Zijn naam is Amadeu de Prado, je ne peux pas vous oublier
Zodadelijk lees ik de laatste twee pagina's, met opzet almaar uitgesteld omdat ik er aan dacht dat De Prado echt heeft bestaan. Ik vind het de knapste roman die ik ooit las. En het is vermoedelijk de enige die ik nogmaals ga lezen. Het leven van Gregorius ‘eindigt’ onzeker, dat heb ik al gezien, eigenlijk wel jammer, maar een 'happy end' of iets dergelijks zat er ook helemaal niet in en zou ongeloofwaardig zijn. Laten we maar geloven dat Doxiades gelijk had, dat het uiteindelijk allemaal meeviel en goedkwam en dat hij de Spaanse geschiedenis is gaan bestuderen want hij was zeer geïmponeerd door Estafania. Ten slotte zou hij een boek schrijven over het Portugese verzet en daarin zou Amadeu weer terugkeren, Joao Eca ook. Maria João Avila, de schatbewaarder van zijn gedachten eveneens, maar de geschiedenis zou beginnen met het drama rond Mendes en de diepe vernedering die er op volgde.
Amadeu de Prado, mijn grote held, de dichter, de kluizenaar van de liefde, de man met een drang om geheimen te doorvorsen, de goede arts die tijd, medegevoel en begrip met gulle hand wist toe te dienen.
Gregorius die de boeien lossloeg van het zwaar vergrendelde hart van Adriana.
Ooit verandert alle pijn in oud zeer.
Merci Pascal.
[Pascal Mercier, Nachttrein naar Lissabon, Wereldbibliotheek.]
Zodadelijk lees ik de laatste twee pagina's, met opzet almaar uitgesteld omdat ik er aan dacht dat De Prado echt heeft bestaan. Ik vind het de knapste roman die ik ooit las. En het is vermoedelijk de enige die ik nogmaals ga lezen. Het leven van Gregorius ‘eindigt’ onzeker, dat heb ik al gezien, eigenlijk wel jammer, maar een 'happy end' of iets dergelijks zat er ook helemaal niet in en zou ongeloofwaardig zijn. Laten we maar geloven dat Doxiades gelijk had, dat het uiteindelijk allemaal meeviel en goedkwam en dat hij de Spaanse geschiedenis is gaan bestuderen want hij was zeer geïmponeerd door Estafania. Ten slotte zou hij een boek schrijven over het Portugese verzet en daarin zou Amadeu weer terugkeren, Joao Eca ook. Maria João Avila, de schatbewaarder van zijn gedachten eveneens, maar de geschiedenis zou beginnen met het drama rond Mendes en de diepe vernedering die er op volgde.
Amadeu de Prado, mijn grote held, de dichter, de kluizenaar van de liefde, de man met een drang om geheimen te doorvorsen, de goede arts die tijd, medegevoel en begrip met gulle hand wist toe te dienen.
Gregorius die de boeien lossloeg van het zwaar vergrendelde hart van Adriana.
Ooit verandert alle pijn in oud zeer.
Merci Pascal.
[Pascal Mercier, Nachttrein naar Lissabon, Wereldbibliotheek.]
15 opmerkingen:
Il ne faut jamais oublier (ni désesperer), la vie en soi est déjà un souvenir.
Binnen enkele weken vertrek ik voor een paar dagen naar Lissabon, nét tijd genoeg om het door jou zo geprezen boek te lezen, denk ik... Merciekes Marius!
off topic: er is een site waarbij je beoken fotografeerd (zoals jouw foto) en daarmee een gedicht maakt..ik ben even de naam van die site kwijt...stapelgedicht geloof ik...
Misschien iets voor jou? :)
Ooit verandert alle pijn in oud zeer..en dan doet het niet zo,n pijn meer?
Als de rimpeling in water, doet oud zeer de gedachten naar pijn heel af en toe herleven..
> Zoals je wilt, collega-dichter; de stapel die ik maakte, viel tot twee keer om.
> Wie heeft er geen oud zeer Feex, maar het staat nieuw geluk niet in de weg.
Ja daar moest ik net als Gobboe aan denken , stapelgedicht . dat moet met jouw vele boeken geen probleem zijn Marius !:)
http://www.stapelgedichten.nl/index.html
Kijk Marius hier is die site .Het mailadres waar je het naar toe kunt sturen staat in de header van dat blog !:)
Vanmiddag gehoord op de radio Marius : 'Geluk bestaat bij gratie van de overgave aan de ander' (F. Thomese)Sluit mooi bij je woorden aan.
Oh Marius, pas gezien dat Paasilinna 's huilende molenaar hier bij staat. Schitterend vond ik dat. De gifkokkin van hem vond ik ook heel goed ! Een aanrader.
Isabel Allende lees ik minder graag dan Garcia Marquez (liefde in tijden van cholera is dan mijn favoriet) Sandor Marai ligt me minder.
Tja, geen happy end. Ik zet hem toch maar op het lijstje voor mijn verjaardag.
de paar zinnen die je toen ooit als reactie schreef, 'hoe deden woorden dat ?' hadden me de titel al doen noteren voor toekomstige verlanglijstjes...
hoe doen woorden dat toch ?
Mooi zo!
Oud zeer is eigenlijk een soort fantoompijn, een rouwproces van/over iets wat eigenlijk 'vanzelfsprekend' had moeten zijn.
@ Redstar, herleven, herbeleven wordt veel gebruikt vaak om het een plekje te geven... Soms denk ik dat het wel goed is,gewoon er over te kunnen /durven praten. maar als degene er in blijft hangen is het negatief.
En zomaar ter verduidelijking :als toeschouwer ervaren.
Nachttrein naar Lissabon ligt klaar. En nu ben ik natuurlijk ook benieuwd naar wat je van Dino Buzzati vond (ik vond het prachtig).
Daar heb ik zoveel over gehoord, de nachttrein naar Lissabon! Ik denk dat ik nu ook nieuwsgierig ben.
Een reactie posten