Ergens in de tweede week kwamen we aan in Cheltenham. De man uit de oorlog was snel gevonden. We zijn verrast en loyaal onthaald. In zijn donkerblauwe Buick liet hij ons de omgeving zien. Hij herinnerde zich niet veel van de Oldenzaalse tijd. Hij praatte het meest over zijn duiven, behalve wanneer we ergens kwamen waar hij had gebouwd. Ik kon me voorstellen dat hij op rozen zat. Mari leek plots veranderd in een verlegen joch.
De volgende zomer kwam het echtpaar naar Rosmalen. Ik was er zelden bij. Zij en mijn ouders waren elke dag op stap. Een ‘vergeettour’. (100 woorden) (Fin)
[© MN, ‘Kijk in mijn vergeetboek’. 1969-1970. Er is nadien nooit meer contact geweest tussen beide families. Mijn ouders waren blij toen de week voorbij was. Ze waren helemaal uit hun doen gehaald, dat weet ik nog wel. En dit alles naar aanleiding van de harmonika-man, de straatmuzikant in Cheltenham. Photo: Interieur Plechelmus Basiliek op de Markt in Oldenzaal, - een plaats in mijn hart: mijn grootouders, mijn moeder, de hoek van de Alleeweg en Bentheimerstraat, waar ik dikwijls logeerde en bevriend was met Sjonnie, de zoon van de melkboer die elke dag met zijn paard naar de melkfabriek fietste. (Ook 100 woorden)]
De volgende zomer kwam het echtpaar naar Rosmalen. Ik was er zelden bij. Zij en mijn ouders waren elke dag op stap. Een ‘vergeettour’. (100 woorden) (Fin)
[© MN, ‘Kijk in mijn vergeetboek’. 1969-1970. Er is nadien nooit meer contact geweest tussen beide families. Mijn ouders waren blij toen de week voorbij was. Ze waren helemaal uit hun doen gehaald, dat weet ik nog wel. En dit alles naar aanleiding van de harmonika-man, de straatmuzikant in Cheltenham. Photo: Interieur Plechelmus Basiliek op de Markt in Oldenzaal, - een plaats in mijn hart: mijn grootouders, mijn moeder, de hoek van de Alleeweg en Bentheimerstraat, waar ik dikwijls logeerde en bevriend was met Sjonnie, de zoon van de melkboer die elke dag met zijn paard naar de melkfabriek fietste. (Ook 100 woorden)]
3 opmerkingen:
Marius, mijn reactie kwam per ongeluk bij je log van gisteren terecht, maar het hóórt bij vandaag (bij het onderschrift)
Je bent ook niet meer bij te houden...
Nu dan, dan plaats ik het nog maar eens op de goede plaats.
~
Vanaf 1981 logeerde ik bijna 10 jaar achtereen rond november een lang weekend in Hotel Het Landhuis aan de Bentheimerstraat. (op een steenworp afstand)
Oldenzaal, daar woonde alle familie van mijn stiefoma. De Lutte en het Lonnekermeer, ik kwam er geregeld vanuit mijn geboorteplaats Hengelo(O): óók al in zekere zin - op een steenworp bij jou vandaan, was mijn leven al iets eerder van start gegaan.
Je ouders helemaal uit hun doen gehaald... It makes you wonder...
Onderhuids voelt een mens soms dingen aan die hij op dat moment niet kan plaatsen en soms vinden ze achteraf een verklaring. En evengoed beginnen die verklaringen dan veel later wellicht weer een eigen leven te leiden. En alles blijft interpretatie en evengoed blijven er de feiten op zichzelf.
jammer dat het verhaal al afgelopen is. er lijkt nog zoveel meer te vertellen, of mss zelf bij te fantaseren. zoals altijd je kleine lettertjes ook weer erg waardevol erbij =)
Een reactie posten