Wenn Sie das Leben kennen, geben sie mir doch bitte seine Anschrift.
Jules Renard
Een levensgroot opschrift op een buitenmuur in Weimar. Jules Renard (1864-1910). “Hij had een aangeboren misantropie in zich en iets knoestigs en solitairs”, schreef Sartre. Maar ik bewonder zijn twee dagboeken, verschenen in de reeks Privé-domein van de Arbeiderspers, en herinner me regels, zoals: “De aarde die inslaapt trekt de nacht over zich heen.” “Er zijn momenten dat alles goed gaat, maar wees niet bang, dat gaat wel voorbij.” “Ik houd van je zoals van de zin die ik in mijn droom heb bedacht en die ik niet meer kan terugvinden.”
Ich wünsche Dir das wir solange wir atmen, das Staunen über das Wunder Leben und die Freude das wir leben niemals aufgeben, zo luidt een zin die ik ergens las in het Goethe-Haus. Zie je, zo leeft bij ieder in alle tijden het menselijk verlangen, enerzijds juichend over de vreugde die het leven is, anderzijds te willen weten hoe het mogelijk is het leven te leven. Dat is elke dag werken, ook voor hen die alles lijken te hebben waarvan wij denken dat het hen zo eenvoudig lijkt te maken om goed te leven. Het is, denk ik, als een vuur dat je moet weten aan te steken zonder dat je je vingers brandt.
[Afbeelding: Jules Renard par Jack Rollan. De genoemde twee delen in de PD-reeks, nr. 140, zijn getiteld Dagboek 1887-1899 en Dagboek 1900-1910. Denk niet, omdat het van meer dan 100 jaar geleden is, dat het niet meer leesbaar zou zijn, integendeel – het is met een flinke teug ontzag op te snuiven!]
Jules Renard
Een levensgroot opschrift op een buitenmuur in Weimar. Jules Renard (1864-1910). “Hij had een aangeboren misantropie in zich en iets knoestigs en solitairs”, schreef Sartre. Maar ik bewonder zijn twee dagboeken, verschenen in de reeks Privé-domein van de Arbeiderspers, en herinner me regels, zoals: “De aarde die inslaapt trekt de nacht over zich heen.” “Er zijn momenten dat alles goed gaat, maar wees niet bang, dat gaat wel voorbij.” “Ik houd van je zoals van de zin die ik in mijn droom heb bedacht en die ik niet meer kan terugvinden.”
Ich wünsche Dir das wir solange wir atmen, das Staunen über das Wunder Leben und die Freude das wir leben niemals aufgeben, zo luidt een zin die ik ergens las in het Goethe-Haus. Zie je, zo leeft bij ieder in alle tijden het menselijk verlangen, enerzijds juichend over de vreugde die het leven is, anderzijds te willen weten hoe het mogelijk is het leven te leven. Dat is elke dag werken, ook voor hen die alles lijken te hebben waarvan wij denken dat het hen zo eenvoudig lijkt te maken om goed te leven. Het is, denk ik, als een vuur dat je moet weten aan te steken zonder dat je je vingers brandt.
[Afbeelding: Jules Renard par Jack Rollan. De genoemde twee delen in de PD-reeks, nr. 140, zijn getiteld Dagboek 1887-1899 en Dagboek 1900-1910. Denk niet, omdat het van meer dan 100 jaar geleden is, dat het niet meer leesbaar zou zijn, integendeel – het is met een flinke teug ontzag op te snuiven!]
7 opmerkingen:
Ik ken deze (dagboek) schrijver niet.
Wat heeft hij nog meer gedaan?
Maar je hebt wel gelijk, bij iedereen leeft het menselijk verlangen.
En het vuurtje weer gaande houden..
Zonder je vingers te branden valt niet altijd mee..
“Er zijn momenten dat alles goed gaat, maar wees niet bang, dat gaat wel voorbij.” dat vind ik een typische marius-zin ! die zin daarna is trouwens ook schitterend.
oude boeken lezen vaak juist makkelijker weg, vind ik, omdat je er eerder 'diep' inzit. ik heb hier nog villette van charlotte brontë uit 1853, pràchtig... mooier ook dan het alom geprezen jane eyre, vind ik persoonlijk...
en, over boeken gesproken, vandaag kreeg ik er één kado ! zomaar ! heerlijk ! helemaal omdat ik niet zo vaak een boek kan kopen... maar gelukkig 'heb' ik jou ook nog ! en dank daarvoor !
Wens ik jou ook ! Das wir solange wir atmen, das Staunen über dat Wunder Leben und die Freude das wir leben niemals aufgeben.
Want zelfs al hing het al eens aan een zijden draadje, toch is bovenstaande niet evident, soms zelfs minder evident. (1 ding is zeker,ik heb in heel mijn leven nog nooit zoveel Duits gelezen en proberen te begrijpen)Zopas op de radio gehoord in een interview: si tu penses globalement, ça peut donner le vertige...
Ja, en "smouldering" heeft ook heel veel betekenissen.
Wat levensvreugde en muziek en film betreft : ik heb zopas de cd van Frida Kahloo eens keihard gezet. Niet enkel prachtig maar ook zéér krachtig !
Doe mij ook maar een voorschrift aub :-)
Inderdaad, één van de mooiste zinnen die ik ken: “De aarde die inslaapt trekt de nacht over zich heen.”
Marius, Weimar was waarschijnlijk een paradijs voor jou. De streek is doortrokken van cultuur...
PS: moet je alles steeds weer intikken? Raar... normaal zou dit niet moeten, anderen hebben dit probleem blijkbaar niet. Maar weblogs wegen zijn ondoorgrondelijk hé *wink, big smile*
Maar ook bij jou moet ik telkens weer alles intikken hoor!
Merciekes voor de lieve wensen!
Een reactie posten