De vallei van pijn blijkt geen labyrint
Ver weg, veilig en omhelsd
door volle vriendschap, het mag
niet baten tegen de pijn,
en toch niet zo troosteloos
dat het vlees van mijn botten valt.
Aangebeld bij de bureaucratie
zal een commissie mij een graad
van indicatie geven, de makelaar zei
dat ik wijze stappen zet, maar wee
mijn overmoed. Bij het piano-geneurie
van Satie schrijf ik kaarten en een brief,
kreeg Griekse yoghurt met honing;
zo jong als ik nog zal leven, alles
kantelt misschien nog naar enig geluk,
méér dan dat moet ik ook niet willen.
Ik verdrink me in Crystal Clear,
smaakvol water dat me hopelijk zuivert,
dan vermorzel ik ook alle andere huiver.
[Zomaar een dag in ‘Strijd en aanbidding’, beter: uit de brokstukken van een dichter, le débris d’un poète. Afbeelding: (“In the middle of nowhere ... of change?” Dit laatste is nog een te groot woord, wel een vurige wens), photo by Jure Kravanja.]
Ver weg, veilig en omhelsd
door volle vriendschap, het mag
niet baten tegen de pijn,
en toch niet zo troosteloos
dat het vlees van mijn botten valt.
Aangebeld bij de bureaucratie
zal een commissie mij een graad
van indicatie geven, de makelaar zei
dat ik wijze stappen zet, maar wee
mijn overmoed. Bij het piano-geneurie
van Satie schrijf ik kaarten en een brief,
kreeg Griekse yoghurt met honing;
zo jong als ik nog zal leven, alles
kantelt misschien nog naar enig geluk,
méér dan dat moet ik ook niet willen.
Ik verdrink me in Crystal Clear,
smaakvol water dat me hopelijk zuivert,
dan vermorzel ik ook alle andere huiver.
[Zomaar een dag in ‘Strijd en aanbidding’, beter: uit de brokstukken van een dichter, le débris d’un poète. Afbeelding: (“In the middle of nowhere ... of change?” Dit laatste is nog een te groot woord, wel een vurige wens), photo by Jure Kravanja.]
12 opmerkingen:
De "change" zij je gegund, wie weet wat de toekomst nog voor je ten goede in petto heeft. Maar gelukkig word je tot dan omringd door goede vrienden die je heerlijke dingen te eten en drinken en horen geven.
Ik hoop dat je voor de pijn een oplossing weet te vinden of krijgen.
De bel der burokratie
de moed en de pijn
kristalhelder water
het getuigt van de hoop
de wens op verandering
in welke vorm dan ook.
Wat een prachtige afbeelding Marius!
X
Cath*
Onze zorgzaamheid voor de behoeften van de ander is een wezenlijke expressie van menselijke solidariteit -: ook ik ben onvrij, ook ik heb behoeften.
Marius, ik leef met je mee, dichter, en als er iets is wat ik voor je kan betekenen wil ik het graag van je horen.
Een lieve groet, Es
Pijn is een parter ie met ons mee reist in het leven.
[OT Naar aanleiding van je reactie bij mij:Dat ligt dan echt aan je eigen systeem. Als je je pc laat opruimen tijdens afsluiten, en je gebruikt Internet Explorer, dan wordt het cookie gedelete.. Daar kan ik niets aan doen. Zelfs niet op een vrijdagavond]
Spijtig van die pijn, ik duim mee voor de kanteling naar geluk.
De vallei van pijn. Hier eerder van het falende geheugen. Ja ja, de afbeelding wel maar de rest weet ik al niet meer. Erg en soms ook weer niet. Loslaten. Zelf leer ik het nooit maar dat falende geheugen helpt evengoed positief als negatief.
Slaapwel lieve dichter. Straks wordt je makelaar nog wijs door jou.
Pijn, pijn, pijn
Maar laat maar, laat maar
'k Heb toch m'n piano en m'n gitaar
En een A mineur, een D mineur, een A mineur, een E
Ik ben een lange bange jongen en alle leven gaat aan mij voorbij
Met een A mineur, een D mineur, een A mineur, een E
Geef me de G voor het grote gebaar
Zwaar pathetisch, maar niet minder waar
In mijn hoofd klinken tachtig violen, en ik huil van pijn, pijn, pijn
Maar laat maar, laat maar
'k Heb toch m'n piano en m'n gitaar
En de macht tot een troostrijk slotaccoord
© Jan Rot
Lieve Marius, begenadigd dichter, maar gepijnigd mens... STERKTE!
En ook ik hoop dat we elkaar ooit, ergens... in het echt kunnen ontmoeten!
Zeg.. Als je daar op je waterslot zit.. in je oase van rust, * kuch* moet je maar eens vragen naar de FeeXennr.
( Ik zag net ergens dat de planning er was)
Ik zou graag in de schaduw onder de oude bomen(Ik weet nu de weg,naar de tuin begeleid u door de kelders) die ene kop koffie willen drinken, daar in de tuin van tijdsloosheid.
Ook al is de kruin van deze bomen de helft van wat ze waren, toch blijven ze blad dragen, en is de stam nog altijd omvangrijk indrukwekkend.
De ijsvogels, de zwaluwen en vleermuizen, blijft mooi, die plek...dat veranderd niet.
En dat zal voorlopig en nog lang zo blijven.
FeeX
Wat een prachtig schilderij. Het past mooi bij het gedicht.
Even een groet van mij Marius!
Ik vind het heel erg dat je altijd zo'n pijn hebt !
En dat, mijn dames en heren, is poëzie!
Wat moet een mens veel 'verstouwen'. Niet altijd eenvoudig.
Maar het staat er weer mooi.
Een reactie posten