Een biografische waarnemingDe trein arriveerde op zijn tijd,
stopte honderd meter verder en sloot
drie meter voor mijn neus zijn deuren.
Perrons zijn de meest onvriendelijke
verblijfplaatsen, alleen in toegewijde dromen
staat er eens een rozenperkje. Een unicum.
Op je bestemming aankomen is het beste wat
je kan overkomen en dan ook nog leert dat je
de zwaarste stormen zelf tot bedaren kunt brengen.
[© MN, voor mijn zus, een heldin. Een notitie van 2 februari. Ik zal een “brief aan Beethoven” schrijven, zo heet dit schilderij van Amberoos.]
10 opmerkingen:
Dank je wel, het was gezellig gisteren. ondanks de wegrijdende trein en de kou die je moest trotseren.
Liefs, Erna
Blij hier te lezen dat broer en zus het gezellig hadden !
Wat een tweelingbroer, ook een held ! En wat een prachtig schilderij dat je vond Marius,echt schitterend !
Moge het Erna en jou gegund zijn om nog vele jaren samen te vieren, zonder veel stormen !
Van harte een fijne verjaardag morgen. Geniet er maar dubbel van.
En uiteraard ook voor Erna een hele mooie verjaardag!
liefs
Danny
Fijn om dit te lezen al zijn gesloten deuren danig balen,
maar wat mij het meeste raakt is dat ondanks die blokkades je toch op je bestemming raakt.
een mooi stukje voor een heldin.
Soms is wachten een noodzaak voor je een bestemming kan bereiken, maar het wachten waard. De deur hoeft niet altijd gesloten te blijven.
Een gesloten deur kan werkelijk ook openheid vertegenwoordigen, maar dan anders Marius;-))
Isolde*
Mooi net als het beeld.
Aankomen is idd leuk maar onderweg zijn ook, vind ik!
Een reactie posten