Een morgen in oktober
De kersenboom is opnieuw geel,
het blad wordt almaar dunner en zal weldra
breken in het snijlicht van de zon.
In april overleed mijn zus, een
klaterend seizoen is zonder haar verstreken
en tot op het hartsbeen schreide
ik onze diepe eenzaamheid, terwijl vogels
de lange draden spinrag stuk prikten, en ik zag
nog de levende druppels dauw. Ze glinsterden.
[© MN, in ‘Aanraakbaar dichtbij’. Afbeelding: “Autumn dreams” by Jerry Berry.]
De kersenboom is opnieuw geel,
het blad wordt almaar dunner en zal weldra
breken in het snijlicht van de zon.
In april overleed mijn zus, een
klaterend seizoen is zonder haar verstreken
en tot op het hartsbeen schreide
ik onze diepe eenzaamheid, terwijl vogels
de lange draden spinrag stuk prikten, en ik zag
nog de levende druppels dauw. Ze glinsterden.
[© MN, in ‘Aanraakbaar dichtbij’. Afbeelding: “Autumn dreams” by Jerry Berry.]
11 opmerkingen:
http://www.youtube.com/watch?v=atejQh9cXWI
(schreef je al, maar deze is nog voor de avond)
liefs
D.
wat te zeggen.. bij zulk een gemis. vind haar in alle seizoenen, vind jullie verbondenheid in elke ademtocht (is dat een woord? #bengeendichter ; ) en heb haar lief daar waar ze is, in je hart.
.
Hoe
kan ik beter schrijven
dan
door wit te zwijgen.
Uvi
Het leven , niet meer dan een ademtocht, Le temps d'un soupir, zoals Anne Philipe ooit schreef.
Too soon, always too soon, dat zware afscheid. Als tweelingbroer voor jou zo erg. Ze was, is , blijft voor altijd deel van jou. Twee-zaam-eenzaamheid. Wens je sterkte bij die zo rauwe rouw.
...zo lag ze slechts in tijd gehuld gereed,
de sluiers op te slaan en voorgoed
de horizon te kleden in beelden
-de loodgrijzen van herinnering-
alleen de liefde voor haar blijft op kleur
in de teerheid van je omhelzing,
-steeds weer zo aanraakbaar-
...zo dichtbij
in, de weerloosheid voorbij: marieke
Verlies kan zo teder weergegeven zijn in woorden.
Mooi!
X
Cath*
Het is een afgrijselijk gemis.
Treurig maar mooi gevat in sterke woorden.
Nog steeds sterke Marius, heel veel sterkte
elk woord wat ik ze g zou er een teveel zijn marius,
wat een prachtig log.
xxx
elk woord is... poëzie!
*slik*
De krop in mijn keel ontstaan bij het lezen van dit heel ontroerend gedicht, maakt het me moeilijk hierop te antwoorden.
Maar dat hoeft eigenlijk niet, JIJ hebt alles al gezegd, lieve Marius!
Een prachtig gedicht van je!
Een reactie posten