Elke prent schrijft zijn eigen verhaal, dat is juist de schoonheid ervan (31)
Het boeiende aan het leven is, dat ook de uitzichtloosheid niet volmaakt is, dat er gazen in het web zitten en dat je gedachteleven aan de vicieuze cirkel kan ontsnappen, tenzij elke wil zodanig is verslapt dat je ziende blind bent geworden. Toen de huisarts mij vroeg eens na te denken over een verzorgingshuis, zei ik: “Ik wist niet dat ik zo jong al zo oud ben.”
Het ene huis is het andere niet. Ik kan vasthouden aan een bepaald toekomstbeeld, maar ik kan me eveneens de vraag stellen welke situatie de kwaliteit van mijn leven zal kunnen verbeteren. ‘Het roer moet andermaal om’, gaat door me heen. Dat lijkt al een antwoord, maar het is nog slechts de bereidheid in mezelf na te gaan wat wijs is te doen, welke concessies aanvaardbaar zijn, welk huis eventueel een schot in de roos is.
Je kunt nooit behouden wat je hebt verzameld. Alles is maar voor even.
[Collage “There is always hope”. Van links naar rechts: schilderij “L’histoire” van Frieda van Voorst, painting “Leonardo da Vinci” by Bea Key, “Story telling” by Marco Beslac, “Devotion” by Deron Thaxton, “Streetcook” by Jörg Hubrich and “Shepherd” by Teuku Jody Zulkamaer.]
Het boeiende aan het leven is, dat ook de uitzichtloosheid niet volmaakt is, dat er gazen in het web zitten en dat je gedachteleven aan de vicieuze cirkel kan ontsnappen, tenzij elke wil zodanig is verslapt dat je ziende blind bent geworden. Toen de huisarts mij vroeg eens na te denken over een verzorgingshuis, zei ik: “Ik wist niet dat ik zo jong al zo oud ben.”
Het ene huis is het andere niet. Ik kan vasthouden aan een bepaald toekomstbeeld, maar ik kan me eveneens de vraag stellen welke situatie de kwaliteit van mijn leven zal kunnen verbeteren. ‘Het roer moet andermaal om’, gaat door me heen. Dat lijkt al een antwoord, maar het is nog slechts de bereidheid in mezelf na te gaan wat wijs is te doen, welke concessies aanvaardbaar zijn, welk huis eventueel een schot in de roos is.
Je kunt nooit behouden wat je hebt verzameld. Alles is maar voor even.
[Collage “There is always hope”. Van links naar rechts: schilderij “L’histoire” van Frieda van Voorst, painting “Leonardo da Vinci” by Bea Key, “Story telling” by Marco Beslac, “Devotion” by Deron Thaxton, “Streetcook” by Jörg Hubrich and “Shepherd” by Teuku Jody Zulkamaer.]
17 opmerkingen:
Marius, dit is een schokkende overpeinzing voor mij. Wennen aan dit idee is moeilijk. Maar het is inderdaad niet uitzichtloos en het getuigt van een soepele jonge geest om het hier neer te durven schrijven.
"ik kan me eveneens de vraag stellen welke situatie de kwaliteit van mijn leven zal kunnen verbeteren".
Mijns inziens is dat de juiste vraag Marius. 'Hoe kan ik mijn levenskwaliteit behouden of eventueel nog verbeteren?' Toont tevens een grote stap in een aanvaardingsproces. Benieuwd naar je verdere denkproces ! (Misschien een tip: brainstorming met de mensen die je best kennen, kan soms onvermoede uitzichten bieden, je weet maar nooit) Alvast goede moed bij het zware denkwerk !
Je weet inmiddels hoe ik erover denk.
Ik wens je een blij en constructief vooruitzicht toe.
Het leven overkomt je. Dit scenario had je je waarschijnlijk niet kunnen voorstellen toen je aan je 'oude dag' dacht. Het zou dom zijn vast te houden aan iets waarvan je geen profijt hebt.
Goed orienteren dus de komende tijd...
Checklist en criteria voor verzorgingshuizen:
-computeraansluiting
-mogelijkheden om boekenkasten neer te zetten
-roken toegestaan (dit zal wel een lastig puntje worden)
-veel privacy
-leuke zustertjes
-geen 'avondklok'
Bekijk het positief! Succes!
Een woestijn van verdriet
en woorden snerpend op het aambeeld.
Mijn handen gevouwen om je hart
en stille hoop
-gevleugeld bevlogen-
en zacht, nóg zachter
zachtst gevouwen.
Je kunt nooit behouden wat je hebt verzameld. Alles is maar voor even.
En toch, lieve Marius... ook dat éven is meer dan de moeite waard!
COURAGE!
In wonen en zorg bestaat een grote variatie. Ik heb me intussen ingeschreven bij Focuswonen en bij Woonzorg Nederland. Ik hoop dat er het komen najaar een kanteling is naar vooral positieve energie. Dank voor alle warme support.
We duimen alvast mee voor die kanteling naar positieve energie. Hopelijk vanaf nu al, nog voor het najaar. Wens je voor nu een aangename avond.
Goed dat je nu een besluit hebt genomen.Wie weet krijg je daar een ruimte van leven die je niet had kunnen vermoeden.Alles heeft vele kanten.soms raken we ongewild op plaatsen waar we toch nodig zijn.
vriendelijke groet van Novie
Focus Marius. Goh daar had ik nog niet eens aan gedacht. Ook goede en heel zelfstandige mogelijkheden.
Veroni woont zo.
Kijk dichter, je bent geheel weer terug in weblogland, had eigenlijk ook niets anders verwacht:-))
Mooi idee die Focuswoningen!
Bij ons hier in deze woonplaats fuctioneren deze woningen en de bewoners zeer naar de zin.
Zee en zeilgroet: Cath*
Marius,
Eerst troffen mij de foto's
...maar dan ging ik lezen.
't Ja, dit is weer een hele stap,
ook al gaat het nog maar over "denken".
ik ben er nog niet direkt aan toe,
maar zoiets kan veranderen,
zodoende denk ik er ook soms aan.
...ik zag het bij mijn ouders gebeuren en ook bij mijn schoonmoeder, het is altijd opnieuw "loslaten".
...oud worden is mooi, maar vaak
ook moeilijk, maar ook dat is leven!
...ik wens je goede moed Marius,
mooie zondagavond,
ria
Die laatste opmerking is absoluut waar.
het lijkt me vreselijk in een verzorgingstehuis... alleen de naam al marius,
als het enigzins niet hoeft...
zou ik thuisblijven.
xxx
het is zo jammer dat verzorgingshuizen een dergelijke reputatie hebben, dat we er niet reikhalzend naar uitzien. dat zou zoveel beter kunnen, denk ik vaak. zou het niet heerlijk zijn om, op welke leeftijd dan ook, gewoon, als de tijd daar is, blij te zijn om daarheen te mogen? omdat je weet dat je daar dan gewoon verder kunt leven, met de 'benefits' van de aangeboden zorg/ verzorging.
helaas is de werkelijkheid meestal anders.
en is de keuze, zo er sprake is van een keuze, want voor velen is die er niet meer tegen de tijd dat ze erheen gaan, dus geen makkelijke.
ik ben er echter wel ten volste van overtuigd dat jij het in je hebt om de juiste keuze te maken.
een lieve groet, marius!
Dit is niet echt een bemoedigende, ondersteunende opmerking voor Marius Klaproos, als ik het zeggen mag...
J
Het ene huis is idd het andere niet.
huisenlijk, Kleinschalig en gelijksoortig zou mijn optie zijn.
Maar wat vandaag warm aanvoelt, kan morgen anders zijn.
Er zijn zoveel dingen die veranderen als je '"in een instelling zit"
Je weet het zelf ook wel dat De zorg een groot woord is.
Zorgen vóór, en zorgen dát..
Het zijn je eigen wáre woorden.
Tja.. wat moet ik zeggen? ik hou van het werk in de zorg.., maar ik moet er zelf niet aan denken om verzorgd te worden?
Tja dubbelzinnig geheel juist.
Maar goed..
Er zijn ook erg mooie kanten in de zorg, dus daarom blijf ik werkzaam in de zorg.
Ik kan niet anders meegeven dan deze tip of schrale troost.
Je kunt nu alvast kijken welke plek je motiveerd... of.. hard gezegd... minder deprimeerd.
Stel dat.. dát het, ineens en plotsklap zover zal zijn..
( Ik hoop dat je je nog lang redt)
Dat je dan tenminste de keuze hebt ( gehad)? of alvast ben ingeschreven om eventuele wachtlijsten voor te zijn?
Ik sta niet in je schoenen..
En kan ook niet in mijn glazen bol kijken...
In de zorg zijn veel mogenlijkheden en moeilijkheden...
Zorg in de zorg is een kwestie van een lange adem, merk ik.
Tja, ja ja
Niet meer... en niet minder?
FeeX
Een reactie posten