Als handen vol licht
naar een nog onbenoembare andere tijd
Er had zich een vriendschap gestrengeld dwars
door twee geliefden voordat het onherroepelijke
van ver hier boven voltrokken werd.
De man bleek een sterk verwante ziel, in weinig
reeds te herkennen, maar belde me om de kern ervan
door te geven, de hemel vond het goed, -
ik hoorde de gebroken, maar vaste stem en gaf hem
zonder aarzelen maar zielstrillend de belofte
wat in het mysterie van vriendschap verborgen lag
en zo konden we elkaar loslaten en ieder onze weg
vervolgen, de weg van het nieuwe verbond dat kennelijk
reeds geschreven was, al ademde als gerijpt koren.
Het is de akker van zijn leven, een onuitwisbare
herinnering die zich, geploegd en wel, voortzet in al
wat van waarde is en een eigen verschijning krijgt.
[© MN, in ‘In de geest van Israfel’. Een nagedachtenis en overweging, Jan van der Hart … 5 juni 2009. Wat kan het leven toch onverwacht verrijkend zijn. Wat een bron van verwondering. Jan zou vandaag, 16 december, 80 zijn geworden. 80 Jaar is een mooie leeftijd, maar gelukkig geen eindstreep. Ieder komt en gaat op een eigen streepje van een jaar.
naar een nog onbenoembare andere tijd
Er had zich een vriendschap gestrengeld dwars
door twee geliefden voordat het onherroepelijke
van ver hier boven voltrokken werd.
De man bleek een sterk verwante ziel, in weinig
reeds te herkennen, maar belde me om de kern ervan
door te geven, de hemel vond het goed, -
ik hoorde de gebroken, maar vaste stem en gaf hem
zonder aarzelen maar zielstrillend de belofte
wat in het mysterie van vriendschap verborgen lag
en zo konden we elkaar loslaten en ieder onze weg
vervolgen, de weg van het nieuwe verbond dat kennelijk
reeds geschreven was, al ademde als gerijpt koren.
Het is de akker van zijn leven, een onuitwisbare
herinnering die zich, geploegd en wel, voortzet in al
wat van waarde is en een eigen verschijning krijgt.
[© MN, in ‘In de geest van Israfel’. Een nagedachtenis en overweging, Jan van der Hart … 5 juni 2009. Wat kan het leven toch onverwacht verrijkend zijn. Wat een bron van verwondering. Jan zou vandaag, 16 december, 80 zijn geworden. 80 Jaar is een mooie leeftijd, maar gelukkig geen eindstreep. Ieder komt en gaat op een eigen streepje van een jaar.
Afbeelding: “Golden morning” by Dare Turnsek.]
11 opmerkingen:
Ik kan dit alleen maar onderschrijven met mijn hart, Lieve Vriend.
...een eigen verschijning én handen vol licht...
Daar is in zorgzaamheid en vriendschap niets meer aan toe te voegen.
Dat was het denk ik wat Jan je zeggen wilde, dat reeds al geschreven was...
Heel mooi neergezet.
Vriendschap is een geschenk om te koesteren...
Marius,
Bij m,n zus novie las ik jouw antwoord op haar vraag waar jij je troost in vindt.
De zin: "Zou mijn verdriet groter zijn dan zou ik doof en blind zijn.
Afgesloten en versleten",
heeft er toe bij gedragen dat ik mijn verdriet niet de sterkere meer laat zijn. Daardoor kwam mijn liefde en de liefde die ik krijg in de verdrukking.
Ik wil jou hiervoor bedanken met een vriendelijke groet vanuit "mijn gedachten"
Zielstrillend
is een van de mooiste woorden die ik in mijn leven al ben tegengekomen
Het doet me denken aan
tinteling
Dat gebruikte ik zelf eens in een gedicht. Een woord dat uitstraling heeft op zichzelf en misschien wel alle woorden rondom zich overbodig maakt.
Bij het lezen van 'zielstrillend' heb ik eenzelfde gevoel: er blijkt zóveel uit dit ene woord, zóveel gevoel...
Onuitwisbare herinneringen, in de ladenkast van het geheugen..
'de hemel vond het goed'..
Heel intens, deze zo liefdevolle woorden voor Jan de Dromer op deze zo bijzondere dag van volle zon en veel wit pluis..
heel, heel veel liefs en warms voor Marieke en ook voor jou
Danny
Bijzonder mooie woorden over het bijna woordenloos aanvoelen van een vriend en zielsverwant.
Een ode aan de vriendschap.
Bijzonder mooie hommage aan je dierbare vriend.
Het leven kan inderdaad onverwacht verrijkend zijn. Jouw gedichten en woordkeuzes blijven een bron van verwondering, troost, innige vriendschap en zoals Marieke schrijft, zeer aandachtige zorgzaamheid.
oef marius,
een gedicht wat héél diep insnijdt,
een hoop herkenning,
alleen ik móet loslaten,
anders zou ik krankzinnig worden...
dank je wel voor de verrijking die jij bent,
xxx
Zielstrillend is een woord dat op de tong smelt als een héél goede en lekkere bonbon... en jij vindt wel méér van die woorden (uit) begenadigde Marius. Wat is het toch steeds een genot om hier te komen toeven en bij te lezen en... je krijgt er beslist géén indigestie van!
*wink, big smile*
Een reactie posten