Ik adem nog als een lezer
Soms bouwen wij ongezien en in stilte
een gevangenis of leven we niets vermoedend
in een woestijn van overbodigheid.
Toch blijkt de verschansing in mijzelf
al even breekbaar als waarmee ik geweven ben,
niet zo mooi voor een dichter die zich op reis waant;
maar het enige dat ik wel kan, is luisteren
naar de verbeelding in mijn dromen die ik vergeet
als ik de nacht voorbij geslapen ben.
Toch brengen dromen lichtheid en kracht, dat zegt
iets over de schoonheid ervan, of verbeeld ik me dit maar
en word ik echt een oud dichter die denkt te ademen alsof hij leest?
[© MN, “De oude dichter leeft nog”. Gisteren aarzelde ik bij het boek van Alberto Manguel, ‘Bibliotheek bij nacht. De liefde voor boeken en de kunst van het verzamelen’. Zou toch dwaas zijn het te kopen, maar het is zo’n mooi boek, haast onweerstaanbaar, nee, niet groot, wel zwaar. Een magnifieke uitgave, Bibliotheek bij nacht. Boeken, dozen vol dode letters, herfstbladeren die op slag van betekenis veranderen zodra je ze in de hand neemt. Manguel’s bibliotheek is als een eeuwenoude boomgaard en omvat circa 30.000 titels, daar is die van mij een kersenpit bij. Afbeelding: “De boekenworm” van Carl Spitzweg.]
Soms bouwen wij ongezien en in stilte
een gevangenis of leven we niets vermoedend
in een woestijn van overbodigheid.
Toch blijkt de verschansing in mijzelf
al even breekbaar als waarmee ik geweven ben,
niet zo mooi voor een dichter die zich op reis waant;
maar het enige dat ik wel kan, is luisteren
naar de verbeelding in mijn dromen die ik vergeet
als ik de nacht voorbij geslapen ben.
Toch brengen dromen lichtheid en kracht, dat zegt
iets over de schoonheid ervan, of verbeeld ik me dit maar
en word ik echt een oud dichter die denkt te ademen alsof hij leest?
[© MN, “De oude dichter leeft nog”. Gisteren aarzelde ik bij het boek van Alberto Manguel, ‘Bibliotheek bij nacht. De liefde voor boeken en de kunst van het verzamelen’. Zou toch dwaas zijn het te kopen, maar het is zo’n mooi boek, haast onweerstaanbaar, nee, niet groot, wel zwaar. Een magnifieke uitgave, Bibliotheek bij nacht. Boeken, dozen vol dode letters, herfstbladeren die op slag van betekenis veranderen zodra je ze in de hand neemt. Manguel’s bibliotheek is als een eeuwenoude boomgaard en omvat circa 30.000 titels, daar is die van mij een kersenpit bij. Afbeelding: “De boekenworm” van Carl Spitzweg.]
26 opmerkingen:
Prachtig geschreven Marius!
Zo ook de afbeelding.
Waar de adem als lezer ruist-
het verlangen de woorden te herkennen aanwezig blijft,
ontstaat telkens weer de behoefte die verzamelen heet, voor als ...
Blijf dat doen!
Ik vertrouw op jouw kracht tot het uiteindelijk weer zullen kunnen lezen. Zo niet, dan lees ik je al je verzamelde boeken voor!:-))
Fijn weekend op je Eiland*
Cath*
Overigens Marius, kijk even naar het gedicht.
In het 4-de deel van het gedicht bij de 2-de alinea zou schoonheid moeten staan. De d mist.
Cath*
30.000 Titels.. Oei, daar ben je wel eventjes druk mee..Wil je ze allemaal doorspitten.
Ik denk dat ik 4 boekenkasten vol heb..Geen boomgaard, geen kersepit, maar een allergaartje..
En wat dozen op zolder..
Prettig weekend!
FeeX
heftige woorden. mooie woorden. ik weet er niet zoveel op te zeggen.
boys get locked up in some prison, girls get locked up in some house and it don't matter if it's a warden or a lover or...
op reis waant ?
ik denk dat een dichter, oud of niet, een man such as yourself inderdaad met elke adem leest. en leert. en schrijft. en reist. in gedachten. en dromen.
lieve groetjes, marius, kijk om je heen.
Onweerstaanbaar ja, vooral tactiel héél aangenaam, glijdend glad papier.
p.90 Geen enkele plaats biedt een krachtiger bevestiging van de ijdelheid der menselijke hoop dan een O.B.
(Samuel Johnson,in The R. mrt 1751)
p.296 Zij die lezen, zij die
ons vertellen wat ze lezen,
Zij die met veel lawaai
de bladen van hun boek omslaan,
Zij die macht hebben over
rode en zwarte inkt,
en over illustraties,
Zij zijn degenen die ons leiden,
ons sturen, ons de weg wijzen.
-Azteekse codex uit 1524, Vaticaanse Archieven.
Zo , lieve dichter, jong van geest,
heb je toch al gelezen in het boek.
(Ontleend zo'n 9 wkn geleden, laten innemen, weer ontleend, bleef maar liggen, moet er nu toch in beginnen ! ;-)
En die bladwijzer moet ik ook eens terugzoeken in mijn verzameling.
Spitzweg, vind ik heel mooi.
Tja, wat ga ik nu eerst lezen , l'embarras du choix...
Natuurlijk altijd eerst jouw weblog ;-)
Mocht je een "typiste" nodig hebben voor je A de Pradoboek, je weet me wonen ;-)
Ps Het boek is ingedeeld als volgt :
de bibliotheek als
mythe, ruimte, macht, schaduw, vorm, toevalsfactor, geest, eiland, middel tot overleven!, en de vergetelheid, als fantasie!, als identiteit, als thuis.
Blijf jij maar schrijven poet, dan kunnen wij jouw whisperings of the soul lezen ;-)
Jouw geest is een bibliotheek op zich en hoe meer we daaruit mogen lezen hoe liever !
oei, vergeten mijn naam in te vullen bij de P.S.
Ademloos...
Een dichter die denkt te ademen zoals -ie leest...
Ik weet niet hoe jij leest, maar als jij ademt zoals je schrijft...
Zoals ik al zei, ademloos.
Carpe Diem
Natasza
P.s. een schitterend schilderij overigens.
Het kleine lettertype geeft me een gevoel van ingehouden adem.
Koolmees, pimpelmees en merel zitten vanmorgen gedrieën op de tak van de seringenstruik die uitloopt.
De zon schenkt overvloedig.
Geniet je dag Dichter, en laat de adem stromen, de gedachtes voorbijtrekken als de lente, licht en helder.
Cath*
Dan heerlijk blijven dromen met de stevigheid van de vloer voelende.
En als het even kan zou je jezelf dat boek van Alberto Manguel kado kunnen geven
Ahhhhh, gewoon doen:-)
Zonnige groet
van een Blommige Bloem
Ik ben vandaag woordloss in mijn reactie op je schrijven...
Blij dat het geen akelige nachtmerries zijn, zoete dromen Marius !
Het is een mooi boek, dat boek van Manguel. Het is plezier van het lezen over boeken en boekenverzamelingen, van een verwante geest. Soms vrees ik dat mensen als Manguel zeldzaam worden, maar het kan ook zijn dat ze doorgaans uitstekende verstoppers zijn.
De afbeeldingen op je blog zijn altijd schitteren, ik houd er erg van, maar ik houd nog meer van je prachtige teksten en dit gedicht is weer zo mooi!
Lieve Marius, met de stukke puter moet ik heel wat poëzie missen waar ik anders geregeld in grasduin. Gelukkig heb ik jou, en je mooie woordkunst om me even aan te laven...
Je bent misschien lichamelijk nog helemaal de oude niet, maar je geest doet overuren, en daar ben ik - echt waar - héél erg blij om!
Courage jongen!
Kleine lettertype / de Salle de lecture H Labrouste... Ook een mooie overeenkomst.
Een mooi gedicht met een paar hele sterkte zinnen, maar ook melangolisch
de opening is bijna klassiek:
Soms bouwen wij ongezien en in stilte
een gevangenis of leven we niets vermoedend
in een woestijn van overbodigheid
geweldig Marius, je hebt echt talent
Ja weer prachtige zinnen Marius !
Nog dit : "oud" tussen aanhalingstekens !
op p.13 schrijft Manguel: Nu ik echter de leeftijd van 56 jaren heb bereikt (volgens Dostojevski in De idioot 'de leeftijd waarop men kan zeggen dat het échte leven begint' ...
Je bent weer goed op dreef Marius.
Prachtige woorden en zinnen. Ik heb ervan genoten.
lieve marius
ik weet niet hóe jij leest maar.
als je kunt luisteren..
wil ik je wel voorlezen:-)
liefs
klaproos
Mooi wee Marius!
Je leest, ademt en schrijft;-)
> Soms lukt het niet een bericht te verwijderen, helaas. PAS OP: open SALAR niet!!
Zondag ben ik naar de Japanse kersenbloesems gaan kijken in de Japanse tuin te Hasselt. Ik ben onder een boom gaan staan en wanneer er wat bloesemblaadjes naar beneden dwarrelden heb ik heel sterk aan jou gedacht zodat ze jou geluk en sterkte konden brengen en daar geloof ik in.
Een reactie posten