Poetry in my mind
Wat is er aan de hand dat het verkeer
op sloffen gaat? Er waait een woeste sneeuw
over het land en plukt zo de behoedzaamheid
uit je hersens, of beter, de zelfoverschatting -
op zeshoog kan ik gadeslaan hoe
de wereld een schepping kan zijn die
we niet in de hand hebben; denk aan ‘aandacht’,
weten we meteen hoe talrijk de bronnen ervan zijn -
niet meer dan wat gedachten uit de waarneming
getekend in het witte krijt, zoals de strooiwagens
zijn uitgerukt om zout of pekel te spreiden, terwijl
ik met volle teugen geniet van “FemmeClassique” en
weet dat we altijd alles uit de kast halen
om de schepping de baas te blijven, dat is
toch geen poëzie, maar een observatie
die ik als een spandoek op mijn akker zet:
“I’m sorry, no poetry for the moment”
[© MN, ‘Nu even niet’, 13 december 19:42 uur. Waarom laat ik mijn pen ook niet liggen wanneer ik haast niet weet hoe ik mijn hoofd moet houden,- maar mijn hoofd is zo vol, ’t is er altijd vloed. I’am waiting with a shaky head, the metamorfose is near, it confuses me and I am happy with M., the guide of my heart - it is peak hours rod run with this pain. Nevertheless, I am really grateful, full amazement and friendship. (Op 16 december om 15:50 uur verlieten de Topverhuizers, tegen de jachtsneeuw in, de H. Marsmanstraat.) – Het is 21:09 uur: natuurlijk is er nog veel te doen, en stapels paperassen die weg kunnen, maar het is al hélemaal mijn huis!
http://www.youtube.com/user/CaherineLaGrande#p/a/u/1/rblk4FNsUdg - Photo by Daniel Metz.]
Wat is er aan de hand dat het verkeer
op sloffen gaat? Er waait een woeste sneeuw
over het land en plukt zo de behoedzaamheid
uit je hersens, of beter, de zelfoverschatting -
op zeshoog kan ik gadeslaan hoe
de wereld een schepping kan zijn die
we niet in de hand hebben; denk aan ‘aandacht’,
weten we meteen hoe talrijk de bronnen ervan zijn -
niet meer dan wat gedachten uit de waarneming
getekend in het witte krijt, zoals de strooiwagens
zijn uitgerukt om zout of pekel te spreiden, terwijl
ik met volle teugen geniet van “FemmeClassique” en
weet dat we altijd alles uit de kast halen
om de schepping de baas te blijven, dat is
toch geen poëzie, maar een observatie
die ik als een spandoek op mijn akker zet:
“I’m sorry, no poetry for the moment”
[© MN, ‘Nu even niet’, 13 december 19:42 uur. Waarom laat ik mijn pen ook niet liggen wanneer ik haast niet weet hoe ik mijn hoofd moet houden,- maar mijn hoofd is zo vol, ’t is er altijd vloed. I’am waiting with a shaky head, the metamorfose is near, it confuses me and I am happy with M., the guide of my heart - it is peak hours rod run with this pain. Nevertheless, I am really grateful, full amazement and friendship. (Op 16 december om 15:50 uur verlieten de Topverhuizers, tegen de jachtsneeuw in, de H. Marsmanstraat.) – Het is 21:09 uur: natuurlijk is er nog veel te doen, en stapels paperassen die weg kunnen, maar het is al hélemaal mijn huis!
http://www.youtube.com/user/CaherineLaGrande#p/a/u/1/rblk4FNsUdg - Photo by Daniel Metz.]
10 opmerkingen:
Ik hou van die "no poetry"!
Dan kan ik je tenminste weer even simpelweg het allerbeste toewensen.
;-)
Lieve schat, jouw huis, jouw nieuwe weg.
Gefeliciteerd!
Ben in wat je bent.
Leef in hoe je wilt leven.
Laat M. je mede loodsen,
maar vergeet je eigen zender niet.
De wereld is gehuld in zacht wit,
het demt de wereld
in al zijn hevigheid.
Het maakt alles mooier:-))
Een sneeuwwitte zoen: Cath*
Het is al hélémaal jouw huis, wat klinkt dat goed ! Echt heel goed.
En dan comptine d'été erbij, zo mooi. Je kon geen betere keuze maken.
Amélie en haar happy life.
Ik hoop het zo voor jou, dat het je veel minder pijn zal brengen, zeer veel creatieve inspiratie en nooit verwacht dat je zo vlug al weer iets zou posten ! Man dit is echt schitterend, ondanks al dat verhuisgedruis. Wens je een zachte nacht met mooie dromen, begeleid door de mooiste tonen !
(Enkel het Engels nog een beetje bijschaven ;-))
Goh lieve Marius, je bent dus helemaal en hopelijk goéd op je nieuwe eiland geïnstalleerd? Ik hoop zo dat jij daar héél veel gelukkige momenten beleven zal en de moed om steeds verder te blijven doen daaruit putten mag. Ook als je no-poetry pleegt, blijven jouw mooie woorden balsem voor de ziel!
Tevens aangenaam om te beluisteren : 19 min. pianomuziek (6nrs) : http://www.pianoligconcert.be/
http://www.youtube.com/watch?v=flm4xcOyiCo
Fijn, zacht en mooi bericht;
een huis waar je thuiskomt.
Veel liefs,
Danny
Lieve Marius,
Zoals jij en ik eens door de sneeuwstorm de Berg en Dalseweg beklommen zo zat ik er vanmiddag middenin om thuis te komen. Wit, zacht, koud en alle tijd en in gedachten héél dichtbij.
Stel me voor dat je nu al geniet van wat is en wat je worden ziet.
DROOM JE DROMEN OPNIEUW.
Iedereen is afhankelijk van de droom van iemand anders.
Weltekust en tot morgen mobiel,
Lief S
Ik geloof Marius,dat een mens zich onnodig afmat en uitput door te proberen de schepping 'de baas' te blijven, want hebben we niet op een bétere manier 'de wind mee' door te zoeken naar dátgene waar ons hart naar uit gaat en zo uiteindelijk onszelf te leren kennen; mee te geven met dat allerdiepste in onszelf, waarin we uit Liefde en grootse Passie zonder moeite thuis zijn.
Liefste Marius zorg dat je nooit iets 'de baas' hoeft te blijven, want de baas over wát dan ook zijn, dat gaat over macht en de sterkste willen zijn, slaaf zijn op het competitieve strijdtoneel. Waakzaam zonder rust en atijd op je hoede met angst en bedreiging als decor. Voortdurend weggetrokken zijn uit je zelf.
Als we meegeven met waar ons hart naar uitgaat, dan volgt het decor dat bij ons hoort vanzelf, want het gelijke 'herkent en zoekt' het gelijke en vermengt zich er mee zonder énige antagonie.
Het is als thuiskomen en altijd slapen in rust en vertrouwen, daar wordt een mens - ook binnen onwrikbare beperkingen - uiteindelijk tóch gelukkig van.
"....... Maar zoveel pijn dan?" zul je zeggen:
Zelfs méégeven met pijn houdt de pijn in het gareel, want verzet roept altijd méér pijn op.
En je huis: "My home is my castle." zei je gisteren. En dat is duidelijk te zien. Het is een écht wonderschoon "Mariushuis", je ziel leeft er Zichtbaar in elk hoekje, het is meer dan ooit jouw veiligste Schuilplaats;
ik laat je nooit alleen, wees gerust!
Je kasteel ziet er enorm gezellig uit, Marius. Wat een mooie omgeving om in 'thuis te komen'. Enjoy!
Een reactie posten