Het woord kan dit niet overtreffen. Het is een van de actuele natuurfoto’s uit het rijke museum van Klaproos, die dagelijks wel 60 lezers trekt. Ze trekt er ook elke dag onvermoeibaar op uit en schiet de mooiste prenten. (Trekken en schieten, wat een rare taal opeens.)
Het is hartje herfst. Veel droge, grijze dagen. Ik blijf het een wonder vinden, dat het wateroppervlak een spiegel is. Ik sta een eind van die trotse boom vandaan, zie aan gene zijde de oever, het meest keert terug als fletse, huiverende streepjes, maar niet die welgevulde boom wiens top ik bijna raken kan. (100 woorden)
[© MN, in de reeks 100 woorden, met foto ergens in de Peel van Klaproos.]
Het is hartje herfst. Veel droge, grijze dagen. Ik blijf het een wonder vinden, dat het wateroppervlak een spiegel is. Ik sta een eind van die trotse boom vandaan, zie aan gene zijde de oever, het meest keert terug als fletse, huiverende streepjes, maar niet die welgevulde boom wiens top ik bijna raken kan. (100 woorden)
[© MN, in de reeks 100 woorden, met foto ergens in de Peel van Klaproos.]
8 opmerkingen:
:-)
wat een lief log marius,
het zou leuk zijn als jij eens mee die geliefde peel in kon:-)
het water als een spiegel,
daar hou ik het meest van:-)
een lieve groet en hou je warm:-)
xxx
Die mooie Peel; het land van mijn grootouders en mijn geboortegrond.
Ook jij Marius hebt er veelvuldig vertoeft en je welkom geweten bij verwarmende contacten.
Van hen stuur ik jou een warme groet, uit deze winterse Peel.
Lief S
huh? wanneer was dat dan, is het eerste wat ik denk, want hier is de wereld al zo lang wit, dat ik me amper meer anders herinner ; )
herfst. nog. ik schreef het ook al net, maar het voelt niet meer zo, het voelt al als hartje winter.
Dacht net hetzelfde als Inge.
Putje winter lijkt het hier, al sedert de eerste sneeuw van verleden week. Heel mooi die herfstfoto van klaproos. Wens je warmte.
Ik had al meer dan twintig 100 woordenstukjes geschreven en werd 'gek' van dat volle bureaublad, enfin, dat merken jullie binnenkort wel. Dit is een stukje van twee weken geleden geloof ik.
Zie je hoe gauw je vergeet hoe het was? Dat is bij mij ook zo met 'die zwarte mantel' - ik vind het zo wel mooi.
Los hiervan: het is een prachtige prent.
Het woord kan het beeld niet overtreffen? Misschien, mijn lieve Marius, maar jij benadert het wel héél dicht in die poëtische 100 woorden ! Wat ben ik blij dat de mens bestaat die de natuur zo goed aanvoelen kan... Schoonheid, dat maakt het leven goed, én zoet!
OT: ik ben niet echt boos hoor, hihi, ook dààr heb ik in deze bittere kou niet genoeg energie voor. Alles gaat naar het overleven, en dat wil ik zo graag doen, met JOU als mijn grote voorbeeld!
Je tovert zowaar een lach op mijn gezicht.
De schoonheid in de natuur zien, jezelf ontdekken als je bijna de top aanraakt.
Wat een mooi log over een bijzondere dame.
Een reactie posten