Het licht van de dichterEen dichter is geen wilde, roekeloze krabbelaar,
maar wikt en weegt, schaaft en polijst zijn woord
want hoe duister de realiteit soms ook is,
zijn woord wil een licht zijn.
“It’s a journey to the colours of your life”, zei Yvette.
Zij bedoelt het levenspad dat ongewis is en duister soms,
zo tast een dichter in zijn ziel en krabt de woorden
van zijn lippen om zichtbaar te maken wat niet direct
gezien is, niet eerder zo scherp blootgelegd
want een dichter snoeit het struikgewas van de realiteit,
de leegte wordt bemanteld met zijn woord en zo toont
de akker van zijn geest waar hij staat.
[© MN, voor Gobboe, Erik van Hoof, Vredesslammer 2008, zie zijn weblog. De regel van Yvette: zie Yvette, “Felting your Soul”. Afbeelding: “Roses for the poets” by Jeanne, een schilderij door mij symbolisch benoemd als An Award for Peace.]
15 opmerkingen:
.
Is dit een spiegel?
Ik kijk naar mezelf.
En over de aangedampte wasem
schrijven mijn vingers. Bijna onleesbaar.
'Klungelaar'.
In mijn armoedige hoofd
hoor ik 'de Coninck'.
Hij troost me.
Poëzie dat is:
vingerafdrukken op het venster.
Ooit schreef ik ijsbloemen
op het raam.
Ze bleven slechts een wijle staan.
.
Ja, het levenspad kent de kleuren van de seizoenen.. soms is het zomer, en soms is het winter, lente, of herfst..
Ik lees en lees en lees en weet geen reactie.
woorden zijn woorden, maar niet altijd verwoorden ze de woorden die we willen horen. We lezen de letters en danken de dichters (ook de "klungelaars" zoals sommige schrijvers zich noemen)
ach lieve Marius, ik ben zo blij met je!
Ieder heeft zijn kwaliteiten, maar niet iedereen mag of kan ze zien...
'an award for peace'...
in vetjes...
"and let there be the peace in the way you like it, dear poet!"
Zo zie ik het ook en schrijf ik het ook maar net op een andere manier: boeiend..
Herkenbaar je gevoel en dromen anders verwoord en dat te lezen doet goed.
Bedankt voor je woorden en je gedachten erachter die me liggen ...
Moeiteloos lees en begrijp ik wat je schrijft, ik proef de woorden en geniet van de gedachten, maar er wat op zeggen is een ander paar mouwen :-)
En er gaat niets van de spontaniteit verloren.
Bedankt dichter.
Vriend Marius,
Veel dank
en een buiging
In het voetlicht
voor jou
prachtig weer, marius.
zo jij...
en ik ben, ik wist het al, geen dichter. ik wik en weeg niet, ik schaaf niet (ik streep) en ik polijst niet.
maar toch, I wanna have good news to report every time I come up or air...
net zoiets ; )
> en daar ben jij zeer sterk in Inge, 'come up or air'.
> Uvi, we doen het elk op eigen wijze, maar het woord 'klungelaar' past je niet. Ik denk aan twee 'beginselen': respect voor ieders persoonlijke talent en de betrekkelijkheid leren zien - zoals ik laatst inzag toch ook een hutsefluts te zijn.
De dichter is een koe
Gras... en voorbij het grazen
lig ik bij mijn vier poten
mijn ogen te verbazen,
omdat ik nu weer evengrote
monden vol eet zonder te lopen,
terwijl ik straks nog liep te eten,
ik ben het zeker weer vergeten
wat voor een dier ik ben - de sloten
kaatsen mijn beeld wanneer ik drink,
dan kijk ik naar mijn kop, en denk:
hoe komt die koe ondersteboven?
Het hek waartegen ik mij schuur
wordt oud en glad en vettig op den duur.
Voor kikkers en voor kinderen ben ik schuw
en zij voor mij: mijn tong is hen te ruw,
alleen de boer melkt mij zo zalig,
dat ik niet eenmaal denk: wat is hij toch inhalig.
's Nachts, in de mist, droom ik gans onbewust
dat ik een kalfje ben, dat bij de moeder rust.
© Achterberg
Is het dit gedicht, Marius?
Dank voor je poëzie, ik hoop dat je weldra zoveel beter zal zijn dat we er elke dag eentje voorgeschoteld krijgen om van te genieten. Wat is kunst toch wonderbaarlijk!
OT: ook van het trouwfeest genoten? Met koffie én amaratto?
Dichten is handwerk!
Ook dit weer heerlijk om te lezen!
Een hele fijne zondag Marius, ik geniet straks alvast na van je mooi gepolijste woorden!
Woorden kunnen kleuren of krassen, zinnen kunnen aanmoedigen of neerdrukken, gedichten kunnen doen balen of genieten. Hangt er maar vanaf wie het op welk moment in zijn/haar leven leest.
Maar het licht van de dichter belicht steeds een roerseltje in de ziel, van schrijver en lezer. En het is deze subtiele wisselwerking die ik tijdens het ouder worden begin te appreciëren...
Een reactie posten