Een variatie aan menselijke illusies
Neem je hart ter harte
Elke nieuwe morgenstond geeft de idee van onderweg
zijn, maar is het leven niet vaak méér dan een herhaling
van gewoontes, vastgeklonken aan 'zekerheid’?
Wat achter ons ligt, is onherhaalbaar,
dat is maar gelukkig ook, al kleden we ons soms
in niet weg te schrobben schaamte, in dogma’s of heimwee.
De tijd schrijdt voort, maar we zijn alleen onderweg
als we nieuwe wegen vinden die ons verlossen
van versleten of knellende banden.
Elke nieuwe morgenstond geeft de idee van onderweg
zijn, maar is het leven niet vaak méér dan een herhaling
van gewoontes, vastgeklonken aan 'zekerheid’?
Wat achter ons ligt, is onherhaalbaar,
dat is maar gelukkig ook, al kleden we ons soms
in niet weg te schrobben schaamte, in dogma’s of heimwee.
De tijd schrijdt voort, maar we zijn alleen onderweg
als we nieuwe wegen vinden die ons verlossen
van versleten of knellende banden.
[© MN, in “De wind waait de tijd als zandkorrels weg”, Afbeelding: ‘Onderweg’ van Elly van Doorn, Onderweg zijn vraagt om spiritualiteit. ‘Neen’, zeggen anderen, ‘gewoon om rationaliteit, om calculatie of andere uitvluchten.’ Ik ‘reken’ liever op waardigheid, op het behoud van zelfvertrouwen. Ik zoek liever de innerlijke stilte dan de chaotische jacht op wat me mogelijk gelukkiger zou maken maar zich ondanks alles toont als een illusie. (Eerder schreef ik een vergelijkbaar gedicht, ‘Een oase van troost’, 9 juni 2007.)]
14 opmerkingen:
Ingesleten patronen en ritme dat zich vaak blijft herhalen.
Het is wat je kent, dat maakt tot wat je bent..visie, ervaringen, mogenlijkheden en moeilijkheden.Hoe je ermee omgaat, wat je vasthoud en loslaat..
Nix is vanzelfsprekend, maar de dingen waaraan je je vasthoud bieden wel een vorm van zekerheid,
Hoe meer de dingen om ons heen veranderen, hoe waardevoller de gewone dagelijkse dingen kunnen worden.
FeeX
Iedereen heeft patronen, sommigen wat meer dan anderen. Het geeft zekerheid en vastigheid. Maar je verwoord eht goed dat de tijd inderdaad ongrijpbaar blijft (en dat is maar goed ook) en dat die ons verder laat gaan
onderweg zijn vraagt om beweging. van gedachten. denk ik.
meebuigen, flexibiliteit.
durven, doen.
gaan.
en weten dat je onderweg best eens even stil mag blijven staan.
Het leven is zéker meer dan gewoontes. Muziek hierbij: Ik ben op reis, al weet ik niet waarheen (Elly en Rikkert)
Calculatie is altijd uit den boze, evenals ongezien een gevangenis bouwen niet gezond is.
Emoties in balans met ratio en spiritualiteit lijkt me inherent aan de mens.
In een leefwereld waarin een aangename synthese van verleden en toekomst wordt beleefd in het nu...
Of zou dit alles ook illusie zijn ?
De man van het ogenblik koos voor frisse kleuren op een zonnige dag !
PS
Le poète courageux cherche son chemin
Est-ce la Sagesse qui le prend par la main ?
Ou la religiosité ? Dieu le sait
Tout le monde lui souhaite beaucoup d'espoir et tant d'amitié
Et que sa douleur soit soulagée.
Lieve Marius, moge de tevredenheid verder heersen !
(Heb op 7 juni nog eens over de zielenvrouw gelezen en mijn gedachten gaan nu uit naar I, de mama van R)
Bij deze wou ik je nog bedanken, maar ik kan je niet mailen?
Dus dan maar zo..
FeeX
Patronen geven houvast-
hoe vreemd en onhandig ze soms ook zijn.
Knellende banden worden losgerukt
op het moment van overdadige druk.
Er is durf voor nodig
om vrij in de vlucht te zijn.
Vaak zoeken mensen de beknelling omdat ze daardoor voelen dat ze leven.
Uitbreken is een prettige sensatie, met hier en daar pijnscheuten en dolen in onbekende ruimtes van de ziel.
Cath*
Marius, dat is het heerlijke leuke van het leven soms zomaar nieuwe wegen vinden, je geest wordt weer geprikkeld, het leven wordt nog boeiender. Je wordt weer creatief in het handelen.
Geniet lieve Marius,van nu,van je voortuitgang en alle lieve leuke mensen om je heen....
Bloem
en...niet te vergeten.....ik blaas wat engelengeduld naar je toe..
Bloem
En het is weer zo waar wat je schrijft !
Zo zie je maar, iedere minuut bergt een verassing in zich. Het is de kunst het te zien. En te blijven zien. Al worden onze wegen vaak verduisterd. Zonder angst het hele leven accepteren.
Zo waar wat je allemaal schrijft.
In het Centrum van het Centrum.
In de Grot van Overgave.
Ontmoet ik mijn Innerlijke Zelf.
Mijn Innerlijke stilte.
't Centrum van de Levensspiraal.
'k Plant er een zaadje.
't Zaadje van Liefde.
't Zaadje van kracht.
't Zaadje van Liefdevolle Kracht.
In mezelf.
Voor mezelf.
Voor iedereen.
© Els Verhasselt
Je innerlijke zelf lieve Marius, is je precieuste bezit. Dat kunnen ze nooit van je afnemen, hoezeer jij ook lijden mag... Mooi mens!
Prachtig Marius! Blij word ik van de eerste regel: elke dag weer een morgenstond om op weg te gaan. Mooi schilderij ook.
"Wat achter ons ligt is onherhaalbaar"
is één van de vele beelden die me aanspreken in dit prachtig veelzeggend gedicht!
Een reactie posten