John’s last day on earth
Als passie van het laatste etmaal
Het leven stroomt naar de zee
zoals rivieren onvermijdelijk naar de zee;
vandaag mondt de levensloop van Jan
uit in zee, de stem van de zee
die ons allen, ooit, tot zich roept, maar
de Vorst van de Vrede blijft hier, hier in ons hart.
[© MN, today’s afternoon. Photo: “Where heaven meets the sea” by Carola Lundmark.]
10 opmerkingen:
zoals elke druppel de oceaan vertegenwoordigd,
zo zal er ooit Vrede zijn, want Jan heeft het bij zich én het ook in onze levens vastgeklonken.
...het stokje...zal doorgaan
De Passie.
zeker Jan blijft, alleen in een andere vorm, maar dichtbij...heel dichtbij!
Sterkte Marieke, bedankt Marius.
Terug naar waar we allemaal vandaan komen.
Iedereen sterkte!
Naar zee...
Prachtige foto toon je...
de druppel terug naar de plas marius,
ik wens jullie héél veel sterkte,
xxx
klaproos
Eén van de innigste herinneringsgedichten die ik ooit las... dankjewel lieve Marius voor dit moment van pure schoonheid!
En ik hoop dat jouw woordkunst je helpen mag bij het verwerken...
Lieve Marius,Bedankt dat u er was voor Jan,en bedankt dat u er bent voor Marieke.Bedankt voor de mooie woorden op mijn weblog bij de foto.
Prachtig!
En sterkte.
Bij deze en voorgaande posts denk ik aan de klanken van een harp, prachtig en zacht, helder, zuiver en vol van schoonheid, zo zijn jouw woorden, ook als het gaat om heengaan, pijn, verdriet of lijden.
Wat een bijzondere combinatie.
Een reactie posten