Als ik opzie van mijn schrijfwerkEr drentelt de hele tijd een ekster over het dak dat ik weerspiegeld zie in de tuindeur. Dit geeft niet, maar het is op nauwelijks een meter afstand van een merelnest en dan geeft het wel. Een van de merels cirkelt onrustig rond de boom.
Het doet me denken aan een prachtige passage over een toevallige observatie van William Soutar, over hoe een merel flirtte met dode bladeren.
“De vogel keerde met zijn snavel steeds een paar blaadjes om en bleef vervolgens ter plekke staan met razendsnel bewegende vleugels. De enige verklaring die ik tot dusver voor dit gedrag heb, is dat hij de aandacht van zijn partner wilde trekken, die zich misschien buiten mijn blikveld bevond, want het lijkt een nogal absurde veronderstelling dat hij met zijn vleugels sloeg om wat eendagsvliegjes op te jagen die rond de blaadjes zweefden.”
[William Soutar, p. 220, Dagboek van een stervende, Uitgeverij Vorroux. Foto van Mariette, www.privetuin.]
12 opmerkingen:
Als ik hier naar beneden kijk, dan zit een poes (op een tussenverdieping) die zich Oostindisch doof houdt als het gekwetter begint op het benedenterras. Ze werd ooit geterroriseerd door een vlucht vogels die hun nest verdedigden en nu is de merelmoeder 'vrouw en meester'(Ze is herkenbaar aan een witte stip op de rug naar de staart toe) De 4 dikke mereljongen slikken gretig de pruimenstukjes binnen. We vragen ons af hoelang nog, want ze zijn toch al groot en dik. Heel leuk om te zien dat er een soort 'domke' of 'trage' bij zit, die soms verstrooid nog met open snavel zit te kijken terwijl de familie al verder getript is.
Aangename morgen gewenst Marius !
Mooi stukje proza van William. En een prachtige foto. Zelf genomen?
De ekster is een vroege vogel, mooi in zijn kleurenpracht en tevens een medogenloze `jonge zangvogelnest´ plunderaar.
Vertel-update je wel of dat nestje intact is gebleven?
De natuur kan hard zijn, trekt z'n eigen plan en kan vors in gaan tegen onze gevoelens. Dat ons lieve Lotje plotseling erg trots thuis kwam met een wel heel erg jong musje die krijste van angst maar waar ze meedogenloos mee speelde dat shockeerde ons meer dan we hadden verwacht. Het vogeltje was kennelijk niet meer te redden en dat Lot (in één keer groot) een paar uur later argeloos thuis kwam met een spetter bloed nog op het wit van d'r kop deed ons het ergste vermoeden voor de levensduur van de mus.
het koolmeesje wat de laatste weken hier regelmatig even 'hoi kwam zeggen' is al een paar dagen elders. denk ik.
maar mijn uitzicht is altijd schitterend, met Peuter in de buurt en al dagen regen op de 'achtergrond'.
als Peuter op bed ligt, zie ik 'm nog, met z'n pretoogjes en fantastische lach, in een klein lijstje naast het beeldscherm...
en in een gouden lijstje in m'n hart.
ook de nieuwe bloempjes hier op tafel zijn prettig om te zien.
de merel:-)))
zingt het hoogste lied voor ons voordat de avond valt, en zingt ons alweer vroeg uit de veren :-))
onze poes, een dikke rooie kater is er bang van,
want ze doen zó lelijk als je bij hun jongen in de buurt komt..
dat je gráág benen maakt...
ehhh poten in dit geval :-))
groetjes
klaproos
Een man moet soms wat doen om in de gratie te komen bij vrouwlief.
ja prachtig als je je zelf de tijd gunt om de natuur te zien en wat zich er allemaal in afspeelt!
Bloem
Ik vermoed eerder dat de merel het niet plezierig vond dat die ekster zo dicht in de buurt van het nest kwam. Wij weten immers dat de ekster een dief is, de vogels zullen het zeker weten!
Ja, dan geeft het wel want een ekster durft al eens een echte vandaal te zijn, dus als er hier in onze tuin vogels alarm slaan (een koolmeesje, lijster, merel of noem maar op) en het stopt niet, dan gaat er altijd wel iemand van ons (ik of één van mijn studerende dochters) naar buiten om even in de handen te gaan klappen en de rover te verjagen, dus wacht de Vlaamse gaai, ekster, ... nu wellicht tot we niet thuis zijn :-)
Mooie foto van resp. Mariette en Gerda.
Ik begrijp die heisa rond de ekster niet. In mijn tuin leeft ie samen met alle andere vogels, vreedzaam onder elkaar. Hij heeft alleen problemen met de kauw. Ook stal ie nog nooooiiit de lepeltjes of sieraden, zoals al eens wordt beweerd. *wink, big smile*
Maar een merel kan inderdaad behoorlijk krijsen als er al was het één klein dingetje in zijn omgeving verandert. Dat doet ie voor elk levend wezen dat toevallig te dicht bij zijn nest komt. Een goéde waker!
Edoch, we gaan hier te ver voorbij jouw bedoelingen met dit knap stukje opservatie- en schrijfwerk, denk ik.
PS: niet te moe, lieve Marius, van het weekendje uit? En is de verkoudheid nu definitief voltooid verleden tijd?
Wij hadden dit jaar ook weer 2 nestjes in de tuin en dat is altijd een paar dagen oppassen met de hond wanneer ze uitvliegen. Nou ja , uitvliegen kun je het nog niet noemen dan , meer uit stuntelen :):)
Een reactie posten