Het lied voor zijn jarenlange muze is gebroken
De dichter ziet om naar al zijn akkers,
ze zijn niet verloren, maar er is evenmin
over te schrijven alsof er nog een strook land
vrij is. Het slotwoord is al geschreven
en gaat over de fragiliteit van liefde.
De dichter is geen rots gebleken en betreurt
dat hij en zijn lief een ander pad kiezen, hopelijk
met een hart, maar tevens met ’t hart onder de arm.
Hier wonen nu twee verlaten mensen die elk
hun have en goed verzamelen, de herinneringen
en verlangens onder de huid, maar met dit gedicht nu
zal alles voorgoed gaan slapen.
[© MN, in “Tot ik mezelf uitroei voor wie ik liefheb”, zei Christine D’haen, maar onze realiteit is tot verdriet anders dan het woord van Christine doet vermoeden of hopen. Beter is: ‘De waarheid aan het licht’.
(Een vervolg op het vorige, maar het had er ook aan kunnen voorafgaan.) Afbeelding: painting by Broderson.]
De dichter ziet om naar al zijn akkers,
ze zijn niet verloren, maar er is evenmin
over te schrijven alsof er nog een strook land
vrij is. Het slotwoord is al geschreven
en gaat over de fragiliteit van liefde.
De dichter is geen rots gebleken en betreurt
dat hij en zijn lief een ander pad kiezen, hopelijk
met een hart, maar tevens met ’t hart onder de arm.
Hier wonen nu twee verlaten mensen die elk
hun have en goed verzamelen, de herinneringen
en verlangens onder de huid, maar met dit gedicht nu
zal alles voorgoed gaan slapen.
[© MN, in “Tot ik mezelf uitroei voor wie ik liefheb”, zei Christine D’haen, maar onze realiteit is tot verdriet anders dan het woord van Christine doet vermoeden of hopen. Beter is: ‘De waarheid aan het licht’.
(Een vervolg op het vorige, maar het had er ook aan kunnen voorafgaan.) Afbeelding: painting by Broderson.]
9 opmerkingen:
Liederen zijn als lange winteravonden, soms ondoorgronelijk en vol van verlatenheid, maar ach, je kunt ze in verschillende toonaarden zingen.
Behalve als de stem gebroken achter is gebleven, ja, dan komt er niet veel klank meer van ...
Er is echter altijd weer de mogelijkheid voor een nieuw lied, hoog aangeheven of diep doorgrondelijk warm, zinderend en zalvend.
Isolde*
ondoorgrondelijk
zelfs de sterktste rots
in de branding
slijt.
het is
het leven.
ik wens je een week vol hoop!
De waarheid aan het licht is geen gemakkelijke weg. Wel de enige. Maar het is nooit DE waarheid.
Maak er een goede week van. Als de vorst minderd dooit de sneeuw weg.
.
Gelukkig is de dichter geen rots,
maar
het zand dat door je vingers glipt...
het ochtendlicht nog niet verknipt tot uren
de wind die door haar haren streelt
het vuur dat na het laaien is gaan liggen
en zoveel andere verhalen op het strand
van vrouwenlippen ...
.
Uvi
Ook rotsen raken wel eens een brokstuk kwijt. Niets mis mee denk ik.
Het geeft nieuwe kansen bij het inslaan van een nieuw pad, een nieuwe weg. Het leven is te kort om als maar op die splitsing te blijven staan denk ik...
Hij blijft een rots in de branding voor zichzelf en hield zelf stand en bij zo'n ferme stormen is dat is al heel wat ! Moge 2009 veel betere tijden en perspectieven bieden.
Ik leer en geniet van de dichter,
maar ook van zijn bezoek(st)ers.
Zelfs al is middernacht reeds voorbij.
Ik wens je een stralende ochtend,
Marius
verdwaalde zinnen, en toch
het is wel een 'thuiskomen',
maar niet van degene
waarop je wacht
die komt binnen
in wat je dacht...
© angela hart
STERKTE mijn lieve dichter, ook dat kom je te boven...
Een reactie posten