Een schilderij vertelt zijn eigen verhaal, dat is juist de schoonheid ervan (32)
Het gaat in deze collage om werk van Jan Toorop, 1858 – 1928, met uitzondering van het portret rechtsboven, dat is van Toon Kelder (portet JT). Mij gaat het in het bijzonder om het eerste, “L’inspiration” want de gelijkende ets van 25 augustus ‘heet’ (ook) van zijn hand te zijn maar is nergens terug te vinden. Wél die eerste zojuist genoemde en daarom vermoed ik, dat die ets, “L’inspiration sacré”, wordt toegeschreven aan Jan Toorop maar mogelijk niet authentiek is, ofschoon gesigneerd. (Niet erg als het maar een echte ets blijkt te zijn.)
Ik kocht de ets niet vanwege de naam, maar omdat ik het een ontroerende uitdrukking vind van tederheid, overgave, vertrouwen en aandacht. Het luisterend oor is een gave, een tekening van toewijding, scherp van lijn maar zachter dan de ets linksboven. Juist gezien ‘de hand van tekenen’ wel herkenbaar als van Jan Toorop, zoals ook ‘een hand van schrijven’ vaak onmiskenbaar één iemand toebehoort.
We zien hier overigens, maar dat als een terzijde, dat wanneer het om beeldende kunst gaat, de morele stem spreekt, wellicht zonder dat de kunstenaar er expliciet over nadacht of voornemens was dat uit te beelden, maar het blijkt vaak onontkoombaar.
[© MN, 32ste in de reeks ‘Een schilderij vertelt …’, ditmaal rond een kleine collage van Jan Toorop.]
Het gaat in deze collage om werk van Jan Toorop, 1858 – 1928, met uitzondering van het portret rechtsboven, dat is van Toon Kelder (portet JT). Mij gaat het in het bijzonder om het eerste, “L’inspiration” want de gelijkende ets van 25 augustus ‘heet’ (ook) van zijn hand te zijn maar is nergens terug te vinden. Wél die eerste zojuist genoemde en daarom vermoed ik, dat die ets, “L’inspiration sacré”, wordt toegeschreven aan Jan Toorop maar mogelijk niet authentiek is, ofschoon gesigneerd. (Niet erg als het maar een echte ets blijkt te zijn.)
Ik kocht de ets niet vanwege de naam, maar omdat ik het een ontroerende uitdrukking vind van tederheid, overgave, vertrouwen en aandacht. Het luisterend oor is een gave, een tekening van toewijding, scherp van lijn maar zachter dan de ets linksboven. Juist gezien ‘de hand van tekenen’ wel herkenbaar als van Jan Toorop, zoals ook ‘een hand van schrijven’ vaak onmiskenbaar één iemand toebehoort.
We zien hier overigens, maar dat als een terzijde, dat wanneer het om beeldende kunst gaat, de morele stem spreekt, wellicht zonder dat de kunstenaar er expliciet over nadacht of voornemens was dat uit te beelden, maar het blijkt vaak onontkoombaar.
[© MN, 32ste in de reeks ‘Een schilderij vertelt …’, ditmaal rond een kleine collage van Jan Toorop.]
8 opmerkingen:
Mooi!
Je bent productief Marius, neem aan dat de rust je goed doet.
X
Cath*
Dag Marius,
investeerders beleggen in namen,
amateurs houden van een 'beeld' ,
une image ...
Uvi
'amateurs' van het werkwoord amarare
uvi
sjonge, amare
En zelfs als de ets 'inspiration sacree' van 25 augustus geen authentieke ets blijkt te zijn, -wat wel jammer is- dan blijft er áltijd nog de 'afbeelding zelf', waarin al onze ogen een óntmoeting vinden met het Goede.
Met de stille en verstaanbare troost en toewijding van het hart.
'De hand van tekenen', ' een hand van schrijven' en gevoelige empathische ogen, zowel van kunstenaar-schepper, als van kijker-ontvanger.
Heel mooie collage. Jan Toorop kende ik niet, sommige werken van Charley Toorop wel. Ik hou wel meer van die van Jan Toorop.
Ps Ivm C.T. : "Is de natuurlijke verschijning de werkelijkheid," vroeg ze zich al in 1917 af, "of is aan haar vorm alleen te betasten het meest onwerkelijke dat voor ons verschijnt? Dit onwerkelijke, wat het meest werkelijke is."
Toorop heeft ook hier zijn voetsporen gezet, en was ook als gast welkom in mijn huidige woonplaats.
FeeX
Een reactie posten