Zoek het geluk niet buiten jezelf
“Je kunt met wat je eenmaal hebt meegemaakt verder leven”, dacht ik na een poosje, hier op ’t eiland, midden in het leven, maar in figuurlijke zin op dezelfde eenzame hoogte als de denker van Obein.
Ik vroeg me af hoe het toch verder moest met ‘deze man’ want zo beperkt zijn is alsof je op een voortaan onontkoombaar schraal dieet leeft, terwijl ik me, al turend in de verte vóór me als naar een onaangeharkte leefwereld, tegelijkertijd realiseerde hoe betrekkelijk dit is want de hartstocht van het denken, de vurige geestdrift, is nog even levendig als voorheen, dus de ogenblikkelijke rijkdom van het gedachteleven, dat van nature beperkt is, heeft aan vijf maanden ongekozen institutioneel leven geen schade opgelopen. Laat ik mijn tijd dus niet verspillen en trachten het lijden zoveel mogelijk uit te bannen. Het glas is halfvol.
Of moet ik het eigen woord wantrouwen, ben ik niet half zo sterk als ik doe vóórkomen en wapen ik me tegen wat soms beangstigend naderbij komt want het is alsof ik de voetstappen hoor door kloppend en warm bloed, een geluid dat door al het andere heengaat, en hier, op de top van een mij voorgetekend landschap, voel ik me weerloos in zwijgzaamheid. Zo is het leven (ook), maar ik ga niet zitten wachten, ik doe wat ik kan en laat wat me teveel is.
[© MN, in “Elk mens een verhaal. De aanraakbare man”. Afbeelding: “De denker” van Heinz Obein.]
“Je kunt met wat je eenmaal hebt meegemaakt verder leven”, dacht ik na een poosje, hier op ’t eiland, midden in het leven, maar in figuurlijke zin op dezelfde eenzame hoogte als de denker van Obein.
Ik vroeg me af hoe het toch verder moest met ‘deze man’ want zo beperkt zijn is alsof je op een voortaan onontkoombaar schraal dieet leeft, terwijl ik me, al turend in de verte vóór me als naar een onaangeharkte leefwereld, tegelijkertijd realiseerde hoe betrekkelijk dit is want de hartstocht van het denken, de vurige geestdrift, is nog even levendig als voorheen, dus de ogenblikkelijke rijkdom van het gedachteleven, dat van nature beperkt is, heeft aan vijf maanden ongekozen institutioneel leven geen schade opgelopen. Laat ik mijn tijd dus niet verspillen en trachten het lijden zoveel mogelijk uit te bannen. Het glas is halfvol.
Of moet ik het eigen woord wantrouwen, ben ik niet half zo sterk als ik doe vóórkomen en wapen ik me tegen wat soms beangstigend naderbij komt want het is alsof ik de voetstappen hoor door kloppend en warm bloed, een geluid dat door al het andere heengaat, en hier, op de top van een mij voorgetekend landschap, voel ik me weerloos in zwijgzaamheid. Zo is het leven (ook), maar ik ga niet zitten wachten, ik doe wat ik kan en laat wat me teveel is.
[© MN, in “Elk mens een verhaal. De aanraakbare man”. Afbeelding: “De denker” van Heinz Obein.]
19 opmerkingen:
'ik doe wat ik kan en laat wat me teveel is', een juiste instelling, m.i. net als dat halfvolle glas. wat soms best moeilijk te zien is, ook voor de mensen met uitstekend zicht. such as myself.
ik denk niet alleen dat je idd zo sterk bent als je denkt, ik denk zelfs dat je jezelf nog sterker kunt denken. jij zeker.
ps schitterende afbeelding trouwens, zo'n denker op zo'n top. met de nadruk op top. in tegenstelling tot dal.
Je hebt het diep menselijke weer volledig verwoordt. Er is nauwelijks een reactie op mogelijk. Alleen vragen.
Heeft het te maken met de motivatie waarmee je in het leven kunt staan? Of is het een dieper zelf ,dat zich niet laat ondersneeuwen en dat altijd een vol glas is als je je er bewust van wordt?
"Zo is het leven (ook)" En gelukkig allesbehalve zwijgzaam.
@ De steen in de vijver wordt helend herinnerd als het goede.
De laatste zin is idd een sterke zin.
Ik denk idd dat het de juiste manier is om de energiepeil te reguleren.
Op je tenen lopen is vermoeiend, passiviteit ook.
Dus de laatste zin geeft het goed weer.
FeeX
Wat een geweldig positieve instelling, Marius. Nogmaals, ik bewonder je. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen.
Precies Marius: laat de angst voor het er niet meer zijn je nooit verlammen. Dan ben je er namelijk al niet meer. Leef, in al je weerloosheid, maar wacht niet. Het is toch onvermijdelijk. Dus doe, ben, besta, leef, denk, voel, praat, schrijf. Dan ben je er voor altijd.
Alles wat hierboven werd geschreven. De titel zei me al genoeg. Dat is een mooie les op zich, die het leven mij ook al had geleerd. Soms wou ik dat iemand dat tien jaar geleden tegen me had gezegd...
lieve marius het glas is half volmaar ik ga niet zitten wachten, ik doe wat ik kan en laat wat me teveel is.
dat klinkt goed, dat doe je ook goed, want weet je elke minuut die je boos en of ontevreden bent
zal je situatie niet veranderen,
alleen beroerder maken,
je doet het héél goed,
ik ben trots op je,
dikke knuffel voro jou en je familie leden
xxx
klaproos
Thats the Spirit!
Want met zoveel wondervolle mooie positieve vurige geestdrift kom je er zeker.......engelengeduld,
ook jij:-)))
Blom
Bij mijn diagnose : als ik nu sterf, heb ik veel gemist ?
Antw: het is véél te vroeg, maar conclusie van eerder aanvaarding en overgave aan wat zou komen. Troostende gedachte : wat mijn ma niet kon realiseren, daartoe kreeg ik gedeeltelijk de kans. Luc zei : het worden misschien minder jaren, maar het kunnen nog de gelukkigste van je leven worden.
Veel twijfels daarbij en op de grenzen van leven en dood kon het een ongemerkte, wél rustige (bijna ongemerkte, zó lusteloos !) overgang geweest zijn. Was het niet en zie, in de voorbije jaren héél veel verdriet maar ook écht onverwacht ongekend geluk. Parels van nieuwe reisgenoten.
Zoek het geluk van binnenuit maar met een blijvende openheid voor wat je weer als deugddoend zal ervaren.
Slimme eindzin die van jou, die noodgedwongen een periode lukte, maar ik alweer tegen zondig.
Nog wat engelengeduld en die weerloze eenzame zwijgende hoogte wordt wel weer meer mededeelzame vreugde in aanwezigheid van al wie jou lief is. Slaapwel wijze wilskrachtige man , die moet en altijd nog vooruit kan. Blijvend eb en vloed.
Schreef Karl Jaspers niet ergens
Ich komme, ich weiss nicht woher,
Ich bin, ich weiss nicht wer,
Ich sterb', ich weiss nicht wann,
Ich geh, ich weiss nicht wohin,
Mich wundert's, dass ich fröhlich bin?
Zoals jij dat kan, kan geen ander, Marius. Met woorden rààk gevoelens en gedachten beschrijven is aartsmoeilijk, maar jij slaagt er wonderwel in...
Kom, mijn lieve vriend, laat ons aan het halfvolle glas nippen...
In je ziel ben jij on-be-perkt!
(...)
want poezie is
gebarentaal voor de ziel
woorden sprakeloos
en die zich kan spiegelen
ziet plots haar vleugels trillen
© Tsila
(mmm, dat citaat is niet van Jaspers, maar Jaspers citeert het zelf in zijn Der philosophische Glaube angesichts der Offenbarung. Het is een middeleeuwse tekst. Zo heb ik mij ondertussen laten informeren)
Doet me goed dit te lezen . Ik heb grote bewondering voor je !
Je bent een sterke vent Marius!
Ken je>: De Denker van Rodin :< Marius?
De machtige houding.
Die verstilling die denken kan verbeelden.
Het denken als groot goed en wijsheidsverlengend vermogen.
Waardevolle rakende tekst!
De afbeelding kloppend.
Laten wat is-
al is het gemis.
De winst komt met leegte-
de diepte met tijd.
Weken en wegen-
ervaren en geven,
het maakt een mens
tot geheel en verblijdt.
Cath*
verblijd dus, ahum:-))
C*
Dag wijze Marius, ik ga even op reis en als ik zo'n berg zie, denk ik zeker aan jou, en anders ook :-) Veel goede moed !!
Jouw woorden - die ik nu pas ontdek - raken mij. Ik stuur jou een virtuele knuffel én een hartelijke schouderklop.
Een reactie posten