Liever de rozen dan het zwaard
Tegenover de vreemde of vervreemdende sunrise
kennen we gelukkig ook die van de betovering, wanneer
we beneden komen in een alles strelende lichtval die
ons een leven wenst waarop we in stilte al hoopten,
waar zelfs een bekoring van uit gaat die zwanger is
van warmte, van vrolijkheid, die alle somberheid weet
uit te wissen, zo gemutst wil elke mens graag zijn, licht
gekleed, lichtvoetige gedachten, helder, even onbekommerd.
Voor die een gelukkige morgenstond proeft, weet
dat het leven haar beloften niet slechts geschreven laat,
dat de akkers wel doorploegd zijn en onze zintuigen
op scherp staan voor al dat van deze vrede een illusie maakt.
[MN, in ‘De eenvoud van geluk’ bij een schilderij van Jan van Loon.]
19 opmerkingen:
sorry dear dear Marius, ik begrijp de laatste zin niet. (mag ik dat wel zeggen of hoef ik hem niet te begrijpen)
mooie kop heb je weer...
WAW ! Prachtige ommezwaai, dat is wel duidelijk, tegenover al dat zwart zo'n schitterend licht . Moge die eenvoud van geluk héél lang duren, lieve dichter. Ik zou er van plezier wel een hoop smileys tegenaan gooien maar eenvoud siert, dus laat het maar zo.
Wow Marius, Wat een mooie verassing:-)
Iemand trouwens de lichtval op de deur van de afbeelding gezien? schitternd
Net als je woorden..
haha ik las het al bij john (redstar) laatst en nu is het hier dan zwart. ff wennen hoor! (alhoewel sommige foto's echt veel beter uitkomen tegen een zwarte achtergrond, alleen daarom al twijfel ik ook soms!)
je woorden van vandaag zijn weer schitterend!
(o en ja, die lichtval op die deur is ook prachtig! ik kan het bijbehorende gevoel bijna voelen...)
Licht bestaat bij de gratie van het duister. Johannes van het Kruis zei: het duister is mij licht genoeg. Hij begreep en leefde het.
En wij, wij worstelen verder en klampen ons vast aan het licht.
Prachtig die twee logjes kunnen we het i.p.v. tegenstelling niet beter als polariteit leren ervaren? Waarmee ik niet wil zeggen dat we ons moeten laten sudderen in het duister, maar als het er is dan is het er. Ook dat gaat voorbij.
Ik ben blij dat ik er even wat meer tijd voor heb genomen.
Aansluitend bij Elly, idd, zoals Christophe André schrijft in De kunst van het geluk : "Want geluk is een levende emotie die ontluikt, groeit, tot bloei komt, verwelkt en weer verdwijnt. Net als een dag-en-nachtcyclus bestaat er een cyclus van geluk. Die natuurlijke beweging is onze draad van Ariadne langs de hier verzamelde meesterwerken die de ochtenden, de middagen, de schemer en de nachten van geluk verbeelden. Net als natuurlijk de oneindige keren dat het geluk weer terugkomt..." Kon het niet laten het nog eens te citeren Marius, sluit zo mooi aan op de manier waarop je mooie weblog met schilderijen en tekst is opgebouwd.
machtig marius...
de lichtval.. ik ben er veel mee bezig en kan daar enorm van genieten...
net als van jouw schrijfsels,
xxx
klaproos
Daar ben ik ook weer eens Marius en bem van plan om weer vaker langs te komen . Ben erg druk de laatste tijd , vooral met m'n ouders en dat doe ik met liefde hoor .
Prachtig weer , de hele sfeer in dit gedicht en nu ga ik hieronder ook alles bijlezen :)
Als wij niet meer geloven
dat het kan
Wie dan wel?
Als wij niet meer vertrouwen
op 'houden van'
Wie dan wel?
Als wij niet meer proberen
Om van fouten wat te leren
Als wij 't getij niet keren
Wie dan wel?
Als wij niet meer zeggen
hoe het moet
Wie dan wel?
Als wij niet meer weten
wat er toe doet
Wie dan wel?
Als wij er niet in slagen
De ideeën aan te dragen
Voor een kans op betere dagen
Wie dan wel?
Als wij niet meer geloven dat het kan
Wie dan wel?
Als wij er niet mee komen, met een plan
Wie dan wel?
Als wij er niet voor zorgen
Dat de toekomst is geborgen
Voor de kinderen van morgen
Wie dan wel?
Als wij onszelf niet dwingen
Een gat in de lucht te zingen
Waar zij in kunnen springen
Wie dan wel?
© Paul van Vliet
Een onvergetelijk gedicht zette je hier neer, Marius, op deze dag toepasselijker dan ooit.
Je commentaar met een brok in de keel gelezen, jongen!
.
Als ze moe zijn
van mooi te wezen
buigen tulpen hun hoofd
en dan nog schrijven
ze schoonheid
vlekken licht in een gedicht
wij kunnen slechts
de schaduw lezen
van hun woorden
wij wezen zonder Muze
PS.
Dag Marius,
ik stel vast dat we elkaar gemist hebben.
Jij zat daar
en ik hier.
Virtuele visite.
.
Uvi
knappe denker, lezer, in het hoofd.
zie dat je ze al hebt gepost.
dank en groeten
ludo
Nog even Marius,
van wie is die denker?
Ongewoon mooi schilderij.
Uvi
Ja prachtig, zo moet een morgenstond zijn. Maar is niet alles een illusie? Verbergt je lichte gedicht de donkere achtergrond van je gemoed, weerspiegeld in de nieuwe layout van je site?
Zwart, donker en slecht leesbaar, jammer!
> Yvette, het is een letterlijk en figuurlijk waken over de schijn der verschijnselen.
> Uvi, het schilderij bovenaan is van Rudolf Hagenaar, onderaan van Ludo van den Heuvel.
> Gerhard, zou álles een illusie zijn, zouden we dan de verwondering kennen? En ik wilde al langer terug naar mijn oorspronkelijke lay-out, meer sober (geen uitvoerige uitleg over de aard van de weblog) en meer van 'mezelf' door middel van een mooie kopfoto. Tegelijkertijd is het waar dat door recente gebeurtenissen mijn gemoed eerder de tranen dan de lach kent.
> Ludo, vooral jij veel dank voor dit portret waaraan eerdere schetsen vooraf gingen; deze mag ik graag verbeelden. Dank en groeten naar het Vlaamse land, naar je onvermoeibare potloden en penselen.
Prachtig Marius. Al lezend hoor ik vooral de stilte van die vroege momenten met alleen licht en warmte en zijn. En dan ineens is er een geluid, iets valt of stemmen op straat, en dan is het voorbij. Ingehaald door het leven, de dag is begonnen.
Daar zou ik kunnen wonen
Een reactie posten