Bid maar, lach en bewonder
Een brand ontstaat nooit zómaar,
maar in een vlammenzee van pijn
is de toekomst snel verast.
Ik omzeil voortaan de realiteit,
elk woord lijkt er een teveel en
smeedt mij om tot zielenpiet
wiens gekerm velen tot in de hielen
zat is, evenals ikzelf; de man met de vogelkop
broedt liever op ander taalgebinte
buiten diens broze leven, een leven
met zoveel onkruid, maar meer nog,
met onbeschrijflijke schoonheid.
In “De man en zijn ziel”. Afbeelding: “Sweet forgiveness" by Joan Kocak.
12 opmerkingen:
'een leven met onbeschrijfelijke schoonheid' , hoort muziek bij :
http://www.youtube.com/watch?v=cmIdsg1Da1s
heel sprekend taalgerbuik, zo direct en krachtig:
in een vlammenzee van pijn / is de toekomst snel verast
Wauw: wat een gave om dergelijke dingen uti te drukken MArius!
In mij brand een ongelooflijk vuur.. Een vuur voor het leven, en een vuur van pijn.
Opgegaan in elkaar valt het vuur van pijn bijna niet meer op..
.
zelfs door gesloten deuren
zeil ik
naar het leven buiten
mij
Uvi
prachtig beeld boven je woorden. maar moest door je opening meteen denken aan die kinderen in kampen die omgekomen zijn..
en wat verder te zeggen.. maak het jezelf niet moeilijker dan je het al hebt, wees lief voor jezelf, marius. doe je ding. zing over de schoonheid, maar vervloek gerust het onkruid als je er weer eens over struikelt..
(nav je reactie op keklog, de avonden breng ik toch meestal niet op een verlaten strand door, maar in een huisje, gevuld met de liefde van en voor het kindje wat daar dan ligt te slapen =)
* zucht*
marius wat mooi is dit....
ik zit te zwijmelen :-)
xxx
pijn ....neemt je helemaal in beslag.ik zal je gedenken in gebed.
Novie
Ik lees je gedichten en laat ze op me inwerken, maar ze hier te duiden of wat dan ook, dat is me een stap te ver. Getuige ook de reacties, en die van jou, op het vorige gedicht. En elke keer te zeggen hoe mooi het is, dat voegt na een tijdje ook niets meer toe. Ik geniet in stilte van je wijsheid.
Je weet het moeizame van je bestaan in ieder geval erg mooi in woorden te vatten. Een ander kan er weer kracht uit putten.
En verder dacht ik: soms is het moeilijker ergens mee te stoppen dan er mee door te gaan...
Lieve Marius, het leven loopt nooit zoals je verwacht... Het is een afwegen van zaken. Een buitenstaander heeft altijd makkelijk praten, maar alleen jij weet hoe het werkelijk zit.
Een zielenpiet ben je allerminst, ik heb groot respect voor je.
(Heb op je site gezocht naar een mailadres, zodat ik je persoonlijk kan mailen, maar vond er geen... )
Zware tijden lees ik hier.
Ik wens je de juiste richting toe om de ingeslagen weg te gaan. En hopelijk een snelle oplossing.
Ik sluit me aan bij de mooie woorden van Gerard.
Er zijn nog integere en echte reacties marius.
Net als Inge...onkruid....probeer er niet over te struikelen.
DEUR
Oud hout en groen, zonder klink
of knop: de deur waar je voor staat.
Hier moet je naar binnen, maar hoe?
Ik weet wel wat er achter de deur
te vinden is: over de drempel
het landschap met diepe luchten.
Wolken die wegzeilen, overweldigend
licht dat weerspiegeld lijkt door water.
Je weet wat je te doen staat daar.
Het landschap intrekken, waden
door gras en kniediep water
terwijl je overal vogels hoort.
© Remco Ekkers
Een reactie posten