Goed willen leven is een daad van liefde
In ’t glinsterend zout van een traan
Is dat zo’n driekwart mens,
van schedel tot onder schouderblad,
daar huizen verstand, vrees en andr’e emoties?
Waarom veinzen hen meester te zijn
als de pijn mijn koning is en
de koningin mijn hoedster niet meer is?
D’eenzaamheid smaakt bitter, stelt vragen
en beproeft mij, eens die kleine man
met haar tot op de navel.
Laat ik toch eens lef hebben, laat
ik mij vermannen, ’t is niet de eerste
en evenmin de laatste strijd,
vrienden, geef me de wapenen, reik
me de moed, klaar en krachtig
dring ik aan op de lente
en straks de zomer, zie je,
ik wil niet van de wereld af, met enige genade
kan deze rammelkist nog jaren mee.
[© MN, ‘De man en zijn verlangen’. Een existentieel moment? Afbeelding: “Breakthrough” by Dare Turnsek.]
In ’t glinsterend zout van een traan
Is dat zo’n driekwart mens,
van schedel tot onder schouderblad,
daar huizen verstand, vrees en andr’e emoties?
Waarom veinzen hen meester te zijn
als de pijn mijn koning is en
de koningin mijn hoedster niet meer is?
D’eenzaamheid smaakt bitter, stelt vragen
en beproeft mij, eens die kleine man
met haar tot op de navel.
Laat ik toch eens lef hebben, laat
ik mij vermannen, ’t is niet de eerste
en evenmin de laatste strijd,
vrienden, geef me de wapenen, reik
me de moed, klaar en krachtig
dring ik aan op de lente
en straks de zomer, zie je,
ik wil niet van de wereld af, met enige genade
kan deze rammelkist nog jaren mee.
[© MN, ‘De man en zijn verlangen’. Een existentieel moment? Afbeelding: “Breakthrough” by Dare Turnsek.]
20 opmerkingen:
Dit lijkt
een fluistering
van de eigen ziel
in hunkering
naar welke lente?
Lief S
Beste Marius,
Ongetwijfeld heb je genoeg positieve bagage om kracht uit te putten!
Én mensen leven duidelijk met je mee, zoals het zou moeten zijn in het leven. We doen ons best en dat is een goed begin.
Vriendelijke groet.
Het is vallen en opstaan Marius. Soms blijkt een traan een diamant, wanneer men na het vallen weer mág opstaan, al waait de angst ook nog zo om het hart.
Waar het glinsterend zout van een traan, een daad van liefde is, daar is de ontkenning er van een daad van geweld -ja, waarom veinzen?
Ga op weg Vriend, en draag de lente -hoe dan ook- het glanzend oog van de zomer in.
Die rammelkist haalt het wel in zoveel vriendsachap.
lieve marius, ik wacht ook zo op het vitaliserende van de lente.
deze eindeloos durende winter heeft ons tot grijsgeworden kinderen gemaakt.
maar ik hoorde vanmorgen door de gordijnen heen het ochtendgetjilp van de vogels.
nog even......:))
Hoe kunnen we de lente voor je zijn
Hoe kunnen we je moed aanreiken
Hoe kunnen we je kracht verzamelen
en hoe kunnen we je het altijds waardevolle laten ontdekken.
Er is niets dat al niet in jezelf aanwezig is lieve Marius.
:-)
die rammelkist van jou kan inderdaad nog jaren mee,
en ik zou hem maar lekker laten rammelen, want krakende wagens lopen het langst :-)
marius....
laat het een fijne avond voor jou zijn
xxx
Er is niets dat al niet in jezelf aanwezig is, schrijft Elly.
Wil me daar graag bij aansluiten.
De indrukwekkende kracht die jij ons al voorgeleefd hebt en die gegroeid is uit en doorheen al jouw kwetsbaarheid, toont ons zo'n lieve moedige vriend in al zijn waardigheid. Je bent moedig in het tonen van je kwetsbaarheid. En mensen leven zéker innig met je mee. De lente komt eraan, nog even geduld.
. Het is avond, bijna half tien en open nu pas mijn laptop en lees over het beeld van een man. Die man ben ik en jullie vriendschap en bemoediging ontroert me en is een bron van kracht of vitaminen en als het dat niet is, dan zijn het weldadige morele geschenken.
Wat deed ik dan vandaag? De ontdekking van de tv (ik keek zelden): gisteren de Darwinreis en Zembla en ook herinner ik me mijn verbijstering over het politiek volkomen negeren van een gefundeerde visie van een jonge vervolgde Afghaanse politica die uitlegt waarom 'men' niets begrijpt van die krijgsheren ... en zojuist heb ik met groot genoegen bijna drie kwartier naar een innemende Harry Mulisch geluisterd - de man is 84.
Ik heb voorts het boek uitgelezen van Atiq Rahimi, "Steen van geduld", een prachtig maar zeer triest verhaal en tegelijk een ode aan de Afghaanse vrouw - wonderlijk hoe een man dit boek heeft kunnen schrijven. Schitterend en sober eveneens, en omgekeerd, een boek dat de ziel van mannen raakt, maar dan in ruïnerende zin.
Marius, het is al gezegd:
de moed, de liefde,
ze zijn al aanwezig in jezelf,
maar een deugddoende reactie
kan zo motiverend werken,
kan je omhoog tillen,
boven het soms verdrukkende alledaagse uit.
Ja, het helpt.
Laat het helpen.
Met de lente komt er een explosie
van nieuwe levenskracht...
Hartelijke groet.
De wapens, de moed, de strijdkracht. het zit in jezelf. Het staat al in de reacties geschreven, maar dit is wat ik dacht voor ik die zag.
Je gevecht zul je alleen moeten voeren, en weet dat je kunt winnen.
Ik vind dit van zo'n ongemene, inmooie poëzie, ik las het met tranen in de ogen. De hoop die eruit spreekt, ondanks al je zware problemen, maakt dit tot een pareltje van je kunnen, lieve Marius.
BLIJVEN VECHTEN hé!
Marius, u vraagt om kracht,maar weet u wel hoeveel kracht ik put uit uw voorbeeld,
en ik ben er zeker van dat ik niet alleen ben.
Al bent u zelf een groot voorbeeld voor velen,
ook u kunt bij mensen te rade gaan, die ook voor u nog een voorbeeld kunnen zijn.
Dan denk ik aan die wetenschapper en pracht-mens Stephen Hawking.
Al is de lichamelijke aftakeling ver gevorderd, de geest blijft springlevend!
vriendelijke groet,
ria
De traan als vruchtbaar symbool van het leven
Afstand tussen het denken en het doen
Voor nu reik ik je aan:
de warmte van vriendschap
de sterke schouder
de armen om je mooie ziel.
Tranen zijn als reinigend vermogen,
te laten afvloeien wat in de weg zit, op de weg tot last is, of mooier nog, te ontroeren om dat wat je niet draagbaar acht.
Lieve schat, houd moed, de lente komt er aan!
X
Cath*
Wat lief Ria3; ... een traan verlaat nu glinsterend mijn oog. Ja Ria, je bent daar zeker niet alleen in!
Marius je wordt gedragen door zo velen!
sorry: 'Ria39 dus', dat mag duidelijk zijn.
vriendelijke groet voor de rammelkist.glimlach
van Novie
Lieve Marius,
verwondering en verlangen dragen hun kroon voor jou, w-aarig en verlegen,
heel veel liefs
Danny
dag marius
maak er een heerlijk weekend van hé,
xxx
Voor jou lieve Marius, een weekend boordevol dromen...
To dream the impossible dream
To fight the unbeatable foe
To bear with unbearable sorrow
To run where the brave dare not go
To right the unrightable wrong
To love pure and chaste from afar
To try when your arms are too weary
To reach the unreachable star
This is my quest
To follow that star
No matter how hopeless
No matter how far
To fight for the right
Without question or pause
To be willing to march into Hell
For a heavenly cause
And I know if I'll only be true
To this glorious quest
That my heart will lie peaceful and calm
When I'm laid to my rest
And the world will be better for this
That one man, scorned and covered with scars
Still strove with his last ounce of courage
To reach the unreachable star
© Joe Darion
vele handen om je tranen te wissen Marius...
Virtueel dan...
Zijn er ook echte handen?
kizkizzzzzz
yvette
Een reactie posten