Veel betreden pad naar stilte
Het is een zoals gewoonlijk stille zondagmorgen,
er is een grijze lucht met witte pluimen die zwijgt.
Dat ik me het onbehagen herinner is ook genoeg,
wie weet, drijft ze heen als de zon nog komt.
Maar de regels staan er nog niet of het regent, ál
wat vuil is, wordt weer gewassen. Ook goed.
Het is geen weer om naar het plein te gaan. Op 15
september is het volle maan, ik ga erheen en mediteer
over mijn alledaagse leven vol pijn en schoonheid,
zoals wat vuil is nu gereinigd wordt, zo zal ik er zijn,
de ogen geloken, stil zijn en gewoon ademen, mijn handen
als een kom in de schoot, dan proef ik wat komen kan.
[© MN, in “Maak me menselijker”, geschreven zondag 7 september. Het plein? Já, het plein Kroniek van een liefde waarover ik op 4 september schreef, met een pad er omheen en aan weerszijden Platanen. Je kunt er alleen zijn en mediteren, samen zijn als geliefden of met iemand een appeltje eten en het hebben over hoe alles reilt en zeilt.
Afbeelding: “Full moon” by Gothenburg Sweden, see www.artme.se.]
Het is een zoals gewoonlijk stille zondagmorgen,
er is een grijze lucht met witte pluimen die zwijgt.
Dat ik me het onbehagen herinner is ook genoeg,
wie weet, drijft ze heen als de zon nog komt.
Maar de regels staan er nog niet of het regent, ál
wat vuil is, wordt weer gewassen. Ook goed.
Het is geen weer om naar het plein te gaan. Op 15
september is het volle maan, ik ga erheen en mediteer
over mijn alledaagse leven vol pijn en schoonheid,
zoals wat vuil is nu gereinigd wordt, zo zal ik er zijn,
de ogen geloken, stil zijn en gewoon ademen, mijn handen
als een kom in de schoot, dan proef ik wat komen kan.
[© MN, in “Maak me menselijker”, geschreven zondag 7 september. Het plein? Já, het plein Kroniek van een liefde waarover ik op 4 september schreef, met een pad er omheen en aan weerszijden Platanen. Je kunt er alleen zijn en mediteren, samen zijn als geliefden of met iemand een appeltje eten en het hebben over hoe alles reilt en zeilt.
Afbeelding: “Full moon” by Gothenburg Sweden, see www.artme.se.]
14 opmerkingen:
wat een rust en berusting spreekt hier uit.Mag ik dit een keer op mijn blog zetten?Overigens wat betreft mijn honden: het waren 3 foto's van 1 hond, mijn Tofke, die zo veel troost aan mensen kan geven en dat had iemand even heel erg nodig.
Marius, ik heb weer heel erg genoten van je prachtige gedicht.Liefs, yvette
Ja, dat mag zeker Yvette, maar wel altijd graag met naamvermelding. Dank voor je compliment. Van berusting overigens is, net als bij jou, bij mij geen sprake. Dat is een passiviteitsbegrip. Gelukkig kom ik vaker bij 'Amor fati', houd van je lot, daar kom je het verst mee. Ook dat is iets dat jij levensecht kent en meemaakt. En ach ja, dat van de honden had ik kunnen begrijpen als ik me eerdere logs even had herinnerd.
"stil zijn en gewoon ademen, mijn handen
als een kom in de schoot, dan proef ik wat komen kan."
Ofte hoe mooi taal wel kan zijn...
Dank je wel Marius, het zijn snoepjes voor de ziel!
Stilte was mijn partner vandaag.
Ongelofelijk, notabene in de city where all things seems to happen: Amsterdam. De gracht, van ons verblijf, de bootjes en grote sterke bomen.
De wind gewillig langs bladeren en benen.
De handen in de schoot, ook al;-))
Mooi geschreven Marius1
Ik zal een mand met appeltjes neerzetten voor de liefhebbers die op het plein komen mijmeren, mediteren of de handen in de schoot dragen.
Prachtige afbeelding*
Isolde
"...mijn alledaagse leven vol pijn en schoonheid" - je ontroert me, Marius, met hoe je over je leven schrijft.
"Amor fati" ach ja. Vaak lukt het, en als men sporadisch verzet voelt, hoort dat er ook bij, bij je eigen leven.
'dan proef ik wat komen kan'... blijven openstaan voor, heel positief !
vandaag zondag 14/9 en al volle maan
Zachtjes ruisende bomen
rustgevend wuivend siergras
kuieren in een wit-groene tuin
goeddrogende 'welriekende' was
plaats voor ontmoeting en een lach
Hoe eenvoudig geluk kan zijn
op zo'n zalige zonnige septemberdag.
14/9 grote en helle maan.
mooie woorden en een sfeervol beeld.
"als een kom in de schoot,"
groetjes
ludo
Spijtig dat ik dit gisteren niet heb gelezen, ik had er een rustige zondag van kunnen maken ... grapje.
Heerlijk gedicht Marius, ben er even "stil" van!
Volle maan is bij uitstek de beste tijd om dingen te reinigen..
Een kom met water, een oude rozenkrans, en volle maan...de rozenkrans wordt van alle lasten ontdaan..
"...dan proef ik wat komen zal"...
mooie zin vooral bij volle maan waar ik ik zo van hou!
Een knap gedicht alweer, ook de afbeelding is beeldig!
Bij jou horen woord en beeld ook echt samen he.
Het allerbeste ook na de volle maan ;)
.
En wanneer de stilte
als maanlicht
over de kale kom valt
dan verlangen we weer
naar de volheid
van die eerste schoot
en zoeken we telkens weer
bij iedere vrouw
die leegte te verliezen
om zo onszelf
herboren
weer te vinden
.
Dag dichter.
Wat heb je dat mooi verwoord Uvidius!
Ik proef wat komen kan...
in dit sobere maar geladen gedicht.
Sterk.
Gewoon ademen, heerlijk :-)
Een reactie posten