Postvogel IIHij zei dat het op z’n route lag
Mijn eiland staat voor iedereen open. Hij zat daar rustig op de rand van mijn leren fauteuil, zei niets maar pikte met zijn snavel tussen zijn tenen zoals ik dat vroeger mijn kanarie zag doen en wat ik beschouw als een bewijs van thuis zijn. (Hoewel, thuis zijn en gekooid, gaat dat samen?) Ik was net klaar met het schrijven van een kaart die ik op de tafel voor het Mariabeeld legde. Voor ik er erg in had, was hij ermee verdwenen.
“De vogel vloog op het juiste adres binnen maar trof niemand thuis. Hij fladderde wat rond en veroorzaakte wat rommel. Het lieve dier kan van niets weten en is er toch zeker van dat jullie thuiskomen. Schrik dus niet, hij brengt wat geluk, wat troost, wat geduld, en vliegt weer weg.”
[Foto van Jaap van de ansichtkaart die ik hem stuurde; “Brieftaube” Gerhard Glück.]
13 opmerkingen:
Bedankt voor het kaartje. Ik heb het gevonden, maar je moet hem maar zeggen dat hij die rotzooi een volgend keer achterwegen moet laten. :-))
Ik hoop dat de anderen het ook vinden.
Ik hoop dat het een "duif" is, dan stuur ik ze jou terug ;-)
glimlach
Novelle
(Hoewel, thuis zijn en gekooid, gaat dat samen?) Ik denk dat we eerst het begrip thuis moeten herdefiniëren. Thuis is veiligheid. Thuiskomen is terug keren naar je centrum, the most inner core. Daar kan van gekooidheid geen sprake zijn.
Ik hou meestal niet van post, maar op zo,n byzondere manier gebracht zal ik het niet in een hoekje deponeren.
Hier vlakbij is een kauwtjeskolonie em soms zit er een kraai tussen.
Bijna dagelijks fiets ik onder de hoge bomen,verwonderend te kijken naar deze impossante dieren, *ooit een x de stinkvijver ingegaan om een kauwtje uit de vislijn te helpen.Sindsdien vertrouw ik erop dat ze hun uitwerpselen eventjes inhouden tot ik gepasseerd ben.* Slimme dieren, die kraaiachtigen. Machtig mooi te zien hoe ze met zijn allen terugkeren naar hun nest, of te zien hoe ze elkaar helpen als er een roofvogel in hun contreien alarm veroorzaakt.Strax als ik er weer doorheen fiets zal ik opletten of er een kraai tussen zit.
Ik zal hem vriendelijk benaderen,en hoop dat ie niet wordt afgeschrikt.
* Sluit alvast de kater op, voor het geval dát..*
Thuiskomen is als wegvliegen, je kunt er alles loslaten.
Geen kooi die dat beschermen kan.
Post verzacht soms,
woorden kunnen verontrusten
en duiven ... daar houd ik niet van!
Geef mij de Adelaar in zijn vlucht!
**
lieve marius, wat fijn toch dat jouw eiland voor iedereen open staat. bevestigen zulke logjes weer. dank je voor het geluk, de troost en het geduld.
ik stuur je een virtueel vogeltje terug met een kaartje met wat engelse kreten, zoals 'home is where the heart is' en 'a house doesn't make a home' en nog wat meer... lees ze maar ; )
Je hebt een zeer fijne mentaliteit.. je eiland open voor iedereen, is een mooie eigenschap...
ik schrik niet marius, ben niet van het schrikkerige soort mens:-)
ik hou van vogels:-)
groetjes
klaproos
Als je post zo wordt bezorgd is altijd nog vele malen mooier dan 'e-mail'
Grappig, ineens zie ik je niet meer als een 'virtueel' iemand, in de losse zin, maar ook als iemand met een adres. Waar je gewoon heen kunt rijden. En dat duurt ook nog niet eens zo lang. Wie weet! Of zou er dan iets van de magie verdwijnen?
If you find a feather,
a little white feather,
and soft and tickly feather,
pick it up and put it in your pocket.
A feather is a letter
from a bird saying,
remember me,
do not forget me,
remember me always
Voor wat troost en wat geduld, moet je "wat rommel" over hebben :-)
Een reactie posten