs, G.
Gisteravond was er op de televisie het progamma Close up (misschien heb je het wel gezien?) daar waren drie prachtige mannen schilders aan het woord; Martineau, Corneille en Sierhuis. Corneille schildert niet meer v.w. zijn gezondheid,maar liet ons wel genieten van zijn werkkamer en hij zei "schilderen is mijn zuurstof"en toen moest ik aan jou denken "dichten is mijn zuurstof!"
Wat een mooi emotioneel stukje geschreven door Ferdinand jm Groos, bijzonder!
lieve Marius, morgen alweer twee weken geleden, tijd gaat toch snel.
Pas goed op jezelf!
Een Blom van Bloem
Hallo Marius, even een dag van mij;-))
Lieve Marius en Chrisje,
Waarom jouw genezingsproces niet vergelijken met een tochtje op een boot? Natuurlijk bereik je jouw eiland het snelst met een raceboot, maar het risico is niet gering. Een zeilboot dat heeft wel zijn charme, het uitzicht is misschien niet altijd zoals je hoopte en de wind zit niet altijd mee, maar de ervaringen onderweg maken je alleen maar sterker. Ik wens je een veilige reis en veel wind mee richting eiland. Groetjes Kathy
Een eiland haalt de schouders op,
Eerst grimmig en met tegenzin,
Dan traag oplichtend in de blauwe
Schaar van lucht en water die
Het afknipt van de horizon.
Dan drijft zo'n eiland
Weer voorbij, net als jij,
Net als jij.
© Pieter Boskma
Mariusje, blij iets van jou te lezen...
Wéét dat ik in gedachten bij jou ben en hóóp dat ook jij terug voorbij zal drijven...
Beste Marius en ook Chrisje,
Ik wens je veel moed. Liggend dichten, lijkt me niet de meest confortabele houding. Dichten doe je vanuit pijn, hoop, verdriet, liefde,... alle gevoelens. Maar niet uit angst en fysieke pijn.
Marius, je bent wéreldberoemd. Ik mag je vanuit Vlaanderen zeggen dat mijn collega's met je meeleven. Zelfs de "alerte".
Maandag is in den hof van ellende weer een befaamd Vlaams beeldhouwer overleden. Niet in het café maar toch dichtbij. Zijn hart haalde het niet meer. Ik besef dat dit een niet erg opbeurend tussenwerpsel is maar het is wel zo. Het gebeurt. -- Ik wil maar zeggen, Marius, laat ons rustig de tijd afwachten voor een escapade naar den hof. Voor mij is het koffiehuis in Nijmegen ook goed. Maar allicht weet jij iets beters.
Ik was onlangs in Leiden. Ben beetje verliefd geworden op dat stadje. Je kunt er gewoon niet rechtdoor lopen. Tenzij dan door die ene winkelstraat... hoe heet ze weer? Haarlemmerstraat.
Soit.
Veel groeten,
Hou je,
Gerard uit Sch bij A'pen
Ik kom ff langs om gedag te zeggen.
Al die mooie lieve woorden naar jou Marius. Fijn om te lezen, fijn
om eruit op te kunnen maken dat je probeert niet
ten onder te gaan in deze zee van gebeurtenissen.
Een gedichtje uit de Rubaiyat van Omar Khayyam.
Misschien dat de grote Persische levenskunstenaar
je toch nog wat kan leren...
Hoe ook het lot met kwelling u mag slaan,
wees stil, gij maakt het erger, laat begaan;
wie duwt de golven van de zee terug?
het pogen zelf doet weer een golf ontstaan.
Ik bedoel hiermee uiteraard niet dat je niet moet
knokken, blijf dat vooral doen a.u.b.
Ik stuur het je omdat ik ten tijde van mijn revalidatie vaak te lang en teveel in het verzet zat
en niet kon accepteren.
Meebewegen bleek minder energie te kosten en meer op te leveren.
Sterkte,
lieve groeten van thea
Marius!Ik wou dat je op mijn dienst in een ziekenhuisbed lag. Dan kon ik persoonlijk over/bij je waken.
Dag Marius, hopelijk gaat het je elke dag weer beter. Af en toe kom ik hier kijken. Nu dan een keer met berichtje. Hou je goed.
Oh , Marius, inderdaad jammer dat Maxentia niet bij jou op dienst staat...dan kon ze vertellen het het nu met het hondje afliep ! Hij bleek namelijk véél te rap te bleken in het zonlicht ! (Update van haar weblog!)
Alle goeds en sterkte aan jou en Chrisje en je naasten !
p.s. dag op dag schreef ik m'n eerste mail 3 jaar geleden na de transplantie en vandaag uitslag van de punctie O.K! Marius , we hopen met jou mee voor een goed herstel en de tweede dikke kaars is bijna op !
marius,
vergeef me mijn cynisme. ik geloof in geen god maar wel in mensen. zeker in mensen zoals jou. en zo ben ik toch gelovig. god is in de mens en misschien ook omgekeerd. dat weet ik niet. ik leef echt heel diep me je mee. hou je maat!
G van den Hof
Hoe gaat het nu Marius?
een glimlach van mij op deze regenachtige dag, met donkere wolken die heel hard gaan... en nogmaals dank voor alles waarbij je mij laat stilstaan.
Marius
zo nu en dan nieuwsgierig naar jouw gedachten
schrok ik bij het lezen van wat je is overkomen
ik was blij met de bijna-ontmoeting op de slangenburg - even dook je op in mijn leven en denken - de gedachte dat jij er bent doet me goed
blijf, wie je bent
denk en dicht
ik bid voor je
hermien
*doet even de deur open en kijkt en lacht en knikt en groet je, dag Marius*
Bloem
Lieve Marius, heel veel sterkte vanuit hier.
I enjoyed reading your blog. Keep it that way. xbngeosfegwxuzro
Een reactie posten