Whisperings of the Soul. Een weblog over de hobbelige, onvoorspelbare weg naar ouderdom.

Een ‘beeld’ vertelt zichzelf, dat is juist de schoonheid ervan (11)

Ja, ik kan niet anders dan toegeven onmiddellijk te kijken naar de schoonheid van de billen en die fraaie lijn langs haar rechterschouder, dat zal wel het ‘natuurlijke’ oog van de man zijn, terwijl haar ogen serieus lezend op de wand gericht zijn, maar waarom naakt? Elke kunstenaar schetst en schildert of aquarelleert naakten, elke fotograaf zoekt een welwillend model voor zijn lens want niets lijkt méér bekoorlijk dan de blote pose van een vrouw, bij voorkeur in een landschap, op een sofa of in een variatie van houdingen in de studio.
Toch trof deze foto een andere lijn in mijn gedachten, of beter, in mijn herinnering. Henry Miller had in zijn prachtige bungalow in het ongelooflijk mooie landschap van Big Sur, Californië, een wand die precies zo, maar wellicht kleurrijker, vol stond met gedichten, aforismen, schetsjes en gekkigheden, geschreven of getekend door zijn gasten, met een pen, potlood of pastelkrijt. Huiselijke en ongetwijfeld amusante graffiti, handschriften van talrijke kunstenaars, schrijvers en dichters. Zou ik hiermee het mogelijke vooroordeel, dat een man slechts kijkt met het oog, kunnen doorschrappen? Misschien is het wel een vleugeltje onnadenkendheid.

[© MN. In ‘Eros, te heet onder de voeten?’ (Or just always too much personal? We tonen elkaar geen naakt! Ik zou de knuisten van mijn vader vrezen.) Afbeelding: photo “Writing on the wall” by Kees Terberg. Overigens: van harte aanbevolen, een donatie voor de weeskinderen van Ghana, zie einde log 25 december van http://sanaschrijft.blogspot.com/]