Toeschouwer voor een zwijgende weide
De hemel is open, de wind geruisloos
Er heerste een behaaglijke stilte, als aan
mij gegeven, mijn ogen drongen door tot in
lichtgroene acacia’s, rechts gearmd met populieren en
links met esdoorns. Voor mijn neus een geurende boomgaard.
Er kwam een garnizoen spreeuwen thuis, maar ze streken
neer in de kerktoren, na wat rust zouden ze zich tegoed
doen aan het fruit. Eenden vlogen in lichtvoetig gekwaak
hun vredesmars, maar er was er één die zich de vorst wilde tonen,
de haan, maar het mooie was dat geen enkel gevleugelte
zich er een biet van aantrok en nog vóór de schemering
in eigen tonen, luidkeels, hun avondverhaal schreef, zó zaten
we daar in Aerdt, een gehucht van niets, een paradijs van alles.
[© MN. Er stond eerst ‘Mediteren’, maar de lezer zou zich kunnen afvragen ‘waarover dacht ik’. Toeschouwer is een stiller begrip. Ik keek rond met al mijn zintuigen, welbeschouwd ook een mediteren, een mediteren over het landschap waarin we leven en dat we soms vanwege de alledaagsheid niet eens meer opmerken. Afbeelding: Painting “The church for ravens” by Maria-Mihaela Sârbu.]
De hemel is open, de wind geruisloos
Er heerste een behaaglijke stilte, als aan
mij gegeven, mijn ogen drongen door tot in
lichtgroene acacia’s, rechts gearmd met populieren en
links met esdoorns. Voor mijn neus een geurende boomgaard.
Er kwam een garnizoen spreeuwen thuis, maar ze streken
neer in de kerktoren, na wat rust zouden ze zich tegoed
doen aan het fruit. Eenden vlogen in lichtvoetig gekwaak
hun vredesmars, maar er was er één die zich de vorst wilde tonen,
de haan, maar het mooie was dat geen enkel gevleugelte
zich er een biet van aantrok en nog vóór de schemering
in eigen tonen, luidkeels, hun avondverhaal schreef, zó zaten
we daar in Aerdt, een gehucht van niets, een paradijs van alles.
[© MN. Er stond eerst ‘Mediteren’, maar de lezer zou zich kunnen afvragen ‘waarover dacht ik’. Toeschouwer is een stiller begrip. Ik keek rond met al mijn zintuigen, welbeschouwd ook een mediteren, een mediteren over het landschap waarin we leven en dat we soms vanwege de alledaagsheid niet eens meer opmerken. Afbeelding: Painting “The church for ravens” by Maria-Mihaela Sârbu.]
18 opmerkingen:
Gelukkige gemoedsrust.
Zo zou mijn weinig literaire titel klinken. Maar wat een goed gevoel dat uit deze tekst spreekt.
Alleen zie ik er véél meer kleuren en ruik ik er verse appelgeuren bij ;-)
Het mooiste vind ik dat je het zo beschrijft dat ik het voor me zie.
Soms valt er meer te zien zonder te kijken Marius, dus mediteren had best kunnen kloppen als woord om daar te staan...
Maar dat weet je zelf natuurlijk ook :-)
een gehucht van niets, een paradijs van alles... zo gaat dat wel vaker. als we even opgaan in de stilte, zo vol geluiden die er thuis horen.
fijn.
Wat een mooi verwoorde impressie Marius!
En wat heb je het heerlijk gehad zo te lezen.
T'is je gegund*
Lieve groet: Cath*
"De schoonheid soms zo dichtbij dat we ze niet zien" dat heb je weer origineel en treffend verwoord.
eigenlijk....rust roest, maar als ik je lees over die rust en stilte en de natuur ,ja dat is goud.
Bloem
zó zaten
we daar in Aerdt, een gehucht van niets, een paradijs van alles
mooi
blij te vertoeven.
ludo
dag lieve marius,
dat stille zitten en dingen in je opnemen ach hoe genietvol dat kan zijn, neem er een borreltje en fijn gezelschap bij en je bent volmaakt gelukkig....
ik hoor je genieten:-)
liefs
klaproos
Dat zijn heel veel observaties!
.
Een zwijgende weide ...
ik had het kunnen weten,
zei Gerrit Achterberg niet:
'de dichter is een koe'.
.
Herkauw alles nog maar eens rustig, Marius,
de dauw, een kauw,
een kerkentoren
en wat geploegde voren
en schrijf de avond vol
met jonge dromen
en rozen op een laat balkon
.
Ja net als Elly hierboven is het net of ik erbij was !
Ja, voor mij is mediteren vooral kijken en dan aanvaarden en dan loslaten. Mooi vind ik het garnizoen spreeuwen: dat zie ik meteen voor me en ook die haan, waar niemand zich een biet van aantrekt.
Dank voor al het stille eerbetoon. Ja, hij schreef het, "de dichter is een koe", hij is een hutsefluts en toch ook een dichter.
Een 'gelukkig' man dus, mooi!
Groet: Cath*
Ik zit hier weer met open mond en hart te genieten. Jouw openingszinnen alleen al...
Soms kan ik zo razend jaloers zijn op je kunnen, je spelen met de taal. Maar dan denk ik: gelukkig dat je Marius kent, gelukkig dat er zijn blog is... en dan krijg ik een behaaglijk gevoel. Dank je wel!
Ik had mijn dank iets genuanceerder moeten schrijven. Dank voor al het stille eerbetoon. Ja, hij, de grote en onvergetelijke Achterberg schreef het, "de dichter is een koe". Ik ben een hutsefluts en toch ook dichter.
wat een prachige illustratie bij je al even mooie tekst!
Een reactie posten